Alle inzendingen over voorwaar

Het blijft een duur geleid bedrijf op krukken Je vraagt om een Internet Plus aansluiting maar het wordt een drie dubbel-Plus-aanfluiting Bloot kind doorgeven wilde beter lukken Dat stopt nu: "Onze naam mag niet besmet Voorwaar, wij zijn geen K'inderP'ornoN'et!"…

in mijn leven heb ik menige drol gepleegd geplast hele beken tranen slijm en zweet en bloed geplengd om van het braken en het speeksel niet te spreken het opus voorwaar geen meesterwerk maar toch het vage spoor van mijn bestaan een oeuvre van secreten ik heb mijn best gedaan gerust is mijn geweten…

voorwaar die warmte maakt mij een der lomen de korte broek onthult mijn bleke benen de mensen lachen, ieder gaat snel henen vol angst verwacht: toch moest het er van komen het zonnetje verkleurt mijn onderdanen de paden op en heel soms ook de lanen…

wel licht in sterren, langs hun Hemelpad een wereld danst in kinderogen en de aarde trekt nog naar mijn hart, haar eerste slag vergat voorwaar te beven nu dan: het is tijd ik kwijt de dag haar leven geven geeft - een slecht gevoel ten spijt - iets moois ze was hier maar voor even…

Mijn allerbeste wensen voor jou dit nieuwe jaar al is het pas begonnen en alles nog zo pril; je mag alvast toch weten wat ik zo heel graag wil: veel vreugde, moed, vertrouwen en vrede ook voorwaar. En mocht de liefde groeien, die kracht er steeds weer zijn, en door de zorg van velen verlichting ook van pijn.…

Voorwaar een echte liefdesgod, nu zit ik hier te mokken..…

hun macht taant zichtbaar: knallend Kamer’s vuur voorwaar een helder teken aan de wand het kabinet zwijgt blèrend: help ons! brand! want heus, voor velen naakt het laatste uur en toch, ook dit keer helpt gedraai beslist met woorden: doofpot, zoekgeraakt, gewist…

zij schrijft in haar gebeden hoe dicht zij bij de waarheid is en de leugen heeft gemeden en da's voorwaar geen kattenpis zij noemt in haar gedachten hoe licht zij bij zijn liefde was en dat hij zei te blijven wachten zolang zij maar zijn brieven las zij herinnert zich haar gelofte weer haar plicht en roeping, haar bestaan dus zijn laatste…

Zij leidt de dichterschaar Van 't Vaderland, voorwaar En Vlaanderland, nietwaar 'k Heb medelij met haar Want één ding zit me dwars Als Neêrlands dichteres Had lichtgewicht miss Lieke Te weinig in haar mars Zij is meer dan een 'zes' Maar ging niet polemieke…

Als drank tegen mij praten zou dan zou het tegen me zeggen vol berouw wees eens lief en schenk me in bemin me zacht als een godin ik staar al uren naar mijn glas die daarnet nog voller was en denk dan aan vergane tijden in de kerk, mijn geloof belijden toen was het leven nog onbevangen in de kroeg vol lofgezangen want voorwaar, de rode…

waar haar spiegel water raakt in kleine passen beelden schept, voorwaar haar zachtste zelf laat zien danst ze lichte teugen adem als een zeepbel boven kleur duizend vadem diep de wereld schiep een beeld, een kind uit harde stoffen doch haar stolsel liep uiteen slechts door mijn hart getroffen…

als alles tegen zit dan spoort er nog een lach op je gezicht oogluikend heb jij mijn strijd tegen de elementen zonder commentaar gevolgd voorwaar een unicum omdat bemoeienis als een wade om je hangt zeker als de tandwielen zonder olie kraken door nonchalance nagelaten de gescoorde lach is je liefste vorm van mededogen die…

muis vroeg eens aan de kat zeg, waarom haten wij elkaar kat sloeg een poot om hem heen, voorwaar toch een amicaal gebaar ik zou het warempel niet weten muis, je bent echt om op te vreten! en met een "Man en Muis overboord!" voegde kat de daad bij het woord wat een sukkel! dacht ie nog zeker teveel tekenfilms gekeken…

Voorwaar, daar is op zich wel niets mis mee ware 't niet dat 't hoegenaamd geen zier te maken heeft met d'actualiteit op onze ronde blauwe planeet Aarde... Komaan, vergast ons straks op een essay Want Gaia is weerloos zonder jouw waarde...…

Gij draagt een schone vlechte haar allangs uw lage leên… - Het is een trage dag voorwaar van weiflen en van wenen.…

Voorwaar de begeerte naar gemak vermoordt de hartstocht der ziel en loopt dan grijnzend mee in de begrafenisstoet.…

