Alle inzendingen over plak

Grossieren in oranje podia In gouden, zilveren en bronzen plakken En wat we verder vast nog zullen pakken (Of niet op duizendste seconden na) Dat wordt weer dagen juichen, hossen, zingen En uitgesproken standpunten verdringen…

Zhang hoopte dat hij toch nog weer een keertje Die plak zou winnen, nu voor thuispubliek Zijn reuzenzwaai liep uit op ballistiek Want toen het er op aan kwam brak zijn leertje Dus Epke bracht opnieuw de titel mee Na een perfecte Kolman-Gaylord II…

Nu iedereen door covid thuis blijft plakken zie ik mijn omzet onheilspellend zakken. Voorheen was dat per week een mille of vijf. Maar welke doemscenario's ook dreigen, Als ZZP'er kan ik staatssteun krijgen.…

Geert Dales zou de rust doen wederkeren Nu wil men hem weer kwijt bij 50+ Er komt een ledenraadpleging en dus zal dit straks vast nog verder escaleren Dit beeld blijft toch hardnekkig aan ze plakken Het beeld van oude wijn en oude zakken…

Het “Meisje met de parel” schrok zich rot Vol op de mond wou deze Belg haar pakken Maar in zijn poging bleef hij voortijds plakken Een blik tomatensoep was toen zijn lot Voor hem staat altijd het klimaat voorop Al heeft hij wel een glasplaat voor zijn kop…

In 't donker van de nacht terwijl mijn lichaam slaapt vloeien de tranen van mijn hart om de wond die daar nog gaapt Als ik 's morgens dan ontwaak en kijk naar mijn gezicht neem ik een lange douche en plak de wond weer dicht.…

Als voetbalfan ben ik meteen begonnen Met plaatjes sparen en als ik ze plak Zie ik een voetbal met een kakkerlak Dat zal nul-twintig wel hebben verzonnen Maar Albert Heijn laat Feyenoord weer stijgen Doordat ze heel veel bonuspunten krijgen…

Bij het omslaan van de krant soms teder dan weer fel Tijdens het wandelen (aan het strand) bij het plakken van een band hoewel Maar nooit schel wel onvervalst muzikaal en als ik muisstil ben in mijn hoofd althans ogen gesloten... wordt er gefloten…

ik plak woorden op jouw lippen daar jij ze niet vinden kan ik spiegel beelden aan jouw ogen die alleen jij kunt ontwaren genietend van de glimlach die jij tevoorschijn tovert kus ik jouw lippen zacht…

Die snelle handjes, sprongkracht, snelle voetjes van Stam-Pilon en Pietersen en Buijs en Plak en Dijkema - zoveel in huis - De Kruijf en Beliën, natuurlijk Sloetjes Ik wil graag jijen-jouen met die vrouwen Maar ja, hun vóórnaam kan ik niet onthouwen…

ons trumpje moet misschien wel in de bak de eerste president die dit moet slikken en in de bajes al zijn wonden likken; zijn volgers hebben aan dit alles lak heel vroeger moesten boeven zakkies plakken de Sing-Sing zet de donald daar te kakken…

De kansen op een plak zijn dus gering, Want elke keer wint de Chinees Do Ping.…

De felle kardinaal vlamt en jaagt in ’t rood, zijn geil poppevrouwtje flirt in felle nood, ze wil hitsig spelen en stevig vrijen, hij kan haar spijtig niet verblijen hoe duivels graag hij haar ook wil pakken een pluimke bleef aan haar poepke plakken…

Zij heeft de broek aan, zet de bloemen buiten, hij 's ochtends koffie en een vuilniszak, geen sport op één, maar zwaar onder de plak; zij wast dat varken oren uit de kluiten. Wie niet wil horen, wordt het liefst geslagen, want meisjes plagen blijft om klappen vragen.…

er werd gejuicht voor alle sporters op de kop van de vaart het sneeuwde oranje, nee geen sneeuw hoera voor al die plakken een laatste ererondje voor juichende supporters nu mogen de kanjers naar huis met lauwerkrans de mummies in het Drents Museum blijven onverstoorbaar…

