Alle inzendingen over schuif

terwijl de wereld zich verkleedt in het feest van vrede op aard' wordt in de stal zoals u weet elk jaar opnieuw het kind gebaard maar wat de mensen al vergaten dat slechts enkele weken geleden een vondeling werd achtergelaten de schuif van de wanhoop ingegleden is er na meer dan 2000 jaar nog steeds geen uitgestoken hand voor wie hoe…

ik slaap in een luciferdoosje met een dekentje erin als ik het openschuif leg ik mij neer en schuif het dan weer dicht slaaplekker doosje slaaplekker schuif…

ik schuif de gordijnen open kijk in een ijsblauwe hemel het nuchtere glasheldere licht valt koud de kamer binnen bovenop een hoop wezenloze woorden ik schuif de gordijnen weer dicht kruip terug in ons warme bed roep je me als de koffie klaar is?…

schuif maat schuif met je maat over de epochen meet de afstand afgelegd en schat wat komt kleur sierlijk alle delen van de regenboog in het betoog dat je zal houden over dat wat was tuur op je kompas voor richting in de tijd en voed de hoop op weer een nieuwe tijd tot je kleuren verdoffen en je weer met een griffel de zaken wit…

een schuif gaat open trillend licht het water schubben van een vis Lapidair 24.3 130606…

Voor een nieuw begin, sprak hij zich moed in: “Ach ik schuif wat letters in ’t geheel”…

achter de nacht verborgen schuif ik aan in de dans der vermetelen, ik geef u mijn woord maar eens wordt het morgen en is de kans verschoven, teniet, vermoord…

bestaan en in vergetelheid ontkomen aan de druk een deurkruk opent soms onvermoed ik schrijf maar iets glimlach een leven voorbij ik schrijf maar niets ik schuif een leven opzij ben ik er toch nog geweest…

Steeds dichterbij de dood schuif ik aan; hij is mijn vriend, hij is mijn vijand maar ik ga nog niet naar zijn land ik ga naast hem staan niet tegenover hem en zo houd ik mezelf in deze morbide waan.…

Het is echt waardevol als het niet in je schuif blijft liggen. De enige voldoening is dat juist iemand het kan zien.…

De Brexit schuif ik eventjes opzij net als de uitslag in het Capitool of personeelstekort op elke school. Geen dichter wordt van die discussies blij. Maar niets beweegt de inspiratielozen als het obscure woordje “zoönosen”.…

Dit alles minzaam overpeinzend schuif en veeg ik lekker door ‘k heb koude voeten, ’n kop vol snot en rode konen en ik hoor het “dankjewel” al van de oudjes; da’s genoeg; dáár schuif ik voor!…

wat opzij, Ik kom er bij, Ga je naar de hemel heel lang voor mij, Schuif wat opzij, ik kom er bij hali -ja-hoo, hali ja hoo OO OO O…

niet om gevraagd maar daar sta je dan wel met je spillebeentjes de wereld aan je voeten pa en ma die je een zetje geven naar het leven zo godvergeten ongewoon hetzelfde patroon zij vallen weg en ik schuif de nota door…

Schuif op naar ‘t graf: uw huis moet leeg. Een nieuw bewoner staat ervoor. Hij is nu jong en gij zijt veeg. Zijn voet volgt in uw spoor. Benijd hem niets: de tijd is kort. Een ander volgde alweer zijn stem. Ge ligt nog nauwlijks of hij stort U na en wacht op hèm.…

ik schuif mijn woorden voor mij uit tot langgerekte zinnen dat ik mij daarmee buitensluit geeft onrust diep van binnen dus slik ik mijn woorden telkens door om ze moeizaam te herkauwen maar te leven als zo’n omnivoor begint mij te benauwen…

zoek de koelte bij valavond onder mijn luifel drink op het terras uit mijn glas het klaarste water nestel je zonder schroom in de holte van mijn hand schuif je kussen om vannacht te dromen tegen mijn duimmuis aan leun een beetje zomaar tegen me aan.…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

Schuif mijn bordje aan de kant. Mijn hart in niemandsland.…

er zijn mensen die niet weten ik tik een ei op de rand van de pan peper en zout, een snufje kerrie ik schrijf niets op een broodje schuif ik mijn gebakken eitje mooie woorden verlaten mijn mond na een gretige beet…

Mijn aannemer doet alles rustig aan Hij treuzelt met elk boutje en elk moertje Laatst vroeg ik hem naar het betonnen vloertje Hij zei: ‘Dat schuif ik op de lange baan Maar als ik door de Geest bevangen word Ben ik na Pinksteren al uitgestort’…

schuiven schuiven naar beneden vader moeder korte broek schuiven schuiven naar beneden meisje liefde moederkoek schuiven schuiven schuif naar af tussen rimpels en gebeden tot beneden in het graf…

Ik schuif weer verder over je te gekke meubelen en toon de kale muren hoe goed het is te géven...…

ik bied je vleugels aan om samen eens te vliegen schuif de wolken wat opzij om ook het blauw weer te genieten jij aardt teveel in klei die steeds meer aan je voeten zuigt kom met mij mee ga naar de zon en sla je vleugels weer eens uit…

‘Formatietafel is gedekt, schuif aan! Ruim baan voor Unilever en voor Shell We spelen ook ’t bekende memo-spel Waardoor geen mens meer weet hoe ’t is gegaan O ja, ik zou het bijna nog vergeten… Dit drankje is afkomstig van de Lethe!’…

Ze hingen vlakbij elkaar, De avondjurk en het spijkerpak Het pak was een hork, de jurk best kak ‘Zeg kerel schuif es op ‘, sprak zij keurig doch streng Het pak keek verbaasd op en sprak ‘ ach krijg de klere kreng ‘…

ik schuif mezelf mijn handen in het vel van haar verlangen voel haar huid in koele stroken warme vlakken worden langs de lijnen van verzachte vormen van gevoel verwacht verwarrend ver van snel in bogen golven grenzenloos omarmen lief…

slaperig schuif ik mijn horloge -een analoog geval- onder het bed het zal mijn tijd wel duren in mijn droom geuren vastgeroeste stoffige uren tot Nox verschijnt godin van de nacht zwijgzaam giet zij de wijzers in lood terwijl ik zweef in stilgevallen tijd…

ik struikel en ik schuif vooruit het is eigenlijk geen gezicht. Maar soms is er een dag, dan heb ik niet veel zin. dan denk ik bij m'n eigen, 'was ik maar koningin'.…

theedoek op tafel, melk in het glas aardappelen afgegoten en de bonen van het gas vla in het schaaltje, de vork naast het mes vitrage half gesloten, net kwart over zes dan boven het bord, onder het schemer van de lamp schuif ik alles van mij af, vol afschuw van de damp…