Alle inzendingen over ontevreden

Waarom zit jouw hart vastgebonden aan een zware ketting van verlangen ik heb jou mijn liefde verzonden maar jij wilde het niet ontvangen Een harde les uit het verleden laat jou helaas nooit meer vrij jouw ogen kijken ontevreden ik kom maar niet te dichtbij Of ik ooit nog tot jou doordring is voor ons beiden de vraag ik weet nog dat alles…

Zo zit iedere ontevreden mens in elkaar. Die nimmer lang blij met een zitting kan zijn. Zodra die hetgeen heeft verworven met moeite en pijn dan kan die pas weer gelukkig met het meerdere zijn.…

Later sprak je over ontevredenheid – het groene gras bij de buren. Ik ontdekte dat jouw glas leeg genoeg was om de waarheid te omzeilen. Jij danst nu verder op het gemaskerde bal. En ik ben enkel in shock.…

Een school kent heel wat functies en structuren Maar het contact van ouders en docenten Behelst alleen wat vluchtige momenten Dus dat is voer voor veel vergaderuren Waarbij verbetering dreigt uit te blijven Want zoiets gaat op scholen over schijven…

als een stille bruid stapt de witte pauw door het zand witgekoust witgekroond en witgetooid zo ongenaakbaar en trots misplaatst eigenlijk en al met de blik van ontevreden vrouw in de koele ogen die schichtig bewegen in mijn richting getroffen denk ik m'n spiegelbeeld van zo lang geleden alleen, ik mis de angst in haar blik als…

Schrijf mij vrij, schrijf mij blij ken en herken mijzelf een versleten ontevredenheid geketende geest in alledaags lichaam innerlijke eruptie´s leiden tot inzicht verkeerd begrepen overdracht het lijden door het leiden van onbegrip naar begrip het leren door belering met de handen om te straffen te zegenen en lief te hebben het opgeheven…

Geen hebzucht op de troon in ons hoofd, opgemaakt met trots en schone schijn geen gulzige ontevredenheid en genotzucht in onze buik geen bang bloed meer rondgepompt door ons hart als iedereen eerlijk antwoord geeft aan zichzelf: wat wil je doen als geld geen rol speelt en je niet bang hoeft te zijn?…

ik lees zoveel in je ogen want ze zijn zo oneindig donker diep achter elk vermoeden zie ik nu iets wat ik niet eerder heb durven bevroeden: onzekerheid ontevredenheid hulpeloosheid moedeloosheid bitterheid genegenheid tederheid vrolijkheid vriendelijkheid al die kleinigheidjes bij elkaar is best wel veel maar ook de levenslust die…

Maar toch ontevreden, verdrietig en stil. Zo vind ik mijn woorden. Maar nooit… nee, echt nooit... zoals ik wil.…

gesproken Thorbecke zacht, maar levendig de liberalen, liberalen: ik gedenk het principe van samen leven, vrijheid in een natie langzaam stromend, stromend: zonder aandacht, zonde leven niet meer weten dan nooit meer buiten de angst, angst: ik geef mij over loop maar weg geen eenmaal verstand gesproken de socialisten, socialistisch: ontevreden…

Ik denk terug aan de tijd, dat ik jonger was dan heden een vlotte, aardige meid, kritisch, ontevreden Vanuit een duidelijk gevoel soms ietwat overdreven overtuigd van mijn doel bereid alles te beleven Liep ik over het Stratumsend en ging ietwat bevreesd binnen in een soort ‘tent’ waar ik niet eerder was geweest Met een drive als nooit…

Ik ben haast je gelijke je naamgever: een treinstation in Londen De reden dat je altijd blijft bEwEgEn Ik voed op je verlangen je droom meer ZUS dan ZO te zijn Ik maak je ontevreden (met het heden) Ik ben je haast een d r o o m b e e l d op een poster bijna je gelijke maar net buiten … bereik…

Ontevreden zijn om zaken, die ons leven nog niet sieren in het dagelijks bestaan. Die de spanning bij ons opvoeren; en ons klachten geven over wat nastrevenswaardig leek; maar uiteindelijk over minder waarden bleek te gaan. Ons leven is zoveel leuker als het zich nuanceren kan met de goede waarden van de dag.…

het voorspelbare grijs had geen enkele eis meer om voor te leven ambities waren zoek interesses verdwenen netwerken ontevreden toch ooit bij hiernaast aangeklopt maar kreeg meteen de kous op de kop de goeroes zijn kwijt hebben geen tijd meer voor kwezelarijen zo raakt doelgerichtheid uit zicht zijn ogen montuur loos nooit toekomstgericht…

reizen in mijn hoofd na een doorwaakte nacht is grilliger dan ooit te snel te veel flarden gedachten slaan op hol ontbijt is nu een hindernis de trein die dendert door tevreden ontevreden vrienden, familie absorbeert aandacht ouders' zilveren bruiloft die weer bovenkomt lang zouden ze leven in de gloria, nu nog steeds de…

Wij hier in Nederland Veilig, voedsel en school is wat wij hebben wij zijn ontevreden maken onze eigen problemen die voor ons erg zijn Zij daar in Afrika Onveilig, honger en geen school is wat zij hebben zij zijn tevreden maken er het beste van weten dat ze elk moment dood kunnen gaan gaan toch gewoon door zorgen voor elkaar Dat moeten…

