44 resultaten.
Het raamkozijn
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 251 Het regent
iedere druppel druipt langs het glas
van het raamkozijn
iedere druppel gelijkt een traan
uit een broos en verbitterd lichaam.…
Verheven
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 215 In het raamkozijn aan het einde van donkere gangen
aanschouw ik de wereld onder mij.
Straten uitgestorven, verlaten,
slechts rode lichten verwarmen troosteloze kade.
Eenzame man scheurt de nevel uiteen,
als hij troost zoekt in het warme rode duivelse licht,
hij verdwijnt in schelle gloed.…
jij
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 107 ik zie je lopen
door het groen
een duif zweeft
door het licht
in een nieuwe
taal leer ik
spreken in mijn
ogen woont het
niet vergeten ik
zie je rusten in
het raamkozijn…
zomaar
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.055 het raamkozijn schilfert af
en het kan me niet schelen
tijdstroebel glas verbergt hoop
heb jij dat nooit
met je vingers willen knippen
in een wens die waarmaakt
waarvoor je knippen wou?…
Saturnus in de maneschijn
snelsonnet
4.0 met 41 stemmen 254 Warempel: honderdvijfenveertig manen
Saturnus heeft een grote kinderschaar
onmatig dus, die maanverzamelaar
stort menig kinderhartje nu in tranen
want trapje klimmen naar het raamkozijn
wel honderdvijfenveertig keer: niet fijn!…
Maar als ik niet schilder…Ode aan Ruurd Wiersma
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 51 rond het raamkozijn
is het lente naast de
haard is het zomer
op de laatste wand
is het herfst
een meertje met
het riet waar hij
met zijn vader
riet sneed
tussen de deuren
is het winter
twaalf uur aaneen
sneeuw geschilderd
zonder te eten maar
als ik niet schilder
was ik zomaar dood…
Het huis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 545 de ruiten staan nog
ongehavend in hun
verweerde raamkozijn
hoelang alweer geleden
viermaal een kind
van zeven en wat
restantjes peutertijd
sindsdien niet meer betast
hebben de muren langzaam
hun geheimen prijsgegeven
de barsten tonen twijfels van
mijn ziel - zelfs in dit huis
zocht ik vergeefs asiel…
de aanschouwer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277 zo
in het schemer schuifel
ik langs ramen
zie de mensen voor
het pratende oog
waar
kranten worden gevouwen
flessen leeg geschonken
een lied wordt gezongen
‘hij leve hoog, leve hoog’
daar
ben ik de eeuwige aanschouwer
de genieter van het raamkozijn
die vanzelf zal verdwijnen
bij het sluiten van het gordijn…
Destijds
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.902 het huis staat er nog
precies zoals zij het
achterliet in haar
jonge jaren
de deur is nog steeds
groen van kleur de
raamkozijnen creme
gordijnen vuilwit
haar ouderlijkhuis
die deur waarachter
zich zoveel
heeft afgespeeld
even staat ze stil
vliegen beelden voorbij
en voelt ze zich
nog even onbegrepen…
Getijden
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 647 zullen dagen lengen wanneer de zomer
een regenjas draagt
worden nachten korter wanneer ogen
niet omzien naar uren
die tussen zon en maan verbleken
luiden klokken de lauden in of worden
korte metten gemaakt
met lofzangen en psalmen wanneer
in het raamkozijn
schaduwvleugels worden gestreken…
slow motion
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 vandaag
een dag van
zuinig zonlicht
wolken en bomen
omkaderd door
een raamkozijn
mijn hoofd wendt
zich af van het
gebaande pad
het meandert
buiten rechte
denkramen om
kleurige beelden
van een
imaginair landschap
slingeren
vertraagd
voorbij
herschapen
land bij
zuinig zonlicht
in een
gekoesterde
dagdroom…
Niet meer
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.142 Doen de bloempjes aan zijn,
Liefdevolle plantje in mijn,
Eerst zo onpersoonlijk raamkozijn,
Mij, mezelf, een fractie meer,
Beetje lichter, minder zeer,
Licht in mij, een beetje meer?…
Wind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 426 De symbolen van de wind
Leren mij te blijven staan
Dwarrelend beweegt een blad
Door een toeval heen gegaan
Ik verzoek het stil papier
Spiegel voor mijn zucht te zijn
Minder vluchtig en gewoon
Sterren in een raamkozijn
Bomen buigen soms ontwricht
Blijven staan, onaangedaan
Wuiven niet met winden mee
Dwingen mij te blijven staan…
Op bloemenbriefpapier
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 314 ik schrijf de schoonheid
van de ontwakende morgen
het dekentje van frisse dauw
op bloemenbriefpapier
teken op elk van hun blaadjes
de initialen van mij en jou
onze wereld
onze gedachten
van liefde en hoop
ik leg ze in letters
naast je mooiheid
op het kussensloop
droom maar
droom nog maar even
ik lok de vogels naar het raamkozijn…
Ondersteboven
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.074 Een regenboog hangt
lachend aan het raamkozijn,
sterren spelen kwijlend
met de borsten van de nacht.
De losgeslagen zon jongleert
met gillende kometen,
oceanen spartelen
verbijsterd op de wind.
