Alle inzendingen over rots

Boom, vijver en rots zijn melkwegen, droompaden van amper aren: vanuit de ruimte nauwelijks zichtbaar, vanuit mijn vierkantig bestaan werelddelen op zich. Losse entiteiten in mijn heelal?! Uitkijk op het leven of gewoon de tuin! VIJVER ROTS…

De rots steekt bijna loodrecht omhoog, en is iéts hoger dan zijn omgeving, maar verder eigenlijk niet zo héél opvallend.…

de zee brult en spuwt al schuimbekkend rotte vis kokmeeuwen halzen…

Ik eet als ik me rot voel Ik eet aan 1 stuk door Ik stop als alles op is Voel mij dan vreselijk goor Ik eet om te vergeten Mijn zorgen iedere dag Maar weet dat als ik niets eet Ik mezelf belonen mag Dan eet ik weer van alles En weg is weer mijn doel De walging is nog groter Een vreselijk gevoel Ik eet als ik me rot voel…

leg je oor te luister op een eeuwenoude rots hoor het stampen van paarden hoeven niets, en zijn heel trots leg je handen in het zand voel het eeuwenoud gevecht van het water met de rotsen voor het steen haar tijd beslecht richt je ogen op de wereld voortgekomen uit dit wonder bedenkt dan eens een wereld zonder deze aarde, steen en rots…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

Zacht heidepaars siert elke rots tussen vloedlijn en hoge bergtop…

De heilige stoel op een rots van vertrouwen stoelt op een rots waaruit het geloof in Christus werd gehouwen. Vanuit een rots in de eeuwige stad tot miljarden splinters; menselijkerwijs betekent zoiets wat voor wie niet blind is. Symboliseert zo'n stoel heiligheid; tegen de duivels van de nieuwe tijd.…

Balans van duizeling weegt mijn schaduw meer dan de rots?…

daar heb ik gehuild ze stromen nu bergafwaarts naar een mooi vallei zie je die rots daar? ik was hard voor mijn hart liet niet toe wat eigenlijk voor mij was de rots is weg en mij hart is mee gegaan naar een plek van hoop,geloof en liefde zie je die berg daar? daar ben ik vanaf gegaan…

bijna rot woord betekent meestal pech behalve bij bijna dood geluk…

waar is toch die ene rots tussen al die basaltblokken die schuimend liggen te klotsen in de branding voor mijn kust…

Soms jaagt ze me de gordijnen in, ik fulmineer me lekker rot Ze vreet aan me, zuigt me langzaam uit , doorgaans tot op het bot Toch komt zij meestal fier en als triomfator uit de strijd Terwijl ze onbeschoft en zelfvoldaan haar kopje neder vlijt Ik streel haar zachte pels maar denk : Ach poesje rot toch op Ze spint en lonkt…

Ik zag bokken buitelen van rots tot rots, dartel scharrelend naar groene blaadjes. Hun mannelijke trots draagt horens. En zo doe jij, mijn vriend, die even ijverig maar minder dartel jaagt op 't jonge groen.…

Het was nadat Laurens Janszoon Coster Een rotte vis verslond Dat hij- historisch ogenblik - De broekdrukkunst uitvond.…

Zij was de rots in mijn bestaan de spil in ons gezin ik kijk haar blauwe ogen aan ze is voor mij heldin...…

De stem van het mangrovebos lispelt steeds haar oude lied als een mantra door mijn ziel in ‘n branding van verlangen spoelt ze al m’n zorgen weg als ik toegeef en moe zeg: ik kom naar huis… misschien al morgen Want ik ben het moe jouw lokroep aan te horen elke dag….,elke nacht och, ik weet dat jij niet stopt met roepen dat je op me wacht…

op de rand van dood en leven in het land van teveel geven tussen de waarheid en de leugen de vrijheid en niet deugen de reus de rots de kneus zonder trots…

voor de strategische generale ontspan armen, benen en nek en kuch voor het verbale De concentratie is groot de inspanning vooral leg ziel en zaligheid bloot voor de dans van het bal Lichamelijk gereed gespannen is mijn blik daar het slaken van de oerkreet een onderdeel is van mijn ik Gedreven kijk ik achterom en bestudeer de enorme rots…

Och, hebben rots en zorg wel zin? Hij is er snel vanaf.…

- Maar als een stoere rots van top tot teen blijft Rita in de branding overend. Verbazingwekkend? Nee: ze is van steen.…

een kl*te wereld, Oorlog na oorlog, ziekte na ziekte Kan het niet anders?! Ongeluk na ongeluk, studie na studie Het wordt er niet beter op Mensen maken ruzie, Vaak om onzinnige dingen, Over een snoepje meer of minder, Tot het niet meer anders kan, Je kan er niet meer omheen, De studie is niet afgerond, De ziekte is vastgesteld…

Marche-lez-Dames, 17/02/1934 Een koninklijk alpinist, ervaren in Venusheuvels, werd op een dag geklist en stierf tussen de keutels ...…

Hoog, op de bergen, boven rots en mensen, kerft geel en rijp de wijndruif aan de stok.…

Je zit als een rots, je loopt met de tred van het water, zachter en harder dan steen, alleen en verbonden als nooit meer alleen.…

De pijnboom, eenzaam, Op steile spits, De storm rolt rotsen Voorbij zijn stam; En diep daaronder, In 't dal, de kruinen Die vrede aadmen, In dommel suizlen ...…

Hard en vast als een rots. De golven vreten haar aan. Maar zij blijft volhoudend staan. Koude en wind tergen haar lijf. Maar zij trotseert beiden stijf. Meeuwen bekladden haar dak. Zij blijft sterk en op haar gemak. De grote zeeën spreken tot haar. Ze zeggen: “Je loopt gevaar”.…

De pijn gaat dwars door mijn ziel hij blijft bij me hij is als een rots die het water belemmert om door te stromen mijn hart gaat tekeer mijn hoofd bonkt mijn lichaam vecht maar tevergeefs dit is een hopeloze strijd ik kijk naar buiten ik zie dat de ruiten niet gewassen zijn ook dat nog.…

Zo steil is de woestijn zelden terwijl aan de neergang de oase kleeft en daar waar het licht het landschap raakt wordt het vastgeklonken door gewassen zonder vrees Onvindbaar voor smalle briesjes of brede stormen wast - nog onzichtbaar - de toekomst de aarde kiert en dreigt zonder inhoud zoals dood lava doet de horizon reist hier…

je rolde weg na jarenlang het zicht gedomineerd te hebben bergafwaarts in een wolk van steen en gruis het stof vooruit om later naamloos weer het dal te vullen tussen andere tekenen des tijds jouw tand ontbreekt zodat de bergkam slissend stormen preekt nog piekt de pijn als lage wolken poetsen erosie kent alleen het samenzijn…