Die getooid met narrenmuts De waarheid snijdt in Snoeiharde, loepzuivere plakken Voor de onnozele rijken Die lachen om hun eigen Dommigheid - De door henzelf betaalde Hofnar houdt hen een Genadeloze spiegel voor, Een spiegel die net als Hijzelf nooit zal liegen…

Het lukt nog niet met die medailleoogst Uit vorm, de berm, de drank, een pols, de regen De tegenstanders zitten ook flink tegen Dus moeten we nog verder, harder, hoogst Maar zonder plak op vlinder, rug of crawl Gaan we voor goud met oeverloos gewauwel.…

Op een medaille werd er al gerekend, Een gouden plak, het liefst achttienkaraats. Zij liep al heel lang op de eerste plaats, Zoals gewoonlijk liep zij weer uitstekend. Zij denkt -want zij wil winnen, zij is sporter- : “Ach, was die race maar honderd meter korter.”…

Wie mensen werkelijk willen zijn, zijn de labels die we plakken. Op anderen en op onszelf. Mensen die anders zijn, zijn abnormaal. Mensen die zichzelf zijn, zijn volkomen normaal. Zonder etiketten. Autistisch. Zijn zij. We zijn etiketten. We zijn onszelf. Hoe abnormaal, is normaal? Zijn wij? Zijn zij? Wie?…

voor het eerst zwiep ik uit mijn lianen waar kinderen aan zwieren en zwaaien aan joelen: als ik het zo noemen mag nimmer heb ik nog getreurd de mensheid heeft de naam verzonnen ondanks dat ik trots mijn blijheid toon nu de herfst mij rond de takken waait het laatste blad nog niet gevallen is lach ik tranen langs mijn stam benee edoch…

Mijn toetsenbord bleef aan mijn vingers plakken sonnetten slingeren kletsnat aan slingers de koffie die viel om toen ik die wilde pakken Ik heb van dichten nu de blaren op mijn vingers…

O ja, ik zal aan jou als lijm gaan plakken, als tijgerlijm, zo plak ik aan je vast. STUCK ON YOU Aaron Schroeder, McFarland maart 1960 Amsterdam, 25 januari 1977 ------------------------------- uit: Praktijk hervat, 1978…

De Maasstad heeft zijn leiders afgekraakt Waar Opstelten geen kauwgom weg kon krijgen Schijnt Aboutaleb soms nogal te neigen Naar dat hij dingen niet altijd afmaakt Hij moet op straat de boel flink aan gaan pakken Dan blijft hij heus nog wel een tijdje plakken…

weinig bezoek, is één van de corona-regels daarover voel ik mij wel wat opgelucht geen plakkerig gezoen of natte babbelzucht dit jaar plak ik gewoon meer Kerstzegels soms komen die regels wel handig uit zo draai je onder saaie verplichtingen uit…

Bed van bruine bladeren sommige bladeren verwaaien en andere blijven plakken aan het laagje modder op het asfalt met sporen van voorbijgangers sommige sporen weggesleten en andere blijven zichtbaar in het laagje verleden tijd een bed van bruine bladeren op de bodem van mijn hart…

Mijn zonnevlecht schreeuwt het uit Onbestemd verdriet wil naar buiten Tussen de eerste bomen kom ik thuis Het koude water blust de pijn Ik betreed oude jeugdherinneringen Plak vandaag eroverheen Over de dijken, langs het hoge water Metafoor voor mijn emoties…

ik plak de uren met draden in mijn web symmetrisch rijgen dag en nacht hun eigen plek hangen daar en vangen weken in spinsels van vergeten sluit mijn ogen in niet meer willen weten wat de maanden zijn draadloos zijn de jaren uitgesponnen het wilde leven heb ik zelf verzonnen…

wanden plakken aan alle kanten even glad en hard zijn we greep en grip verloren handen glijden af in gedachten zijn we links, rechts boven, onder soms alleen nog slechts versteend onszelf of zijn we zo geboren…

Wegvliegende plukjes wol plakken nu in de bomen en zijn het web waar de lentezon rustig aan haar winterslaap begint.…

spirituele boeken het bakken van pannenkoeken wierook en mediteren kinderen poepen op de wc leren oibibio en sterrenmix flessen vol met bambix meridiaankogels en yin yang het plakken van een kinderbehang het legen van potten vol met pies wat is het leven toch heerlijk chaotisch...…