De lente komt en komt alweer,
nu spuiten de vulkanen
en witte wolken druppelen
hun lading op het land.…
Medelijden
gedicht
3.0 met 9 stemmen 3.952 Op mijn pasgeverfd raamkozijn
kleeft een vlinder vast
doodsangst rukt haar poot voor poot
uit het tere lichaam los
Na de poten kleeft het lichaam zelf
hopelozer wordt het nog
de vleugels sidderen terzij
totdat 'k haar dood uit meelij
Hoe meer je vlinder rukt zich stuk
bij 't zoeken naar het groot geluk
hoe'n enkele vindt
de deernis…
Medelijden
gedicht
2.0 met 44 stemmen 5.905 Op mijn pasgeverfd raamkozijn
kleeft een vlinder vast
doodsangst rukt haar poot voor poot
uit het tere lichaam los
Na de poten kleeft het lichaam zelf
hopelozer wordt het nog
de vleugels sidderen terzij
totdat 'k haar dood uit meelij
Hoe meer je vlinder rukt zich stuk
bij 't zoeken naar het groot geluk
hoe'n enkele vindt
de deernis…
Sraks
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 154 Als op een dag
de moord in mijn handen slaat
de hond najaagt
over straat
worst van de slager
niet meer veilig is
rondkleumt de bakker
zijn warme melkbrood
niet meer slijten kan
de straat uitgestorven raakt
de bom gevallen is
moord zichtbaar in
scheef gezakte raamkozijnen
laat ritme licht
en liefde overblijven
muziek weerklinkt
wat vriendelijk…
Ik schrijf vogels
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 194 ik schrijf vogels
naar jouw raamkozijn
voor elke dag een lied
wat vrolijk kwinkeleren
een zachte ruis
door de reuring van de bomen
mijn hand vol innigheid
strooit zomerbloemen
o, mocht ik met jou
mijn duizendschonen dromen
ik schrijf vogels
naar de te vroege herfst
spreidt mijn liefde
over het keuvelbankje
de maan, de…
Huishouden
gedicht
1.0 met 4 stemmen 2.142 hier het laken
en daaronder het naakte slopende meisje
midden de muur hangt ingekaderd
het toeziend oog; de camera's doen hun werk
en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt
geen stoel, houdt huis. zo ook het raamkozijn,
het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt
De slaap sloopt niet meer droomt onafgesproken.…
Vertraging
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.480 Een meter voor het rode sein
komt het vertrek
waarin iedereen elkaar bekijkt
tot stilstand
Voorzichtig tikt de regen
vergrendeld blijven de deuren
vingers betrommelen een raamkozijn
voorzichtig tikt de regen nog
Langzaam begint het te dagen:
dit is geen kamer maar een doorgang tot
een eindpunt
dat op afstand blijft
een moeder haalt…
Huishouden
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.958 hier het laken
en daaronder het naakte slopende meisje
midden de muur hangt gekaderd
het toeziend oog; camera's doen hun werk
en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt
geen stol, houdt huis. zo ook het raamkozijn,
het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt
de slaap sloopt niet meer droomt onafgesproken.…
Als de zomer voorbij zal zijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 217 als de zomer weer voorbij zal zijn
de herfst lokt met koperen kleuren
rode appelen in de boomgaard geuren
met tussen de wolken wat zonneschijn
een bos of parkwandeling kan zalig zijn
de wisseling in de natuur zien gebeuren
als de zomer weer voorbij zal zijn
en de herfst lokt met koperen kleuren
knalrode geraniums langs het raamkozijn…
Stilte om je heen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.010 Als het stil is
om je heen
en niemand ziet
wat je denkt
je ogen vrij zijn
om te staren
het een andere
wereld is die
naar je wenkt
Droom je dan
van een ander leven
en hoe dat zou
kunnen zijn
scheen de zon
dan wel vanuit
het zuiden als je
keek door het
raamkozijn
Lag mijn arm
wel eens om
jouw schouder
daalde jouw hoofd…
De Vlinder
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.439 Heel even zou ik willen
Dat ik een vlindertje zou zijn
Dat stiekem keek bij jou naar binnen
Zittend op je raamkozijn
Huil jij nog tranen
Of ben je blij
Huil jij nog tranen
Of ben je nu gelukkig zonder mij.
Ik kon niet anders
Ik moest gaan voor mijn geluk
Ik kon niet anders
Maar maakte daarmee zoveel stuk.…
Hemels meisje*
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 3.838 In ’t raamkozijn een meisje van dertien
dat het leven nog ziet als spannend boek,
met haar Arabische prinsessen-“look”
zich de dochter waant van een bedoeïen.
Bijna geen kind meer speelt ze met hoofddoek
nog een hemels meisje, maar ongezien
voelt ze zich innerlijk heel feminien
en smacht naar iets moois op elke straathoek.…
de blauwe reiger
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 140 Lankmoedig kijk ik door het raamkozijn,
terwijl de regen blijft plenzen op het water
en zucht hoe zal het me varen later
als zij er plots niet zal zijn ..…
kunst en vliegwerk
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 126 Er is een web geweven
hier aan het raamkozijn
ingenieus als kantwerk zo fijn
in één nacht kwam het tot leven
daar middenin zat de spin
met geduld te wachten op haar prooi
een vlieg raakte er in verstrikt
spin pikte en weg was de vlieg
’n kraai kwam een kijkje nemen
bezag met interesse de delicatesse
vogel pikte en weg was de spin…
Voor mijn liefste
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.223 Ergens op dit aarden bolletje
Van water, vuur, lucht en wind
Bouw ik een huisje, piepklein
Met wat muurtjes van liefde
En wat rozen langs het raamkozijn
Achter ons hekje begint het strand
In de branding staat een vuurtorentje
Omringd door golfjes, blauw
Schrijft het 's nachts aan de hemel
Met zilv'ren letters dat ik van je hou
En '…
Polderlandse arkadia
poëzie
4.0 met 18 stemmen 3.129 Over het bij vlekken zongeplengde dak
hangt de beuk zijn loof van dieper rood
Raamkozijnen glimmen groen en vatten
terracotta bloemenpotten
daarin geraniën groeien van het esmeralden blad
met doffe kring
naar meekraplakken bloemen
Op de dijkweide weidt zijn zwijnen
een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde
okarino speelt
De klanken…