Zee
Zeker zijn wij ooit door zee bedacht
om als lukraak zwervende sponzen
met niets anders dan zee gevuld
in haar opdracht dit land te verkennen.
En gaat ons denken, praten, schrijven
onhoudbaar alle kanten op als het tintelende,
flikkerende, watervlugge, soms als het
zachte, raadselachtige klotsen en borrelen
aan de voet van verweerde staketsels.
Keren we daarom telkens weer hunkerend
naar waar ze niet ophoudt met fluisteren.
Lijkt het alleen of we haar niet langer verstaan.
---------------------------------
Uit: Raster, nr. 107, 2004.
Inzender: mk, 14 dec. 2018
Geplaatst in de categorie: filosofie
Geef je reactie op deze inzending: