Alle inzendingen over volume

kleine orkesten niet alleen hoempa maar ook kamermuziek voor een uitgelezen publiek of in de zaal naast de bar waar dans de inname snel groter maakt in het zicht van de kleine uren belt overlast traditioneel de bekende klachten van de buren dan selecteren vocalen een eigen groep neuriën anderen vergeten woorden is warm volume…

vrijblijvend dragen geluiden de wereld langs tuinen en huizen verliezen volumen en vullen zich in onderscheid met wat hoorbaar overblijft deze mêlee van leven en bestaan kent een vitaliteit die als dag en nacht samengaat waar donker en licht geluiden met seizoenen kleuren oogst warmte het schaduw gebeuren pas als de nacht…

Ze stappen rond op stijve poten pluimage glad gestreken, koppen in de nek, korte snavels qua volume grote bek. Zij pronken met de mooiste veren, geen die hun zangkunst evenaart of aan superioriteit kan tippen. Ik zie hen gretig pikken naar malse prooien in het gras. Ze jatten al wat glanst en bergen dat in bescheten nesten.…

ik zag zijn gezicht voelde en wist deze man heeft te lang in de hemel gewoond op de troon zonder kritiek met een air als god genas hij geestelijk ziek zijn stem droeg woorden die van samen niets hoorden duldde geen weerspraak in hun onfeilbaar geluid zelfs het volume doceerde de rust van het weten alleen ik ben deskundig en maak…

straat was gevuld met een warme opmerkelijke allure de luiken volgden ronde ramen in een robuuste setting rijtjes steunden elkaar in tijdloze verwantschap hadden dezelfde roots en de zo eigen taal als exponenten tuinen bloeiden een duurzame zomer in klimaat bestendigheid waar de leef afdruk in geur en ruimte zijn eigen muzikaal volume…

ze nam stilte mee uit een zee vol herrie waarbij van iedere golf die oversloeg het volume brak op het onbegrip van zwart basalt ze opende het cordon van donker geloken ogen wierp zand om het laatste argwaan niet te zien sloot handen tot kring danste haar pirouette er grafisch midden in waarbij zij de blikken aannam rondde…

Dat geen zin zijn gelijke kent, Volume immer fluctueert, Verbergt niet dat je onmiskend, Iedere dag, ieder uur leert. Straks komt de volgende fase, Dichterbij dan we verwachten. Eerst een woordje, dan een frase, Weergave van jouw gedachten. Hoe lang nog voordat je me vraagt, Waarom iets krom is en niet recht?…

jij was weg van de wind schaduwde tijd in het verkennen van licht bang voor volume in een commune van lichtgewichten en verdwaalde anorexia ’s wist hun agenda’s door het turen op uren in ledigheid doorgebracht met negatief passionele kracht in dwangmatige perspectieven doorstonden zij therapieën gingen niet door de knieën voor…

zacht en toch strak is je nog jonge huid waarop het leven nog geen krasje heeft gezet wel hebben genen en familie de eerste lijntjes uit het stamboomboek al voorzichtig ingebed een ander neusje of een ludiek oor een brulboei als stem met het volume van een koor jouw zachtheid heeft babykwaliteit een open uitnodiging tot raken…

ik zag je voorover buigen met lange vingers en gestrekte armen naar de horizon wuiven voor meer licht en helderheid de ochtend kleurde al zijn zacht pastel in voorzichtig schijnen waarbij de nacht zijn donker volume liet verdwijnen in een uiterst ludiek spel waar je lach de lange nacht verwarmde met haar verbonden zijn van liefde…

Gisteren moest ik huilen En ik weet niet eens waarom Nietsvermoedend zitten schrijven Agressieve muziek, volume 12 Gewoon wat zitten pennen Pessimistisch, cynisch waarschijnlijk in uw ogen Emotioneel weinig aan de hand Fysiek de topsporter die ik ben Mee schreeuwen met de muziek Drummen in de open lucht Ineens de tranen op het papier…

scheurend splijten ze de binnenkant van die buizen met hun stilgezwegen naam 'Eustachius waer bestu bleven' schreeuw ik, dat mijn huig ervan gaat rillen en mijn mond zich stom met trillingen vult het gedrum van oude noten op rust, stof zie'k nog van vellen springen, trommelt m'n vliezen aan diggelen het volume staat op zacht dat zeggen…

nog huppelde je niet maar genoot van de muziek zag lieve kleuren passeren zonder naam totdat geluid en licht knipperden in het volume hier ben ik van een eerst herkennen waarin kleur contouren tekende pas later kwamen daarin geur en geluid in het proberen en imiteren van mama haar ogen en warmte waren het thuis in jouw leven…

Amsterdam-West Zo ligt het Stenen Hoofd thans kaal geslagen half afgehakt met getrokken klinkers voor ontmoetingen groen in het IJ Ik liep door de Nova Zembla die is dusdanig aangepakt dat je op je klompen aanvoelt hier woont Jan Splinter als vanouds in voor de winter Aan de Kop van de Van Diemenstraat valt zelfs een gat vrij onder in het volume…

