De mooiste koe in het weiland heet 607 400185 maar wij noemen haar Sheila. Of wij twee vreemdelingen zijn die prullenbakken zoeken. Zij heeft oogleden als zalmen bepoederd met Rimmel nr. 35 Rich Sugarwhite. Wij zoeken de komkommer, snijden een stuk voor Sheila af. Zij neemt en eet, de ogen geloken. Minder hadden wij niet kunnen doen…

je zocht een pad in het ongewisse bij elke bocht keek je om, waar je was, je gooide een steen en het stoof in de struiken: vijf kleine gestreepte coureurs en hun moeder renden als gekken je blikveld uit je stelde je voor hoe je 's avonds zou bellen om hun te vragen hoe het ze verder die dag was vergaan om hen gerust te stellen, de jacht…

Oplettendheid bracht de vogel. Hier ligt het geluste in aftel, het aas van de vissende bomen. Voor vogelhoofdboothuis een kano al omgekeerd op een plankje. De vogel het nut van de snavel. De snavel het nut van de vogel. De zin van kleurige wieken naar de tak van de vissende bomen. Droom standen vol notige zaden. Het kuifje dat even omhoog…

De koe is groeiensmoe zij loeit zo droef op de veranda, de koe is moe zij draagt er twee - enculée de sa mère. De boer slaat flank, hij roemt haar boezeroen van vlees en wimpers. Donsoor trilt, neus snurkt roze rauw, zij weent en roept teloor in 't stille dal. Het is niet groen, 't is wit. ------------------------ uit: 'Aurora'…

Mijn moeder was een dagpauwoog en vloog mijn vader veel te hoog. Hij tastte radeloos naar haar maar troostte zich met dat gebaar. Met zulke ogen in ’t gezicht was zij te donker voor zijn licht, te teer voor zijn hardhandigheid en er door niets op voorbereid. Hij brak haar zonder dat hij ’t wilde, uit liefde die geen liefde stilde, zodat…

Geheel zonder staart en met minimale vleugels, volstrekt ongeschikt om zich te verheffen, een lichaam meer haar dan veer, blijkt de kleinste, minst kleurrijke, zelfs bij nacht zich zelden vertonende onder u tot lieveling van mijn soort ontwikkeld te hebben. Is het een aanbeveling dat ik met zorg munten verzamel waarop hij is afgebeeld en dito…

Ze kwam bij me in de gedaante van een hond van onduidelijk ras, er was niemand thuis in dat dorp. Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet kunnen naast me lopen, raakte me met geen haar aan, keek niet omhoog. Bij het korenveld zei ik ga weg en ze antwoordde niet maar liet haar tanden zien. Ik zal je niet zal je nooit verlaten. Bofkont die…

Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is dier! ----------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

En ik kijk naar mijzelf. Voel mijn benen zich verdunnen en draaien onmiddellijk volgen mijn armen het groeien van hoefjes ik stap uit mijn jurk en mijn hemd inmiddels te groot en voel mijn vacht in de wind mijn oren richten zich zetten uit en ik luister naar het kletteren van borden ver in de keuken het waaien van gras ik hoef inmiddels niets…

De ratten rebelleren niet. Wat geeft een rat om regenbogen? Wat geeft een rat om kinderogen? Wat geeft een rat om buttonholes? De ratten rebelleren niet nu de volop riolen steeds vollerop gezegend zijn.…

Zelfs wie de voorzichtigheid zelf is wordt tevoorschijn gelokt: 'Een beetje vertrouwen, honingbeer! We willen je slechts enkel helpen; weet je ik schenk je een kind! Een troonopvolger. Jij moogt zorgen.' In overmoed heb ik met laten zien. Ik lig in de greppel om mijn domheid te lachen, het lukt me niet overeind te komen. De voorbijgangers…

Voor Anneke Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

God schiep als een voorbeeldig dier de nijvre mier. Zijn tweede schepping was nog beter: de miereneter.…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem…

Visje wil iets zeggen, visje kijkt me aan. Visje tuit zijn lippen, maar ik kan hem niet verstaan- nooit en nergens kan ik horen wat visje van mij wil: ik ben waterwoordendoof, visje mensenstemmenstil. --------------------------- uit: 'Superguppie', 2003.…

Ik ben heel zwart, ik ben de bange held Van zoveel mug-doorgonsde schemeruren. Maar overdag dan hang ik aan de schuren, Lijkbleek, in al mijn lijkkleren gespeld. Lang slaap ik zo, tegen de kilste muren, de kop omlaag, de tenen kromgekneld; Door alles, zelfs door het bazuingeweld Van 't laatste oordeel zal mijn slaap heenduren. Toch…

Wanneer het mist en windstil is hoor je van kauwen in de bomen het drukke praten dingend on- nerveus, het zich verplaatsen zonder drukte, het huiselijke met verstand, en je bent thuis als het oktober is, dichtbij de nacht. --------------------------------- Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

1 Als herten in de verte dorstend naar land Burlen de schepen 's nachts en wekken mijn vriendin. Wij zijn ook nog maar pas naar hier gekomen Om nieuw leven. Oude liefde wou dat zo. 's Ochtends tilt het noorderlicht de slaapvertrekken Uit hun voegen, hemelt ons hier langzaam op In een machtig geheel, een helende verblinding. Daar…

Er zijn dagen: vroeggeboren slakken. op het hete middaguur zoeken zij de schaduw en smelten sissend in hun eigen slijm dan later het uur waarop de maan gebaard wordt maar nog niet ademt en niet huilt. toch helpen schallende cymbalen. ----------------------------------- Uit: Gedichten 68, 1968.…

Er zijn huismussen en grasmussen en allerlei ras mussen nog daartussen misschien; maar er is bij de mussen nooit onderscheid tussen maximussen en minimussen te zien. -------------------------------------------- uit: 'Eeuwig gaat voor ogenblik', 1965.…