Ik ben geen treurwilg

voor het eerst zwiep ik uit mijn lianen
waar kinderen aan zwieren en zwaaien
aan joelen: als ik het zo noemen mag

nimmer heb ik nog getreurd
de mensheid heeft de naam verzonnen
ondanks dat ik trots mijn blijheid toon

nu de herfst mij rond de takken waait
het laatste blad nog niet gevallen is
lach ik tranen langs mijn stam benee

edoch de mensheid laat ze vloeien
als natuur verkleurd met regen
lijdt men aan projectie naar mijn kruin

er zijn soms armen om mij heen
uit liefde wordt er stil gefluisterd
waar mijn groenheid is gebleven

men verstaat mijn schone boomtaal niet
spreek ik toe in zacht geruis
men mij de tijd moet gunnen tot de lente

... Bovenstaand gedicht is tevens te zie en te beluisteren als videoclip via mijn YouTube kanaal. Plak de Url in uw browser.

youtu.be/v2J2PCZoaDI ...

Treurwilg Bomen Mensen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 177