Alle inzendingen over mokken

een mok een paar pennen geen gitaar die heb ik niet wel al die boeken in mijn boekenkasten het licht dat naar binnen valt op een min of meer bewolkte middag een fles wijn een rol toiletpapier twee luidsprekers naast het computerscherm een pakje Lucky Strike en wat herinneringen aan mijn vader die inmiddels dood is Ik had hem willen…

In Mook was 't donker als de nacht. De mensen gingen klagen. Vergeefs werd op het licht gewacht: het wilde maar niet dagen. Het leed, dat zo was toegebracht werd slecht door hen verdragen, want in hun stad had onverwacht een dagdief toegeslagen.…

Hier buiten vallen vlokken ik bibber van de kou en zit te koffie-mokken waar is mijn glimlach nou? Mijn vers heeft koude voeten van 't vriezen in mijn hart kan jij wat vreugde brengen een grimlach voor mijn part? Kun jij een lach verpakken en sturen met de post dan is dat somber pruilen weer even opgelost…

Mookerheide loopt een vrouw rond met haar schep spit overal de grond om maakt wijde kuilen zoekt naar de verhoopte schatkist der graven Lodewijk en Hendrik van Nassau die eens hier in een veldslag bleven het bezeten mens zoekt jarenlang vindt nooit de begeerde buit is geheel ontgoocheld - sterft waanzinnig niettemin maakte ze naam bij Mooks…

Stil staan de naalden van de kleine klok overheerst door het tikken van toetsen die verloren uren in de spelden poetsen koffie koud vergeten verbitterd tot slok Omgekeerde mok boven de gootsteenput dampend terug naar de stilstaande tijd waar steken gewist en zoekend verwijt roerloos verspringen beticht van gemijmer nutteloos rammelend in…

Hou op alsjeblieft, stop je doet me pijn ik wil zo ook niet zijn je noemt me lui en altijd in een kwaaie bui een beetje zitten mokken en tegen iedereen bokken maar terwijl je me uitscheldt voelen je woorden als geweld de tranen zitten van binnen maar ik zal je niet laten winnen en mijn gevoelens laten zien dan maar een stomme trien…

Ze zijn welbespraakt en Europeaan en drinken koffie uit grote mokken. rijden rond in Alfa Romeo’s dragen dure sokken.…

Zwart gekronkel van de aarde De toppen en bogen verlicht Gele sluiers brengen ons dicht Bij het vuur van hoogste waarde Het rijk der vlammen is gewekt De reuzen zijn opgetrokken Verhitting heeft zich uitgestrekt Zodat goden zullen mokken De regenboogbrug bezweken En de heilige es verschroeid De Ragnarok was het teken Oude structuren uitgeroeid…

Elf uur Lokale TV bakken koffie of mokken thee twaalf uur Buitenhof, politiek variété één uur boeken en cultuur maar dan de radio, vlug 89.5 FM sport lokaal mijn jongen schiet nét tegen de paal verslaggever gaat met zijn naam aan de haal Giovanni Hainje, niet zo moeilijk toch? logisch dat ik baal! vijf minuten later….…

Neen, er is een prinsesje, met lange donkere lokken Betoverd door de ochtendzon, wie kan er nu mokken? De sierlijke gouden hemelspinels kunnen haar bekoren Een grandioze dag breekt aan, met alles naar behoren! Liefs, plezier en vooral innerlijke vrede Ik gun elkeen dit fijne gevoel, dat is mijn bede.…

Gebood de dirigent van Mook kregel ’t Is ongezond en uitermate goor En bovendien geldt hier een rookregel’ Bovenstaand versje is een z.g. notlebbarg (een omgedraaide grabbelton; een versvorm bedacht door Drs.P).…

ik wis nog niets van de dood, ondanks dat ik veel verloor te groot is het besef dit decennium gaf lef en schreef geschiedenis mijn worsteling blijft immer vol met missen haken, in mijn opengesperd gemoed ruimte leeft het heeft me al gebracht waar ik – nochtans - wezen wil kil- en onverzettelijk stond tijd in rauwe blokken stil mokken…

Vervolg op Pere Pardal, een jonge mus Voordat het musje was vertrokken had het wat bevend zitten mokken op een CD met slaapmuziek: Goldberg zijn variaties, dát is chique. Moeder Natuur kan maar niet jokken dus poepte Pietje kleine brokken waarmee de CD werd versierd en zijn Bevrijdingsuur gevierd.…

Als gevallen englen hokken door geen zon meer te verzoenen in een somber dreigend mokken daar mijn broeders de kalkoenen. ------------------------------------ uit: 'Parken en woestijnen', 1940.…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Een mok zwarte koffie, pantoffeltjes en kamerjas 't Is geen zicht, af en toe valt mijn mond open, kras. Deze twee uurtjes zijn lekker van mij en van jullie dromen De hersenspinsels absorberen, dat is genieten,tot mezelf komen.…

