Alle inzendingen over zoo

Ten halve afgewrocht, ontvangen, niet geboren; gevonden algeheel, noch algeheel verloren, zoo ligt er menig rijm onvast in mij, en beidt de aangename tijd van volle uitspreekbaarheid.…

Hun ijzeren vuisten beukten Zoo graag op een schurkenkop; Hun lippen vingen zoo gretig Een maagdelijk kusjen op. Donderend dreunden hun stemmen Den kruipenden huichlaar in 't oor; Leeuwerikzoet stegen ze opwaarts In 't jubelend vriendenkoor.…

weet u nog van de bekommernis het was dan ook geen kattenpis wolfjes in het koren al tot onze appendix terug gedreven konden de moderne agricultuur niet op eigen houtje overleven werden verdraaid zo maar mee gemaaid Diergaarde Blijdorp nam er tien op de diertjes gingen vol vuur aan de blije vermenigvuldiging het is nu een hele stam in…

‘k Zou best een poosje met hem willen ruilen, met 't reuzenpanda beertje in de Zoo...…

"Vraag het vischje een paar stoelen En een tafel en een bed, En... gordijnen voor de raampjes, Want dat staat zoo keurig net. 28. En nog meer, wat wou ik zeggen, Ja zoo véél nog, ga maar vast Er moet nog een spiegel wezen En ook nog een linnenkast." 29.…

Zoo 'k die vraog oe veur dorst leggen, Kiendje, wâ zou 't antwoord zin Wâ zoude anders kunnen zeggen Dan: ‘Umdâ 'k de Liefde bin’ -?…

Zij zijn een glorie, en zoo na Aan mij, die zeg dat 't glorie heet: Ik enkel, daar 'k in glorie ga, Spreek uit mijn glorie wat ik weet.…

En die boom as sneuw zoo wit - Teiken dat er vrucht aon zit. Alles fleurig, alles schoon... 'k Dank God dat ik buuten woon! Lieve moeder, 'k bin zoo blij, Maor oe mis ik nog hierbij. ‘Mietje, ik vuul 't mien iengegeven: ‘'k Zal de Meimaond nie beleven!’ Zeide mien nog op 'et lest. Ach, dâ woord is waor gewêst...…

Ja, al zie je nu nog zo verwijtend Mij met dat starrenpaar aan, Meen je waarlijk, ondeugend liefje, Dat dit maar zoo voort kan gaan?…

kinderen gebaard waarbij u dacht nooit gepaard nooit verwacht toch gekregen wat een zegen bij al haar ontrouw hou u vast het kan zonder kezen mogelijk was het parthenogenese dat kan nu zonder buitenaards ingrijpen ook zonder wuft gedans naar uwe pijpen ziet Flora vrouw van de komodovaraan - op Flores als draak berucht - die in Chester Zoo…

jacks strak om het warme lijf herinneringen in de zakken de thee was lekker, wafels met roomboter en poedersuiker muziek van Simon & Garfunkel ‘ at the zoo ’ versnellen stappen over het strand tegen de wind armen wijd open als een vlieger ‘ i do believe it’s true ’, je lacht op afstand tegen de golven, we gaan sporen voorbij, verzanden…

'k Stao naor dâ kienderspul te turen, En zie 't zoo graog en toch zo nooi... Ocherm! 'et zal nie lang meer duren: Went ook de dood duut gooi op gooi - Bleek vliendertje wordt gauw zien prooi.…

half februari komen de terrasjes uit hun winterhol naar buiten gekropen worden al gauw bezet door de eerste zonnekloppers japanse kerselaars staan fier als bebloemde lantaarns tussen de geparkeerde files en strooien hun roze tapijt een stoere woerd is uit de zoo ontsnapt en waggelt met vijf kuikens parmantig het centraal station binnen…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Verschenen in: ‘Bont uit de Zoo van Charlotte Mutsaers’ van Charlotte Mutsaers (1942)…

