134 resultaten.
COENACULUM (2) Voor B. (1944-2001)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 190 Ik zit met een gemis dat niet verjaart
Wij werden er in wezen mee geboren
Het rusteloze speuren naar de sporen
Van tweezaamheid lag vast in onze aard
Ons goddelijke lichaam was de taart
Wat waren we speciaal en uitverkoren
Gezegend en omringd door engelenkoren
Wij waren slagroom in Gods witte baard
Wat kan ik anders dan je te gedenken
Eens…
Giraffen
gedicht
2.0 met 41 stemmen 10.406 Zij speuren naar het langgerekte dromen,
dat altijd in hun neusgaten vibreert.
Zij hebben van de mensen niets geleerd
en daarom is het licht in hen volkomen.
Zij leven enkel door het doodstil oog.
waarmee zij van de wereld weg geraken.…
klapwiekt vrijheid in lucht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 634 waarom zit je zo stil
met vleugels die trillen
kom, fladder wat rond
er zijn bloemen genoeg
die jouw neerstrijken willen
ze openen hun hart om
met jou hun wereld te kleuren
breng ze wat stuifmeel
en ga met je lippen
hun stampers eens keuren
ik zie in je ogen het speuren
je lijfje vult zich alert met
de meest verleidelijke geuren
je…
Wandelende tak
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 97 Een wandelende tak
Zat op z’n gemak
Tussen de bladeren
Met anderen te vergaderen
Ze kozen voor de zon
Vlakbij de mooiste blom
Heerlijk gecamoufleerd
Met z’n rug naar jou toegekeerd
Ze dachten zich te verstoppen
Maar jij liet je niet foppen
En genoot op je gemak
Van die smalle lijfjes op een tak…
VERPAKKING
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 834 Wie in deze duisternis wil speuren,
mag binnen schier onzichtbaar struikgewas
wellicht doffe spiegelschimmen ontwaren,
die een vraag weerkaatsen van oud gebeuren:
"Kunnen christenvuur en joelfeest, dat eens was,
altijd elkaars eerste handdruk bewaren?"…
Dionyzos-Studiën III
poëzie
3.0 met 22 stemmen 3.430 Nu, lachend, speuren mijn begerige ogen
Naar iedre sater, die ik, marmer zie,
Beschonken, neergezonken op één knie,
De wijnzak drukkende; dra zat gezogen,
Loert naar een nymf hij met zijn scheel gespie:
Zijn dronken vingers bootsen, lustgebogen,
Krambevende haar lichaam na: gedogen
Zal hij het nooit, dat zij hem snel ontvlie.…
LICHT WIL IK (naamvers)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 licht wil ik
einders voorbij
gedreven
mijn zucht verhuld
in kabbelend water
juventus speuren
indigo dromen vol
nachtviolen
en langs de bedding
echo’s verzaden
naamletters raden in
bovenaards blauw
ongerijmd tijd met rijp
camoufleren
halfweg het water
tijstromen spelen
lachsalvo’s delen in
aurora-rood
naakt zal ik
gêne voorbij…
Tuinfantasie - 2e tafereel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 71 Er grazen paarden noch hooglander koeien
en ganzen speur ik slechts hoog in de lucht.
Ik hoor hier nog niet eens een kalfje loeien,
de scholver zie ik enkel in zijn vlucht.
Toch voel ik me op ’t kleine aantal meters
een koning en een gluurder tegelijk.
Voor mij bestaat er absoluut niets beters,
dan wat ik hier zo dagelijks bekijk.…
Internet dating
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.289 een "voor-selectie"
Ieder naar zijn of haar smaak
zoekt een partner met perfectie
Uiteindelijk maar één ding
wat na bezinning echt blijkt
Bij het hele internet-dating
is niets echt wat het lijkt
Verjaarde foto's en info
en een vertekend zelfbeeld
Volgens mij de twee groepen
waarin zoekenden zijn verdeeld
Door eeuwig op de pc te speuren…
Stille liefde
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.977 Ik wachtte ongezien op enige afstand
tot je uitgezeten was, en
haastte me toen om de warmte van je billen
nog te speuren.
