Alle inzendingen over pluis

Helemaal pluis, was het thuis. Bij de muis, met zijn eigen fornuis. In zijn o-zo-luxe hol, at hij zichzelf helemaal vol. Er was eens een bij, zoem zoem zoem. Helemaal vrij, van bloem tot bloem. De een is zoet, de ander minder. Niks wat hij moet, geen enkel hinder. Poef bij de muis, die was niet meer thuis.…

Als miezer neerdaalt En hij dwaalt In achteraf contreien Waar een zweem hangt van ketterijen Het is er niet pluis Bomen verworden er tot gruis In onsamenhangende rituelen Zwammen verderfenis uitdelen Diep in dit Veluws woud Waar schimmigheid z’n spel opbouwt Dood hout verstopt in krochten Stammen zwieren in allerlei bochten Hier miezert…

Maar hebben we dan jaren liggen slapen, voor onze jeugd is er geen huis, en voor een dakloze is het ook niet pluis, zo menigeen ligt in de kou op apegapen. Nu plots breekt nood de wet, en weet de regering het tij te keren, jarenlang wist men die oplossingen te weren, en zelf heb ik ook niet opgelet.…

Later zie ik hem met geopende mond achterover liggen: een paardebloem bloeit tot pluis toe tussen zijn lippen. Het is diep geworteld: werkelijkheid, verval, eierdoppen die krakend barsten onder schoenzolen. Van karton ben ik, bespat aan twee kanten, met druppels die kleurstof achterlaten.…

jij was het bijna verleerd had te lang in de grijswitte wereld van winter verkeerd die nu overliep van dooiend ijs smeltwater met modderig contrast toch zag ik de eerst gekleurde stip in het wittig pluis het is daar waar lente al heerst en jij met warme adem en lach de ontdekking uitpakt een pril rozetje van het nieuwe lentegroen…

ik pluis stilte uit als huis voor de vele menselijke aberraties dat drukkere tijden dan ooit meemaakt gelegen aan een onbegaanbaar pad met tal van zijwegen waar iedere richting zijn eigen realiteit in luguber een gestalte kan geven zelfs in de obscuurste spelonken van het dark net is stilte gefaseerd heter dan hel waar de hitte…

knappen Steeds garend in uw heilig sop Neem de treurnis om verliezen nu om Fritzi die ging in het hoge noorden dood van Hemelse Mevrouw Ping en Geachte Muizenpoot Jezus zeg wat hebben we hier te kiezen Verdrietig zoek ik nu hier thuis in haar bundels naar een vorm van troost hoe dun ook voel ik toch een rijke oogst Fritzi dat je hier was pluis…

ik heb geen leuk bericht vandaag zei Dick tot onze Nijn ik zit er wat mee in mijn maag Oh dat is niet zo fijn Nou draai er dan maar niet omheen sprak Nijntje, Dick kom op en zeg het me gewoon meteen Ach lieve Nijn, ik stop Ik ben al heel lang tekenaar en aan iets anders toe Na al die versjes zoveel jaar ben ik een beetje moe Dat…

zwaluwen vertrekken heel verliefd naar een schierblauwe hemel schichtig begeleid door de pluis van paardenbloem de lucht is zwanger van lavendel dat felblauw langs een beekje groeit de kabbelende golfjes hebben geen schuim kietelen het grind zonder verzuim geven zoetwatermossels steeds hun lucht straks begint een kikker aan zijn reis in…

Na een paar uurtjes zon en strand kwam ik gebruind weer thuis zette wat rommel aan de kant en leven werd weer lekker pluis. Na heerlijk eten en wat drinken liet ik me in een slaap verzinken: de uren liepen rustig rond. Blacky maakte me blaffend wakker; hij rook een poes of zag een rakker juist toen de nacht een ster verslond.…

kinderen lokken voor één spankaart het wuppie stickervel wij kunnen ze nu zelf plakken met karton en wollen draad gekleurd voor pluiseffect met oogjes uit de knutselshop zojuist hier op de Overtoom is een Mercedes open gebroken de eigenares gaf aanstoot haar wuppies open en bloot de dief wilde thuis voor de buis niet aan de knip plak en pluis…

De vogel weet: er is hier iets niet pluis. Dan steekt de eenhoorn toe. Er klinkt een gil. Wel gaat door heel de koepel het gesuis Van bloed dat lekt en ritselt uit de zij Van de flamingo, die nu grauw als gruis Is, sterft met zacht, ontwapenend geschrei.…