Vers uit de oven de geur van brood en koffie uit een mok de ochtend kan niet meer stuk Wentel me in de uitwerpselen van geluk met zekere tevredenheid God schiep de dag en de mens wordt geboren en raakt verloren in het vinden van de nacht waarin maan en sterren blinken verdwijnen uit het zicht Een gedachte reist sneller dan het snelste…

Ik kijk over mijn schouder en zie haar afwachtend staan wat spelendraaiend met d’r rokken mond op mokken, grote ogen die ze weigert neer te slaan ik staar en voel mezelf even later moeizaam slikken want in haar wezen staat te lezen hoe volwassenen het vertrouwen schonden en ‘t pure ruw verwondden voor ze haar in eenzaamheid en schaamte…

Sinterklaas was waarlijk ontroerend goed uren in de Bijenkorf was-ie lekker zoet de poppen bibberden weer aan hemadraden marsepein in vele kleuren aan de paden choco letters kruidnoot taai taai de V&D was wel 'n tikkie saai beneden te veel slippies plu's en sokken zie ginds de stoomboot tegen 't mokken onderwijl waren de warenhuizen…

stil en ik stond voor het blok toen niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met m'n stok geen vonk sprong over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand, nam de gok en alles was in overvloed voor handen mijn dorst heb je gelest, je gaf je mok…

De arts probeerde hem wat op te beuren: 'Al lijkt het, of die hoge premie wreed is, toch hebt u geenszins reden om te mokken. Wees overtuigd, dat dit voor mij een weet is. Laat u zich niet tot zelfbeklag verlokken. Besef toch, dat het net zo lang als breed is: een ander zal veel langer moeten dokken.'…

Het jaar is te kort, ik ben nog lang niet klaar, dagen kom ik te kort, een paar daagjes maar, het jaar is niet lang genoeg voelt net als gekrompen sokken, ik kom dagen te kort, hoor mezelf zachtjes mokken, geef me wat extra wat meer tijd, ik wil 2014 nog even niet kwijt, het jaar is te kort!…

Terwijl ik mijn ezel verplaats, ligt zij te mokken op de canapé. Uit de fruitschaal neemt ze een banaan en ze kauwt die als een bever op, als een elektrische heggeschaar. Dan gaat ze even staan en maakt ze een opwindend gebaar. Ik zeg: 'Stop! Ga maar weer liggen!'. Na een uur of twee krijgt ze wijn en worden haar spieren loom.…

Zij was een kleine spring in ‘t veld met wild dansende bruine lokken een wipneus en roodroze mond die steeds stralende glimlachen zond en niet bereid was om te mokken Haar ogen blikten vol vreugde en met vertrouwen in het leven dankbaar voor alles wat zij kreeg at zij zelfs braaf het bordje leeg als mam haar spruitjes had gegeven De beelden…

stil en ik stond voor het blok toen niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met mijn stok geen vonk sloeg over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand, nam de gok en alles was in overvloed voor handen mijn dorst heb je gelest, je gaf je mok…

Ververst z’n branding, springvloed bruist in lege mok, de getijden vol. Uit een vergezicht laden wolken hun gewicht in waterkruiken. Golven schuim vergruisd als wolven achter schapen, slapen onbevreesd. Beeldspraak van zwijgen, meeuwen bestijgen winden, als pioenrozen.…

Zomertijd oh zomertijd, een uur verschil, zet nu alvast al mijn klokken stil, want zomertijd, ik ben altijd wel een paar uur kwijt, met het " op tijd zetten " van mijn klokken, maar verder, hoor je mij niet mokken! Want als geen ander weet ik volgend jaar: is de zomertijd qua uur verschil weer daar!…

Mijn schizofrene waanbeelden verstopte je in een luciferdoosje, die je als flessepost naar Aruba gooide, maar het spoelde weer aan, in de vleselijke havens van Joosten, Van Houten, Kerseboom, Jinek, Mok, Soutendijk, De Lange, Soepboer en ga zo nog maar even uren door.…

Zo ligt zij daar, haar handen in de schoot, over haar zinloos moederschap te mokken: haar ene, de zachtmoedige is dood, en Kaïn, die het teken draagt, vertrokken.…

niemand die er nu al aan mag komen Het staat voorlopig veilig naast zijn bed Een flesje wijn, een pakje kruidenthee Een zak toffees, gevulde speculaas Een boterkoek, een blikje kalfspaté Wat vage voordeelbonnen, geitenkaas Een kandelaar, een zakje cashewnoten Engelse drop, een blikje met tonijn Een potje kersenjam, twee nieuwjaarsloten Een mok…