Misschien loop jij onderwijl
wel achter mij aan,
eveneens op zoek naar een heimelijke
aanraking.
Mijn lief
laten we de achtervolging toch staken
en elkaar met lijf en ziel omarmen.…
Zoektocht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 501 Speuren, zoeken een lange tocht
bewandel vele wegen
heb ik op de juiste plek gezocht
waar kom ik mezelf nu tegen...
Naar links of toch maar rechtdoor
ga daar waar het pad me leidt
en zie, ineens sta ik ervoor
zie nu mij, stond daar al die tijd.…
duizend bloemen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 486 duizend bloemen zal ik voor je plukken
witte margriet ga ik voor je zoeken
door de velden loop ik langs de bermen
rijd ik met jouw bruidsschat in mijn hand
duizend bloemen raap ik bij elkaar het is
niet te veel gevraagd om te speuren naar
de blauwe korenbloem in de akkers
vergaar ik schoonheid voor jou alleen
duizend bloemen zo veelkleurig…
OERSTEM
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 225 De mensen vol vragen hielpen elkaar
te speuren naar de hemelse Kunstenaar,
schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong.
Steeds vorst men die onvatbare muziek,
geeft haar sterker geluid, grootser vertoon
om te reizen op een "gemaakte wiek."
Vaak wordt zij hernieuwd, begeleid door hoon.
Straffe maat? Of los zwevende ritmiek?…
RUST VOOR RONDDOLERS
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 271 Diep zeeblauw ligt stil op het beddenlaken,
geeft de slaapkamers een zwerflustig aanzicht:
dwalen - of hier speuren langs bloeiende kamp.…
Daar is geen dood
poëzie
4.0 met 4 stemmen 749 Ons wat van lae strand dit sien, en speur
hoedat hul vaart die afstand steeds vergroot
ons kan nie sien wat anderkant gebeur,
en daarom noem ons die verdwyning: dood.
Daar is geen dood.…
Twee Filmsirenen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 627 Fatale fletsheid, die met klamme geuren
het witte zeil in iedre stand doorhangt,
maar super-kappers in je netten vangt,
te overvloedig om het te betreuren -
't model van doodshoofd door je vel omprangd
mag men in elke scheurkalender speuren,
en voor een prik, Greet, kan dus wie 't verlangt
zijn slaapsalet er veelmaals mee befleuren.…
roodborstje
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 181 vogelhuis
door vele kastjes en fonteintjes
een klein bruin vogeltje op de grond
lijkt ietwat sterk verward
huppelt onrustig tussen struiken
ook schichtig voor de kat
het scharrelt als een kip
met zijn kleine sterke pootjes
de grond gaat wat opzij
en laat vele zaadjes vrij
zijn kopje en zijn snavel
pikken gulzig in het rond
zijn oogjes speuren…
alligator
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 151 van nature ben ik lui
zoek een plaatsje in de zon
laat mijn lompe lijf verwarmen
opdat snelheid komen zou
duik dan in het water diep
laat mij zakken tot mijn ogen
blijf lekker drijven roerloos stil
en heb ik alles in de gaten
met mijn huid goed aangepast
aan de kleuren van het water
ben dan moeilijk op te merken
speur ik naar de oever…
Vrijbroekpark
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 102 in een park op een bank met een boek
pel ik stuurse mandarijnen
en mijmer over hebben en zijn
Verstrooid speur ik in bladloze eiken
naar eekhoorns en ander gespuis
en word ik zeldzaam rustig
van de bomen en hun vriendelijk geruis.…
EFTELINGEEKHOORN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Het diertje klimt, wil ijverig speuren
naar eikels en noten voor wintervoorraad,
daalt weer, waagt zich op plein en wandelstraat,
proeft kabouterkookkunst naast eethuisdeuren.