Daar is iets met deze dame N i e t pluis.…

's nachts is het niet pluis TINGELINGELING lachend de lucht in veilig warm in de arreslee zwevend boven wattenwitte wolken golvende zee volgeladen met de buit terug naar mijn winters verre land sorry aardige mensen voor het ontstane verdriet voor deze weldoener nu ongespaard geld voor alcohol gokken wiet/speed…

beneden de sluis het bleek er plots beslist niet pluis.... Schippers, schepelingen weten er van varen van afmeren In dichte mist kan 't verkeren de sluis gemist op stuwen....…

Mijn doodsvijanden heten stof en pluis. Ik ben de gesel van de spinnenwebben. Zie hoe ik keer en ruim en poets en kuis - De oude spinsels zullen mij niet hebben. In een aan kant gemaakt en helder huis Kan het bestaan altijd opnieuw beginnen.…

Ze komen op mij af vanuit de struiken Maar als mijn lichaam zegt: het is niet pluis Is het al lang te laat om weg te duiken. Terwijl ik denk: och was ik nu maar thuis Begint zo’n hond meteen aan mij te ruiken En duwt zijn kop verlekkerd in mijn kruis.…

Want daar is alles wel pluis. Daar is ze veilig daar komt niemand. Daar heeft ze met de hond een sterke band. Dat is haar beste vriend. Dat is wel wat ze verdient! Een trouwe vriend die om haar geeft. En altijd voor haar leeft.…

De mens staat tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd…

Moeder natuur schenkt wijze woorden Waarin de eenvoud van het leven ligt Natuurvriendelijke oorden Hier wordt de essentie van het leven belicht Je leeft er om te geven Waarin je korenbloemen mag beleven Op waardige akkergrond Waar zich zeldzaam onkruid bevond Je voelt je er thuis De zon, de wind en een meegedragen pluis Je beleeft het…

Straks is het armoe lijden Maar, geenszinds bij het koningshuis die strooien grif met geld En ik, ik denk op mijn manier er is hier iets niet pluis...…

gevaarlijk hier Maar net voor de fatale sprong hij schudt reeds met de kont draait plotseling de eend zich om want hij ruikt nu lont Hij snatert heel hard naar de kat het roofdier schrikt zich gek en kiest zo snel het hazenpad hij breekt zowat zijn nek Dan toch maar liever brokjes thuis al is dat ook wat saai die eenden die zijn echt niet pluis…

slagveld van ongelijke strijd heeft mij niet bevrijd een schop op mijn keel werd dit wezen teveel uitputting was nabij levens gingen voorbij strijd was hevig en vel adrenaline stroomde tot in iedere cel mijn vrijheid onteerd door woede verteerd als beschermde dier beleef je geen plezier aan bezoek van dit huis het voelde niet pluis…

Toen het kind buiten speelde zonder mama en papa zonder wie dan ook, zelf met een bij en de pluis van een paardenbloem ja paarden waren er ook verderop in de wei zei het hardop tegen de liefde: Wat zijn we toch veel!…

Van de week, ik was in't ziekenhuis zei de specialist, u bent kromgetrokken, ik verzeker u in ernst, dat is niet pluis daarvan komen gewis heel grote brokken. Wij gieten u meteen geheel in het gips u begrijpt wel dat dit zal moeten, ook al ziet u nu een klein beetje pips u heeft zich krom gewerkt en moet boeten.…

Veluwse krochten Waar het einden sjouwen is Daar waar herten vochten Eikenbos een sieraad van wildernis Je hoort er ’s nachts bosuilen krijsen Donkere wolken die op onraad wijzen Geesten en duvels vind je er Bewoning is er ver In de struiken hoor je "zwartkielen" snurken Ga er ook niet op je hurken De duvel jaagt er, het is er niet pluis…

en ook achter het naaimachine Misschien op zoek naar eten zoekt ze nu in ‘t rond ik heb daarnet ontbeten daarom dat ik ze vond Ik wil ze best wat geven een stukje kaas misschien dan kan ze overleven en kan ik ze dagelijks zien Mama wil er niet van weten muizen horen niet in huis dan wordt alles stukgebeten dat vindt ze echt niet pluis…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

haar verguisd Ze had lange wilde haren was slank met donkere ogen de tuin was niet zo netjes had wel wat onkruid uit gemogen Er was daar ook geen bankstel maar mooie kussens op de grond rare touw gordijnen die iedereen lelijk vond Ze kleedde zich ook anders nooit uit een modehuis at gezond en deed aan yoga men vond het daar niet pluis…

Rondziend (op zijn stengel) fluistert hij ‘Orion’, pluis bootst de lichten na. ‘Alles zo klein hier’, seint hij stil naar de Orionnevel: hoefblad blijft hier, gast uit het blauw die zijn missie vergat, onontraadseld, fbi en radar ten spijt. ------------------------ uit: 'De Gids', 2012.…