Voor Anneke Ze zien ons aankomen over de pier. Twee verrukte eenden door de zon beschenen lekker kwaken hier. Verder duiken en tegendraads de wind in. Dan: wolvenschrik! Wolvenschrik! Wel iedereen is een dier. ---------------------- uit: 'Vonkt', 2017.…

God schiep als een voorbeeldig dier de nijvre mier. Zijn tweede schepping was nog beter: de miereneter.…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem…

Visje wil iets zeggen, visje kijkt me aan. Visje tuit zijn lippen, maar ik kan hem niet verstaan- nooit en nergens kan ik horen wat visje van mij wil: ik ben waterwoordendoof, visje mensenstemmenstil. --------------------------- uit: 'Superguppie', 2003.…

Ik ben heel zwart, ik ben de bange held Van zoveel mug-doorgonsde schemeruren. Maar overdag dan hang ik aan de schuren, Lijkbleek, in al mijn lijkkleren gespeld. Lang slaap ik zo, tegen de kilste muren, de kop omlaag, de tenen kromgekneld; Door alles, zelfs door het bazuingeweld Van 't laatste oordeel zal mijn slaap heenduren. Toch…

Wanneer het mist en windstil is hoor je van kauwen in de bomen het drukke praten dingend on- nerveus, het zich verplaatsen zonder drukte, het huiselijke met verstand, en je bent thuis als het oktober is, dichtbij de nacht. --------------------------------- Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

1 Als herten in de verte dorstend naar land Burlen de schepen 's nachts en wekken mijn vriendin. Wij zijn ook nog maar pas naar hier gekomen Om nieuw leven. Oude liefde wou dat zo. 's Ochtends tilt het noorderlicht de slaapvertrekken Uit hun voegen, hemelt ons hier langzaam op In een machtig geheel, een helende verblinding. Daar…

Er zijn dagen: vroeggeboren slakken. op het hete middaguur zoeken zij de schaduw en smelten sissend in hun eigen slijm dan later het uur waarop de maan gebaard wordt maar nog niet ademt en niet huilt. toch helpen schallende cymbalen. ----------------------------------- Uit: Gedichten 68, 1968.…

Er zijn huismussen en grasmussen en allerlei ras mussen nog daartussen misschien; maar er is bij de mussen nooit onderscheid tussen maximussen en minimussen te zien. -------------------------------------------- uit: 'Eeuwig gaat voor ogenblik', 1965.…

Je kruipt niet langer op het land dansend gaan je vleugels je landt in bloemen en in licht je schittert wat een mooi gezicht een bloem boven de heuvels. ---------------------------------- uit: 'Over dag en nacht', 1999.…

Laat in de nacht, wanneer ik dromend door het venster staar, roepen uit hoge luchten onzichtbaar overgaande ganzenvluchten; een zwak gekrijs, dat zwelt en gaat teloor. Nauw drijven door de duisternis geruchten; de zomernacht is zwoel en drachtig. Voor de sterren hangt een nevelwaas. Ik hoor de donkere aard’ in diepe sluimer zuchten…

Gehoorzaam de wesp en zijn angel: zet zoetigheid op tafel Geliefkoosde dranken Onder de linden is het goed toeven, kleverig met een wesp op je glas De wet van de wesp is ouder dan wielen hard als gesloten water in de winter Tot prinsjesdag, in september leven de wespen, daarna gaan zij op reces en sterven een voor een ---------…

Hij is zo mooi, zo droog, zacht leer, een zaak voor goud, een voor de ouderlingen op tafel neergelegde wel- gevulde, dungesleten kerkezak. De dood is een omhelzing van de wind waarachter van nature niets dan onbruik en dor geraamte zich bevindt. Een pad misschien, hij is zo oud zijn vleugels zijn vergaan, een plant als steen teruggevonden…

Ik liep laatst door de heide Langs berken en langs brem. Toen klonk er aan mijn zijde Een kleine, ijle stem. Aanhoudend en doordringend, Zoo blij en mateloos Alsof een hart hier, zingend, Zijn hoogste vreugde koos. O koolmees in het loover, O heikruid in de zon Uw lieflijkheid, uw toover Die mij niet helpen kon.…

Zwaar bepantserd, met uitschuifbaar materieel kapseist hij telkens tussen duin en helm als vliegenier is hij een roekeloze die als zijn motor afslaat, neerploft In abdijbier nadert zijn ontreddering nog het meest die van een dronken tor -------------------------------------------- uit: 'Van de arena en het lastdier', 1995.…

twee koeien lagen koei te wezen en aan de stilte te genezen ze zagen dat het leven goed was waar nergens hier een moet of spoed was ze dachten niets, dat was volkomen overbodig een koei heeft geen gedachten nodig 't gesprek ging enkel maar per staart zo'n staart is expressief veel waard het gras, de vliegen en de regen volkomen zeggen…

Goed toeven moest het zijn waar alles werkte, een voorbestemd, aanlokkelijk, zalig oord; extatisch, dringend roepen van de soort- genoten beloofde voedsel, onbeperkte vrede en verrukt verkeer. De vlerken gaven toe aan poten en een ongehoord snel zakken van de bout, het hart bekoord door 't zachte wiebelen van het wed -Merkte nou niemand…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Vandaag is de vogellucht een loos gerucht Hun gekrijs om spijs verbluft Zij hebben voornamen Zij onthouden gezichten Hun lawaai is vervormd tot lied Zij weten immers niet dat een immens netwerk de planeet omspant om mensen en vogels te vangen en splinters meteoriet Men herkent in de zwerm de raaf Hij verft zijn haar met bloed…

‘Ach,’ sprak een eendagsvlieg te Doorn, ‘hoe heerlijk is het ochtendgloren en hoe verrukkelijk het uur waarop het laaiend zonnevuur verstild ter kimme wordt gedreven! Men moest twee dagen kunnen leven.’ ------------------------------------ uit: Het grote beestenfeest, 1988.…