Het onzichtbare juk, waaronder mensen bukken moeten. Moeten! De oplopende druk, waaronder we gespannen leven. Leven! Onze ontelbare druppels, die onze emmers vullen wilen. Willen! Wanneer goed niet genoeg meer is. Goed, dat om beter worden vraagt. Wanneer de lat steeds hoger moet. Wanneer we veel meer geven willen, dan medemensen van…

Ben ik niet ontevreden en is er weinig wat ik nog wens. Mijn jeugd is nu wel over de onschuld is voorbij. Er blijft niet veel meer over, weinig dromen meer voor mij. Nu wordt ik volwassen. Nu wordt ik een mens. Waar ik voor heb gevochten was niks meer dan mijn wens. Het meeste wat ik wilde heb ik nu wel gedaan.…

inderdaad majesteit u hebt het gelijk aan uw zijde zelfzucht en ontevredenheid beide zijn debet aan deze harde tijd wis en waarachtig majesteit u weet het treffend te verwoorden sociaal kwetsend-valse akkoorden verharden de anti-solidariteit vanzelfsprekend majesteit hebt u moeite met deze keer ten kwade die immer meer in ons land tot…

Springend hoog gewrichten knarsen over vergeten rotspartijen ruw geslepen Grijze betonnen vlekbevloekte aangekoekt de substantie naderbij geslopen rondtollend bloedstollend Roestend metaal oogt ontevreden gekalkt uitgebraakt en opgewreven Warm aanvoelend in golven spoelend rimpelend jagend onderwater tranend De pont gromt…

was zij de kapitein en ik de schrobber in haar hand Toch eenmaal aan de bovenrand geraakt waar de zon haar ogen spleet en haar grimas kathedraalde tot in de kerkers van de haat was zij slechts mens die mij deed boeien zonder ketenen en wrok Maar ze harnaste zich te vast aan 't verleden dat dán toch haar groei verslond en zij zeer ontevreden…

Donzigzachte zalmkleur doorschijnend als water is de lucht en weer roze, helder de hemel de dag was goed zingen geluiden, sterven weg in zoemende snelweg veraf die onrust in mij waarheen met beperking alsof de adem diepte mist ontevreden, geen aandacht zorgbehoevende lotgenoten, verlangen dat bijt in je hart wie doet wat te weinig mensen…

Dus aan de zijlijn, kijkt ze toe en is in het geheel niet ontevreden, want wie met háár contact niet wil, die moet ook worden gemeden?!…

zijn de verloren zielen Genezing die wacht, er is De liefde warm vol mededogen Vertrouwend op de warmte van de zon Mijn hart opent zich vanzelf Op het moment van liefde Kom, vertrouw het licht van liefde Omarm de vrede die gevonden is Geen mens op deze wereld kan ontkennen Dat liefde alles is Verdreven zijn de donkere wolken Van haat en ontevredenheid…

Hij leek een zeer succesvolle bankier, alleen ging dat ten koste van de klanten. Zo steeg hij met zijn VVD-trawanten niet uit boven een soort van kruidenier. De bank viel om, dat krijg je er nou van, want zulk gedrag is echt te laken, man!…

Die ontevreden rimpels in haar wangen; haar ogen zijn als klonten ijs zo koud. De opsmuk die ze om haar nek heeft hangen, maakt enkel maar haar vogelkoppie oud. Al voelt zij zich een zeer begeerde vlam, het zal wel, maar ze blijft een kakmadam.…

Boos mag je zijn als er geen bloeiende rozen bestaan op de maan van jouw dromen geen blauwe hemellucht of heldere zon die het naaktstrand kust in de zon aan de oevers ontevreden kun je worden als je de lentelucht niet ruikt geen deelgenoot bent van het genot de bloesem te zien bloeien de bloeiende lente te zien met al die bloesemgeur…

geërgerd telt Jan de minuten van de steeds luider tikkende klok en wacht - het gras is te hoog - op de man die komt maaien samen met Maarten - zijn broer - rookt hij een ontevreden pijp Ah, daar zul je hem hebben 'k zag hem net de hoek omgaan brult Hein - zijn andere broer - door het keukenraam Jan ziet enkel een zwerm kraaien die stijgen…

in tochtig warme lijnen in de zacht wervelende verbinding van onze tegenstellingen niettemin het tegendraadse in ‘het houden van’ dat soms moeilijk te dragen is het te dragen niet- en kunnen over- en geven toch gebonden wil ik zeggen, altijd hopend natuurlijk maar vooral van het zien-der-ogen liefhebben waarin overgedragen ontevredenheid…

toen deed Zou het mijn heden hebben vervaagd Had ik dan minder wat mij speet Was ik minder ongelukkig Doolde minder doelloos rond Was ik minder rot en nukkig Was mijn geest fris en gezond Zou ik dan ook wat minder klagen Deelde ik verbaal wat minder uit Zou ik mijn vrienden vaker vragen Brak ik wat minder vaak een ruit Was ik dan minder ontevreden…