Tijdens het koude, witte jaargetij
verorbert hij zijn vruchtenverzameling,
toeft in boomhol of nest, van werken vrij.…
oergrond
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 878 sporen trekken,
door de malse, verse grond
verdord eikenblad ontmoet
nu een vroege kastanje,
de gazige libelle tekent silhouetten,
gevleugeld als papier is zij,
ze fluistert de wind
blauwglanzend ijs versmelt de pool,
gletsjers breken het spectrum
van bruisende stromen,
de zon kust veel te vroeg
de koele ijstong van de winter
ik speur…
Wandeling
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.814 Wat een weelde stil te dwalen
uren lang,
door de lover-kathedralen,
rijk aan zang,
velden langs met wind-bewogen
goudgeel graan;
vlagen kwamen, vlagen komen,
snellen aan,
en te speuren onder ’t dolen
schaûw op ’t pad
en te zien de watermolen,
’t waterrad,
dán te luist’ren en te leven
in ’t geruis
en…
Zee der liefde
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 845 aangespoeld
Uitgekotst door het woeste water
Lichaam en geest totaal doorwoeld
Word ik wakker met een kater
Op een ver strand vol schelpen
Uit balans door de koude kermis
Lijkt niemand me te kunnen helpen
Voel ik alleen maar droefenis
Op zilt zand en in het duister
Krabbel ik met moeite overeind
Hou even stil terwijl ik luister
En speur…
SCHILDPAD
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 Maar die neus kan prompt en kundig speuren,
vult zich met geur van plantensappen.
Geduldig wil mijn oog maaltijd keuren:
gulzig in de groene halmen happen;
daartussen wenken felle bloemenkleuren.…
Nazomer
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.327 Lang voor ’t verdorrende seizoen beginnen moet,
speuren haar scherpe ogen naar de onderhuid.
De bloemen van haar bloed schreeuwen haar kleuren uit.
Ze gaat uitdagender dan ooit van hoofd tot voet.
Er is een leven dat zij in den spiegel voedt.…
Pommeren 1945
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 197 Soms tuur ik in spiegels en ogen
en speur naar dat klein kwartje Pruis.
Of, heeft men mij altijd belogen
en zorgt de Kasjoeb voor de ruis?…
Verstoppertje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 449 Had ik maar nee gezegd
Toen je mij gevonden had
Snel nadat jij je verstoppen ging
Was ik het spel al zat
Het heeft mij opgebroken
Ontzettend zwaar genekt
Ik zocht me echt de pleuris
Maar jij zat goed verdekt
Uren, dagen zoeken
Ik had dit nooit verwacht
Ik bleef wanhopig speuren
Zo'n drie en halve nacht
Jij had het slim bekeken
Want, wat…
roodborstje
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 92 fonteintjes
een klein bruin vogeltje op de grond
lijkt ietwat sterk verward
het huppelt onrustig tussen struiken
en is ook schichtig voor de kat
het scharrelt als een dolle kip
met zijn kleine sterke pootjes
de slappe grond gaat wat opzij
en laat zo de vele zaadjes vrij
zijn kopje en zijn snavel
pikken gulzig in het rond
zijn oogjes speuren…
Flevodijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 119 de ander
de meerkoeten
die mee en zwemmen
in grauw water,
roerloos spert de reiger
tussen plukken riet
In de verte fietst eenzaam iemand
zoals ik alleen hier loop
Zicht op witte masten
Een enkel autootje
op de weg
door het water
Terug, aan de einder,
de centrale met haar pijpen
waaruit wolkenpluimen
en wij warme huizen
Altijd speur…
Wandeling in het bos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 107 licht worden, kort en koud
wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren
de krachtige balsems van den, beuk en eikenhout
’t is hier heilig stil en geen wandelaar te bespeuren
alleen de boswachter, die er zijn huisje heeft gebouwd
stapelt onder een beschutting zijn voorraad brandhout
om ’s winters in ‘ n warm nest alle onheil op te speuren…