De kennelwerker moet naar Londen gaan: hij zal kanaries in de Zoo ontluizen. Dat vindt-ie beter werk; hij gaat verhuizen voor 'n luizenbaantje na z'n hondenbaan. De militair wordt in de oorlog bang. Vertwijfeld denkt-ie: 'Doe ik hier wel goed aan? - Want welbeschouwd besta ik van een bloedbaan!'…

Het groene koolblad, dat zoo sierlijk krult Aan lange stengel, vonkt van diamant. In schaduw van de doornenheg hangt, laag Er tegen aan, in 't windje wuivend, rag, Dat door ijspluimpjes dik omsponnen werd.…

Ik hief mijn Beeld zoo hoog dat gij alleen Eraan kunt raken. Brijzel, 't is uw recht. Of duld dat ik, uw kind, het recht en slecht U overgeef, hoewel verspeeld, toch gaaf. Ik buk het hoofd: ik ben uw knecht, uw slaaf. Gij zult het nooit, nooit in het stof vertreên.…

een die, vreemd'ling in zijn vaderstad, Na jarenlange reizen wederkeert, Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd, Naar 't ouderhuis het oudbegane pad; En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd, Of hij geen vriend meer en geen broeder had;- Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat, In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;- Zoo…

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

Waarom zou ik iets hier schrijven ze weten het toch al Ik verras ze toch niet Springen over touwen rambo vliegt in het oerwoud Teun heeft het kruis Wil heeft het wiel uitgevonden De wind vliegt me om de oren en Anneke die lust er pap van Ja we zijn in de Zoo in Antwerpen ik geniet ervan Maar even fluister ik tegen de ober is er iets nog…

Hoe wordt mijn hart zo stil, zo blij, Zoo dwaas-gelukkig over Een bosje groene acacia's, Een kleine, groene wei!…

Zoo weet mijn gastvrouw, het Leven, Die rijke, milde vrouw, Steeds nieuwe vreugd te bedenken, Opdat ik genieten zou. Maar ondanks al die liefde Verheugt zich 't kindje niet, Men hoort haar 's avonds snikken Met bitter, bang verdriet.…

Zoo zweeft de dichter, blij met eigen zang En blank gevoel en kleur'ge woordentooi, In duizelvaart, door levens cirkelgang.…

“Ik, Willem Barentsz, keer mij in mijn graf. Op Nova Zembla doodden zulke beren mijn mannen, en nu hoor je lui beweren: “Wat lief….” Ik vind dat bij de beesten af. Bespottelijk, dat men zo’n beer beschut. Hier past mij slechts een welgemeend: “Da’s knut !”…

Ik weet het je bent tot stof vergaan maar voélen is anders achterblijvend vooruitlopend geloof in de vogel feniks op het Sint Pieterplein dacht ik even je gezicht te zien in het voorbijgaan toen de TV de terugkeer van de Paus uitzond de wachtende massa zegenend jij tussen velen een dag later in Glasgow te midden van treintoeristen in de Zoo…

Ik mis je zooó, Ik vind je nog zoo leuk, Ik wil je nog zo graag, Ik ging blijkbaar te snel en jy te traag.. Kon je nog maar van me houden, Dat we elkaar nog konden vasthouden, Kon je nog maar bij me zijn, Dat was altijd zo fijn...…

Ivoren tandjes glinstren, Zoo vaak haar mondje lacht; En de mollige kin bergt een kuiltje, Dat stil naar een kusje smacht.…

zoo graag met tranen zou besproeien, in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie; en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien, - geen levensdroom, waarin 'k een wens weerspiegeld zie! - geen menselijk gevoel 't in eedle drift ontgloeien... Zo noodloos staat het vol.... genot?.... melancholie?....…

Haar muren zijn nog stevig; Haar torens zijn nog hoog; Slechts is er alles drijfnat, Wat er eenmaal als kurk was zoo droog. En op haar pleinen en straten, Van menschengedruis een vol, Daar zwemmen nu stilzwijgend Tarbot en schelvisch en schol.…

oh gij met uwe blommenden herte waarom raak ik uwe ziele niet aanschouw mij toch met oogen lief en laat mij wenschen uwe zoeten mond oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd…