Netgedichten

netgedicht (nr. 9.741):

Rotszorg

De held beklimt een hoge rots.
Hij is al bijna boven.
'Als ik erop ben,' denkt-ie trots,
'zal iedereen me loven.'

Een steenklomp is net losgeraakt.
Er is geen reddend touw,
zodat de man zich zorgen maakt:
bergafwaarts gaat-ie gauw.

De zwaartekracht bestuurt meteen
z'n vertikale tocht.
Hij volgt de losgeraakte steen.
Z'n weg vertoont geen bocht.

Hij ziet de toekomst donker in.
De luchtstroom wordt al straf.
Och, hebben rots en zorg wel zin?
Hij is er snel vanaf.