In bossen dansen op de donkere bodem De dovenetels in de volle gangen Quadrupel stereofonische zangen Turn up the bass, tril uit je mono modem Volume van de amplitudewijzer Maakt beide buizen van Eustachius Blij met gehoorgestoorde dooie mus Doof als een kwartel of een pinguïnkeizer ...................................................…

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…

bundelen de ruimte zong energie door vergroting van contrasten spatten reflecties in kleurwaaiers uiteen je orkestreerde ladingen en dempte volumes omdat het eigen leven de schepper was jij hebt deze melodie als eerste gewist uit elementaire composities die we al eonen hebben gemist waar ijs tot water breekt en smeltend meer volume…

ik blaas glas tot scherven die venijnig openhalen wat eens was gerinkel van herinneringen meet volume van het gas dat glas doet bollen in de ruimte die jij gaf glazen beelden tollen draaien sokkels in vernieling knappen als een ruit ik pas niet in de transparante tolerantie en breek uit geef mij de hel de geilheid van de stoeipoes…

ik blaas glas tot scherven die venijnig openhalen wat eens was in het gerinkel van herinnering meet volume van het gas dat glas doet bollen in de ruimte die jij gaf glazen beelden tollen draaien sokkels in vernieling knappen als een ruit ik pas niet in de transparante tolerantie en breek uit geef mij de hel de geilheid van de stoeipoes…

zekerige krakerigheid bij de overdracht van het gesprokene er komt dan meer ruimte bij grote publieken om de mens achter de stem in volle vaderlandse glorie te aanschouwen en adoreren mijn raad aan mensen in den lande deswegen is om zoals ik de stem veelvuldig en krakerig in het openbaar te verheffen met niet mis te verstane dictie en volume…

spuugt hij geluiden voor zich uit op verschillende tonen en maten of naar links dan wel rechts maar immer in de lucht waar bollende wangen, droge keel met opgezette aders in de nek en op het hoofd tezamen met verlangende lippen uitzien naar een tussentijdse inhalende zucht omdat de inhoud van de behaarde borst doorlopend van zijn volume…

Door medicijnen haar volume voos, dicht de ogen, in haar stem een open buis, waardoor ze niet kon praten. Om de slangen niet te storen, aarzelde ik lang haar blote schouder aan te raken en ik kreeg het koud, zij had alleen een laken.. Als verboden legde ik m’n hand op ‘t hoofd.…

Een klop op zijn kop maar dat onding zijn volume liep in een mum van tijd op het maximum. Mijn man klaar wakker de katten schrokken zich rot, de buren dachten wellicht dat we gek geworden waren. Sorry maat, ik zag je graag Je was een vriend van jaren Met een krop in mijn keel begon ik aan hem te resetten.…

koos voor een moderne snit met golven die zich in grillige bochten wringen weerborstels die speels uit mijn kruin priemen de kapper belooft een wonder een gelaagd oppervlak teder maar overweldigend hij hecht een streng aan de haarwortel strooit glitters op mijn wimpers kiest voor een verrassende klemtoon in een evenwicht tussen kleur en volume…

gezinsverleden zich in een levendig heden weer afspeelt Zoemende en zoenende grote liefjes Spelende kleine liefjes met papa’s en mama’s Generaties overstijgend zoals ook de fijne bediening Er is weinig digitaal geweld, traditioneel te over De tijdschriften, de boeken, de Hollandse spelletjes, de gesprekken Zich vermengend met de muziek en het volume…

Hoe jouw klanken variabel en variërend in toonhoogte volume en tempo mijn trommelvlies doen laten vibreren, een opvang van gesproken en geschreven taal afkomstig uit verschillende hoeken waar hun hooggevoeligheid en heldervoelen me altijd zullen bijblijven.…

amper horen, luisterd vol respect, waakzame ogen volgen je blik, zoveel jaren wijzer ontsnapte aandacht beschrijft met vertedering, stervensverdriet in strijd zo liefdevol weggetreurd in zijn eigen wereld, aandachtig in gedachten zijn stem herinnert mij, per jaar moet hij vaststellen dat hij de strijd verloren heeft klimop overwoekert het volume…

Even vliegensvlug als de vroegere rubriek 'Het is groen en het...' uit de Panorama glipte ik snel naar binnen en stal ik de contouren en het volume. Of stal? Ze gaf me die vruchtbare aanblik immers als beloning na jarenlange moddergevechten in tenslotte afgekeerde, uitgeholde, opgebruikte aarde.…

Van de CD Industrial volume 04…

Les orenetes son músics de llum: jugant amb les ratlles, no paren les balles, ocells blancs i negres de tot un volum Amb fulles omplertes d'una obra llunyana, joglars sense mides D'un artista infinit qui amb tinta tan blava creà el que he dit ...........................................................…