Alle inzendingen over takel

gedachten rustig in draf wild in galop emoties takelen af fleuren op ‘ k weet nie ‘…

ik zag ze staan de maan het was maar een halfje daar staat ze weer de maan nu een volle laat me omhoog takelen voeten boven zodat de maan mijn tenen kan masseren…

Om schurken uit te kunnen schakelen Komt de politie met het stroomstootwapen Daarmee ligt iemand kort op apegapen Maar zonder hem erg toe te takelen Ze gaan de boef dus elektrocuteren Om hem dan pas daarna te isoleren…

Zo’n schaduw is toch best wel een obstakel, Mijn been hangt nou in tractie aan een takel.…

Artrose kwelt me hevig, nu en dan En zonder bril ben ik een hulpeloosje Snif, niemand plukt voor mij nu nog een roosje Ik takel af en word er depri van De tijd gaat zwaar in ’t zoete leven tellen Straks kan ik vast geen moorkop meer bestellen…

Pijnlijk laten bloesems hun schoonheid los Vogels roepen je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat Aarde bedekt de werkelijkheid De zon verschuilt zich in verbijstering Trappers vertragen de weg Plassen verdriet takelen zich omhoog Vermoeide wind baant zich een weg Bomen hebben hun leven weg gegeven De kist omsluit ons leven.…

In de haven, stond ik schouder aan schouder met werkers, containers met vreemde schrifttekens van roestige boten takelend. Op de rotsen, zocht ik met mijn zoons naar schaaldieren, we vulden plastic emmertjes met exotische wonderen.…

De dingen maken het liefst met dingen kennis Ze kennen voorkeuren en douanebeambten Echte dingen zijn altijd de gelukkige dingen Dingen zijn het liefst geen woorden maar dingen Die door dingen aan de dingen toekomen Het liefste zijn ze takel, stofbril en borstel De dingen zijn graag toegankelijke dingen Die zo gevoelig mogelijk…

wat meer in de actualiteit ach ik was toen mijn tijd vooruit ook ben ik weer op sport gegaan met korting voor de leeftijd de zware ijzers raak ik nog maar amper aan wij gaan meer voor het evenwicht oefenen de balans om niet te vallen boksen tegen een meegaande dummy spelen een soort jeu de boules met loodzware ballen toch takelen…

Haar leven duurt enkele maanden, dan begint haar figuur af te takelen. Haar lichaam verkleurt, de gestalte wordt stilaan opgepeuzeld. De wind doet haar mooie uiterlijk verpulveren. haar kinderen houden zich met al hun kracht aan haar vast. Een regenbui en felle wind worden ons fataal. Enkele tellen later worden we weggeblazen.…

Beelden takelen af, worden doffe scherven en later gruis dat verstuift. Zie de as uit de urn waaien! Kan je bodemloos vallen? Kan dat? Hij glijdt in de waanzin Spartelen is overbodig als de vele kwade ogen jouw handen volgen. "Ik verdraag dit schamel evenwicht niet" Hijgen en denken: Hemel! Het licht breekt in gloeiende stralen!…

poolijs Verstik het onder lawinesneeuw Knal het neer als jachtpatrijs Laat het een prooi zijn voor de leeuw Jaag het benauwd en hijgend vluchten Naar 't zuigend stinkende moeras Laat het kreunen laat het zuchten Alsof 't gewoon geen harte was Laat het dorsten in woestijnen Open wond vol zwetend zout Schenk geen aandacht aan het lijden Takel…

Na een halve fles jenever takel ik een gekoelde fles Amaretto di Saronno uit de tuinvijver en na wat coke-snuifjes ga ik op mijn gemak de zoetheid naar mijn buik verplaatsen, waardoor ik al gauw buiten westen dreig te komen en mijn helderheid geheel vertroebeld, waardoor de literatuur geen boodschap meer aan mij heeft, want ik sla op tilt.…

Maar ver in de haven, daar wenkten de kranen, de boegen, de bruggen en mast achter de mast, de Maas en de meeuwen, de vlaggen en vanen en strekkende lijnen van takels en last! Er zwaaiden weer bakken! Er lalden weer lieren! De zon zette water en wimpels in vlam.…

Karren met geluid en rap Die 'k steeds voorbij In elke straat, aan elke gracht een juichen om samen en om sterk Tot aan de einder geel de paraplu's rode ballonnen, harten, vlaggen kartonnen waarop kreten oma's voor kinderen opkomend jongeren en ouderen met borden Dunnen, dikken bleven straten vullen, waaraan geen einde, de gevels met takels…

Maar met takels en lieren, is het dat de hijskraan zachtjes zucht, zodra de lading krachtig met haar lippen het grijs cement aan wal een welkom kust. Grote schuiten lopen binnen. Kolen, cokes en koffiebonen, zo gek kun je ‘t niet verzinnen, maar het moet wel de moeite lonen, Valt er goed garen van te spinnen?…