. - Neen voorwaar! Veel moge aan dit schoon ontbreken: De adel van een ziel is daar, Die van 't schoonste weet te spreken, En de liefde van een hart, Dat nooit moe van weldoen werd. ‘Mooi!’ verklaart gij. - Waarlijk niet!…

ze kwam van tussen berken die beven gelopen met niet meer dan het relaas van haar overleven en ze doorstond het verhoor dat ik aanbond kranig voorwaar danig ontdaan zei ik “wees blij dat je ademt” er was een wolk in haar lichaam gekropen een tijd uit haar leven gegrepen als koper ik zag haar op de achttiende etage staan ze gooide klokken…

voorwaar ik idealiseer de benen zonder haar het kruitvat en de lont de rood gestifte mond t-shirts die als jurkjes vallen strak en zonder zwier alleen de wind waait op in speels plezier met het kleurig trippelen op kingsize hakken laat je ongemerkt de ander zakken kijkt neerbuigend om maar ik heb je herkend jij bent in cool passeren…

't Is ongelofelijk maar waar, Ettina 'k Dacht gisteren nog aan die toffe peer Z'n lintjes en dat zomers lenteweer 'k Ben ook gekruld van binnen, zegt Amina, Mijn lief in tegenspoed, me telkens weer Net als Annet en Kitty uit Cortina Maar 'k hef het glas op jou, miss Orangina Jouw Lenteliedje vraagt voorwaar om meer Dan…

plein Getuigde van een ieder op de been Er was een echte heilige gestorven Niet zomaar iemand naar het scheen In rouw trekken miljoenen langs baar Vereend wenen zij zo allen gemeend En ongezien ongekend tussen massa Dwalen miljoenen zieltjes nimmer gespeend Zij begeleiden de gezalfde in het wit Gaan hem voor in het licht van boven Voorwaar…

(binnen de bunkers van een koude dag rusten broze levens) heel zacht licht er het kunstmatig weten in de afgemeten norm van diens balans een vormendans versiert voorwaar wat strakke stropakketten thans gefermenteerd tot groei als vervormde bruidsboeketten geven ze in volle bloei hun beste tijd aan lekker eten rond van geur verkleurt…

Voorwaar, Aemilius Aquarel Uw ode aan de niet te dragen Vlinderlichtheid van 't bestaan In 't onderzon- en ondermaanse Waar de lentelissen laaien In groene zeeën van bazuinen Licht laveloos haar voile op Als loflied en ligt ademloos In ozonlaag der zonnewagen Waar tomeloos en ongeremd Icarus zijn paarden ment En lichte luchten atmosferisch…

Het verschil met de mens zoals d’ eerste Adam een gekende uit de eerste volksboomstam men weet van de fruitboom zijn rotte vruchten komen nieuwe boomstammen priemend zich luchten Ik strooi met rotte vruchten maar ’t kletst tegen 't macadam Zie ook ’t verschil met de fruitboom voorwaar het is gooien met rotte vruchten dwang tot routine zelfs…

Bacteriën gieren door de lucht Iedereen piept, iedereen zucht In alle hoekjes en in alle kiertjes Zwerven natte snotpapiertjes Uit neuzen lopen hele stromen Het lijkt nooit meer goed te komen Collega’s ogen moe en dorstig Men roept kuchend: ‘k ben zo borstig Doktoren staan hier machteloos Wc-papier gaat niet per rol, maar doos Het is voorwaar…

scheerslags plat gegaan en besefte gestrekt op één oor dat ik mijn gezicht verloor en voelde eenmaal opgestaan van voren alleen een open wond daarbij viel ik ook op mijn mond met droge ogen en lange bloedneus water stijgend tot aan de lippen geen kies over om mee te bijten geen baard om aan te plukken ja wat je noemt zwaar flippen voorwaar…

ik heb een netwerk opgebouwd waar menigeen jaloers op is lijnen lopen niet altijd evenwijdig ik ontwerp een splitsing hier en daar perfectionist als ik ben ziet mijn geoefend oog meteen dat sommige knooppunten de zelfkritiek niet zullen doorstaan dat houdt mij scherp en artistiek Voorwaar, ik ben een groot kunstenaar bedenk almaar nieuwe…

een kleine denkfout verwoord door een jonge nog onschuldige meid die de harde wereld nog onvoldoende kent tot hen die haar in elkaar hebben geslagen voorwaar geen kleinigheid lieve schat wat zij blijken dat kunnen we niet laten zijn vroeger niet en ook niet heden ten dage dat moet in de kiem worden gesmoord zij die in wijze woorden gevangen…

Steen groeve Van uit krochten ondergronds Vochten zij tegen overmacht Die onmacht vals wraakte Injecteerden gas erna de bom Voorwaar de strijd staakte Zielen eeuwig geborgen delen In de duisternis van de schacht Hoort de schreeuw van velen Nimmer geborgen altijd op wacht ------------------------------------------------------- Vijftien…

Voorwaar als achteraan de rust door drog de tijd scheen opgeklommen, roept zelfs de neger die er nog aan nipt zijn kwalen uit tot aan de Hemel.…