Alle inzendingen over verwen

Heel is hij gewelkerd al, en duizendvoud van verwen, langzaam afgesleten guldengoud. Dag en schijnt er op, noch noense zonneglans: ‘t is vochtig en de hemelkomme is duister gans. Doch, ik zie mij, zonnewijs in ‘t nedergaan, die najaarse, ei, die bolgekruinde linde staan.…

Verwen dan het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik ken, in het gestolde idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je de bron van tranen vindt. Ik gunde mij die horizon, er bestaat geen wereld zonder droom, in een schoonheid zonder broosheid wint de dood als grootste aandeelhouder.…

Ik ben die ik ben zo geworden en verwen of ontwen mijzelf tussen het komen en gaan Tijdens een moment dat ik word gezien of als ik met jou ben begaan ik troost me als ik me van een herinnering bedien (als ik de dag van morgen nog niet voel, laat staan dat ik in mijn gisteren jou of jou nog niet herken) jij en jij en ik komen en gaan…

Verwen het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik ken en ben, in het idioom van het beleven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je de bron van tranen vindt Ik misgunde mij die horizon, er bestaat geen wereld zonder droom, in de schoonheid van de broosheid wint alleen de liefde als grootste aandeelhouder.…

De verwe van mijn lippen an uw wangskes zoude ik plekken* door zoentjes zacht, en met haar kracht uw ziel te monde uit trekken*.…

Beheerser van 't palet, wiens goddelijke verwen Akkoorden zijn vol gloed, een zang vol majesteit, Gij, die een baan betrad met palmen overspreid, Wat liefling van 't penseel mocht mildere eer verwerven ? Al moest het nageslacht uw meesterstukken derven, De gloriestarre waakt op uw onsterfelijkheid.…

Ze is niet in haar hum vandaag, ook niet in haar element, ze is niet zo lekker dus ik vraag: is er iets waar ik je mee verwen? Nee, doe mij maar niets vandaag ik ben niet in mijn sas, evenmin ben ik erg lekker dus als dat nou alles was?…

Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer me in alles te spiegelen Verwen het liefst een naamloos en eenzaam kind wat ik niet ken, in het idioom van het leven is het moeilijk in te schatten op welke oprechtste schouder je het tehuis…

heel even heel dicht tegen mij aandrukken dan zou ik nu zoveel liefde voelen stromen krachtiger dan de ergste stormwind maar jij bent nu ver van hier vele mooie herinneringen kan ik koesteren maar ik mis je meer en meer een zee van tranen en mijn hart gebroken loop steeds weer verloren in mijn verdriet oneindig fel licht verwen…

'k Lijn jouw figuur in delen Zie kracht in jouw pracht-kijkers Verwen mijn ogen Verlaat en verdiend maar tijdig doch zeer zeker Weet de vogel hoed en rand Zonnestraalt het zand Het nat heeft gegriend Druppelsgewijs afdruipen Oprecht en vroom sijpelend De weg naar jouw hart In dromen voorbij de evenaar Groot cirkel Midden…

Zo kan het zomaar gebeuren, da'k mezelf verwen niet met dure geuren, maar met een " kinder- bakje" fruit. Zo gezond Wanneer ik 's avonds een bakje neem, cellofaan verwijder, wat vocht lek, mijn vingers aflik, denk ik: wat gek! Heb een vieze smaak aan mijn lippen!…

Maar wijn van rode verw dient niet te veel geschonken, Want 't maakt de buiken hard in overmaat gedronken.…

Bosje bloemen fleurig en geurig voor elke plek verlicht het hart Jouw mond is als een roos die mijn hart heeft veroverd van waar kleuren glinsteren in het morgenlicht en enige dauwdruppels op de bloemblaadjes liggen op hetzelfde moment verwen je mijn gehoor met allerlei teder en zacht.…

Elk ziddert die hem ziet, want zwart is hij van verwen, noch spegelt ooit het licht zijn helderheid daarin. Zeer dikwijls is de kelk, waaruit m' hem komt te drinken met doorenen gekroond, ofwel met bloed getint. De Godmens heeft hem eerst en meest, met volle teugen, gedronken en geleegd, tot op de diepe grond.…

