Alle inzendingen over sloffen

Een eenzame Kerst En zo versleet de oud-zeeman de kerstdagen met zich zelve steeds weer af te vragen wanneer zal ik haar eens weder zien Soms als hij in zijn huis loopt te sloffen barst hij uit in een niet aflatend gegrien.…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

Hij houdt het meisje stevig vast Hij vindt de weg wel naar de stad Maar is snel moe en afgemat En wordt op hoongelach vergast Na uren zijn z’n sloffen nat Maar hij herkent de oude buurt De bank waarop als toegestuurd Door God de vriend met wie hij at Hij leerde hem het woord goodbye Hij groet hem met een brede zwaai Maar dan, een auto,…

op tijd recht de rug het verhaal dat bij nacht doorregen is van diepe wentelingen, repen van hangende dromen sloffen mee op de restanten van een late geeuw oogleden tossen om de wijn die als een surrogaat het laatste beetje rood weerkaatst aan het gehemelte dat de dag weerstaat met het ontkurken van alle beleden raad die weloverwogen werd…

De tropenlucht lijkt zoetjesaan te wennen een geurig zwemen trillend als een riet het krieken vult zich met kanariepiet een orang-oetang leert je vloeken kennen wanneer muskieten zonder stoppen jennen en jij doorlopend uit je sloffen schiet gelukkig heb je altijd nederwiet dat kruid groeit welig tussen palm en dennen ja dat is goed je hebt…

De klapsigaret bleek een heel goede zet, want ze kregen de buit op hun sloffen. Meer buskruit verhoogde de waarde, zodat ze 'n vermogen vergaarden, doch uit was de pret, toen de klapsigaret in een moordende rookbom ontaardde.…

hand in hand lopen ze te sloffen over het drijfnatte strand terwijl de wind boosaardig om hen heen huilt en grijze wolken zich vormen tot een klagelijke massa regen valt onverdroten neer op hun reeds doorweekte en verkleumde lijven even staren ze naar de golven waar schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om vervolgens met geweld uiteen…

vroeg, En jij me tilde op sloffen met zachtgestreepte lijnen, de kamer doorwalsend, met mijn hoofd tegen jouw buik, en met jouw hartlied in mijn oor. En jij zong. En jij zong... En toen jouw hart nog klopte, nog liefde gaf, bad ik met kleine meisjeshanden jouw leven uit het graf, maar ik verloor...…

Arme, mooie geblondeerde Marie wil joggingpak en warme sloffen een man die echte liefde geeft Marie wil één keer in haar leven boffen.…

De camera registreert; een vrouw schaars gekleed met sigaret en wankele tred naast haar sloffen lopend Huilt van binnen. Door aangevreten gaten van de ziel, tocht het. Lood gewicht op hart drukkend Kapotgeslagen hoop kiert door dagelijks, krampachtig ritueel.…

witte koude draag dat nog bij me als jeugd en verte, ik aan verlangen bouwde al gaat dat werkelijk voorbij, niet tegen te houden, het vertelt nog van toekomst dat moest ook wel toenmalig vriezen, ver onder nul, als ik de schaatsten onderbond dwong mij wel die richting kiezen de tijd van de kolenkit buiten vullen in de vries op sloffen…

Met als uiteindelijk resultaat diploma C op haar sloffen gehaald! Met een forse grijns nam ze het diploma in ontvangst, want doorzetten dat duurt nog altijd het langst!…

Oude vrienden sloffen door de jaren heen, achter hen stapelen zich de herinneringen. Hun vriendschap houdt hen fris op de been: Een biertje doen hier en daar, van die dingen. Oude vrienden nemen het leven niet zo nauw Voor- en tegenslag, ze hebben het mee gemaakt Het leven vervlakt onder hun rimpelend gelaat.…

“schipper ik zie de vlaggetjes waaien” zingt nog in mijn hart, verankert als een beeld dat bloemen plukt, de lila kleuren mengen zich met alles wat mijn voetjes dansten in de lange gang en de oorvijg toen mijn onschuld stoute dingen zong het Christusbeeld dat overzag vanuit zijn glazen stolp hoe jij, mijn lieve meikind, harder uit je sloffen…

kijk nog éénmaal om, richting een waterval van tranen het gaat duidelijk om de vorm als de verbeelding dromen ,zachtjes aan verlaten streepjes veraden het seizoen en alles loopt op sloffen de uren en poen dit leven valt te poffen schuld en onrecht staan samen aan een tafel vol waarheid wij zeggen samen zachtjes amen wierook stijgt boven…

verteld en hoe hij zichzelf verloor omdat hij zijn bedrijf moest overnemen en hoe hij die ene dag langs mij liep en ik hem groette alsof hij mij wel zou herkennen maar hij was mijlenver weg aeonen ver weg en zijn gezicht stond verwrongen door zware medicatie en uitholling terwijl ik nog steeds zie hoe hij met zijn plastic slippers aan kwam sloffen…

en zeker geen gisteren nee zeker niet maar morgen zal de zon je wakker kussen en je omarmen in je bed opdat je je glimlachend uitrekt omdat je weet je weet dat de morgen is aangebroken de morgen vol verrassingen waarvan je het bestaan nog niet gewaar bent wetend dat het nabij is wat je hart sneller doet kloppen vinden warme voeten sloffen…

We verjagen de dood, grijs en grijnzend van gemak sloffen we naar ons graf. De borelingen blaken in hun wieg. Hopsa, tralala, faldera… Laten we ons niet blind staren op valse maten want halve feiten laten volle gaten De graven verslepen hun spekvette penzen en bedelaars horen hun magen vragen.…

gewoonlijk staat hij om acht uur op steekt zijn linkerarm eerst daarna zijn rechter in zijn grijs geruite kamerjas dan pas de bijbehorende kameelharen pantoffels eerst de linkervoet vervolgens de rechter zonder sloffen slentert hij naar de hal vist daar zijn ochtendkrant van de mat en leest om te beginnen eerst de koppen een…

Jouw lievelingsmok Naast de mijne In mijn huis Eindelijk thuis Na alle tijd van zorgen En van opruimen Neem ik jou mee In een pakje servetjes In een flesje parfum Jouw sloffen naast de mijne Ik heb ze gewoon dubbel nu Want we droegen dezelfde Dezelfde maat ook Pas gekocht nog Voor lekker warme voeten Vlak voordat…

daar hoor ik ze niet stuiven over het parket plassend in 't bad het kindergewas onder het plafond een ruisen het kiemen van wasdom wijl ik afdaal tot de onderbuik wortelend in de kille keukenvloer de pit een want van warm aardappelvocht pompen van schuim tijd en dampende dis het broeden op doorknede sloffen sjokkend met aarden klompen…

Het dal wanneer je de ogen opent zware sloffen naar de keuken lopend De ochtend giet je zwart in een kop Je staat weer beladen op De cafeïne vergezeld van nicotine Ik snuif de ozon op in de ochtend zon Een donderslag bij duistere hemel en ineens is daar het licht De donkere wolk verdwijnt kijkend in de koffiedik De chemische rommel maakt…

Nieuwe geluiden, neuriën, kreunen schuifelen, sloffen, eventjes leunen knuffelen, kirren, wiegen, dommelen billetjes schonen, zelf wat rommelen zachtroze huidje, zoete geur, wonderlijk Kwetsbaar, weerloos liggen te wezen.…

langs de sloot en al het goede in mijn hoofd door slootkanten wordt omrand een linie bosrand in de verte gaat met mijn stappen op en neer als ik op de schuine zijde sta dan ligt ergens in de aarde een loodrechte hoek vier hoeken maken een panorama van 360 graden korrelig zicht en kolkende aarde waarboven de koeien van Pythagoras vooruit sloffen…

Ik bezocht hem voor de laatste keer in de isoleercel van de psychiatrische inrichting in Ermelo, je weet wel, pal naast het spoor, gek genoeg, waar een medepatiënt in stukken is gereden, Kees, die altijd op sloffen liep en mij een whisky had gegeven.…

vieren de choreografie individueel of met partner is ballet of breakdance vol stijl of volks juist acrobatisch of rock ‘n roll dans dus je leven met hart en ziel alsof het ervan afhangt het leven en de dood blootsvoets of geschoeid op een zijden draad vol vuur en passie dans in het universum de energie in je vrij het vuur uit je sloffen…

Je denkt een trui, een pyjama een paar sloffen, een leuk vest, je denkt en denkt, doet je stinkende best: Om met iets leuks voor de dag te komen. Je denkt een boek, een auto een doos blokken, je denkt en denkt, waar zal ik het nou eens mee volstoppen? Ze zoeken het knopje van het apparaat: heb jij gezien waar de batterijen in gaan?…

M'n kin en wangen scheren met blinkend Engels staal; soldaten zien marcheren, vooraan hun generaal; uit enge laarzen springen in sloffen wijd en breed; en duizend andere dingen. die ‘k in der haast vergeet. Dat al, rechtuit gesproken, haalt bij de wellust niet, die gij verwekt, Katoke, wanneer ge mij beziet!…