Schoon ook al de frisse verwen Op uw bruine wangen sterven, Wonden U het voorhoofd kerven, Eeuwig zijt ge mijn!…

Beweging, verwe, stal van plant, van mens, van beest, Verbluften zijn gedacht' en liefelijk besprongen. Voorts sloten, torens, schier ten hemel hoog gesprongen, Het tijd-verdrijf van 's mensen onderwind-al-geest; Maar de zienlijke god, de schone zonne, meest. Zijn tonge zweeg, 't gemoed dat riep om duizend tongen.…

heel nauw Boor gaatjes in blokje hardhout 3 tot 8 millimeter groot Verwijder zorgvuldig alle boorstof anders gaan de larfjes dood De entree op het zuiden graag Hang de kamertjes niet te laag Bescherm ze tegen wind en kou Ja mensen, het let heel nauw Maak een afdakje voor de regen nattigheid houdt gasten tegen Veeg webben weg, wees lief verwen…

Trouwens, tussen ons gezegd en gezwegen, de markiezin van verderop was laatst op bezoek en zij kleedde zich zomaar zonder reden uit in het bijzijn van mijn butler, die ik snel wegstuurde, waarop zij haar malse benen spreidde en zei: 'Kom, ziel van mij, verwen mijn dronken lichaam, doe ermee wat je altijd al wilde doen, dan doe ik met jou wat…

Bang jouw evenbeeld te zijn Niet in staat lief te hebben, te beminnen Een hartje zo kwetsbaar als van porselein Durf niet aan kinderen te beginnen Maar ik weet dat ik sterker ben En mocht ik ooit wel tot kinderen besluiten Weet dat ik hen met mijn liefde verwen Dat ik mijn emoties wel zal kunnen uiten Lieve mama hoe heeft het zo kunnen lopen…

Mezelf zijn, kan ik best als ik alleen ben, onafhankelijk zonder mij eenzaam te voelen, wie zoekt om eenzaamheid te willen vervullen, kent nooit rust en vrijheid in eigen verwen.…

En verwen eerst uw caviababy of uw hond. He wat een eng en naar woord! Ongehoord! Het is een moeilijk en ontoegankelijk woord dat inluidt de totale ondergang van de verzorgingsstaat. En het woord is een bijl en een bril voor de toren van Babel.…

Waarbij ik "en passant" haar kut met een tongzoen verwen waarvan ik weet hoe het de vlam jaagt door haar buik. Meer voorspel is niet nodig als je geil als boter bent: ze plant me diep in haar en kreunt reeds bij de eerste stoten onder golven van genot en plant haar nagels in mijn rug.…

al wijkt in vorm en verwen de aarde van de hemel af, Ik zie weer de hemel dalen En in volle reinheid stralen In de blauwe, smachtende ogen, die de goede God u gaf. En wij drukten ons de handen, En, in zoet gepeins verward, Voerde 't paadje ons spraakloos verder Met de hemel in het hart.…

Kent gij dat land, waar, op het welig veld, De gouden vrucht van Ceres golvend zwelt; Pomona's ooft met keur van verwen gloort, En door zijn waas 't verlangend oog bekoort? Kent gij dat land? - Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen.…

De ziele is uit uw lijf gelicht, geen verwe en voert ge, en donker valt, gesperteld, onder ‘t manelicht, de schaduwe uwer boomgestalt: het leven is uit hage en heg, de vriendschap en de vreugde is weg! Wat laat gij ons?…

Aurore ontsluit, in ’t geel gewaad, Met ving’ren, juist van verwe als rozen, Terwijl haar zachte kaken blozen, De poorten van de dageraad. Nu schijnt het veld opnieuw herboren, Daar ’t pluimgedierte, dat in ’t woud, In stille vrijheid zich onthoudt, Ons reeds zijn schelle stem laat horen.…