Het is heel koud in dit gedicht. Zo koud - voorzichtig met je netvlies - dat je blij mag zijn om het alleen te hoeven lezen. Het is gemaakt van zwarte vingers en bevroren inkt. Het staat in gletsjers om me heen verrezen. Ik heb er lang in rondgedwaald. Ten slotte ben ik opgegeven, door de wind in slaap gefluisterd, weggedoken in de tijd…

We hadden een muis. ’s Nachts kwam hij ritselen in de papieren zak vol hondenbrood die eens vergeten op de keukenvloer was blijven staan. Vanmorgen was de zak leeg. Tussen de kruimels was hij blijven zitten. Hij keek ons aan door de geknaagde gaten, Zuchtte zwaar, was dood.…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost. Triomferen is katten niet…

Het toegeefslijkste lichaam, het ontoegankelijkste voor de zee; zijn oren zijn verzonken schelpen, zijn kijken is nooit afgerond, hij zwemt in donker water waar onraad is en prooi; de leegte van de zee erkent hij niet, behaaglijk wentelt hij zich om. -------------------------------------------------- Uit: Woeste grond, 1992.…

Bij dat van mensen vergeleken, is het denken van honden beperkt, en hun dromen daaruit slechts een verwarde keus. Overdag in de onrust valt het niet op maar in windstille nachten, als niets beweegt, beweegt in mij nog de onzekerheid, een hond die huivert in zijn droom. -------------------------------- uit: ‘Een hond van Pavlov’, 1969…

Zit muisstil op het strand. Rust uit, ontspan, palaver niet. Uit schelpen gluren ogen. Nog even en ze rennen om je heen, bewogen op pootjes dansen ze de driekusman. Het is het heremietkreeftje dat van zichzelf niets heeft, alleen maar draagvermogen. Het weke lijf, in 't schelphuis weggebogen, versjouwt de tweedehandse caravan. Als Rumphius…

De grote zaal is leeg en in de haard dansen de vlammen Van de bedienden slechts hun verre fluisterstemmen Een ogenblik is alles stil een dood moment in tijd de neus gedrukt in het naar stof riekend trijp van de versleten canapé Naar buiten kijkend in de wintergrijze lucht een sledetocht met paarden over het landgoed van mijn…

Zij trillen tot zij zitten op hun plaats als het niet waait, het raam verlicht, stil tot het einde van de nacht, stijf op een doel gericht, uit op bezweren van het licht. Zij dragen niet als opgeprikten op vleugels van stilleven as van 't ademloze om de naald, maar levend stof van licht beogen als van de nacht die ademhaalt. -----------…

Er is zoiets droefs in de wijze ogen van varkens dat zij wel profeten lijken voor de slachttijd. (Ik heb het niet erg op profeten en jij? Nee meer houd ik van het klimop dat omhoog klimt) Hun slagtand uitgerukt als zij op de lopende band het moederlijf uittrekken, exodus uit heet Egypte, de rode zee door van hun verlossing, stro tegemoet en de…

- En, wat zien we? - Een konijn natuurlijk! - Een konijn, En? - En? Ik zie een konijn. - En tegelijkertijd een….? - Konijn zeg ik toch! - Eend. - Eend? - Oren snavel zie je wel? - Ik zie alleen een konijn. - En een eend. - Een konijn! - Eend! - Konijn! Konijn konijn konijn! ----------------------------------------- uit het werk van…

Het zwarte schaap staat in de sneeuw, het staat er langer dan een eeuw en als een tentzeil hangt de grond om zijn vier poten in het rond. Het zwart schaap is iets dat weet en elke hoef is een magneet voor 't voetstuk dat onzichtbaar is. In bei zijn ogen zwemt een vis. Des nachts kijkt niemand uit het raam, want wie weet waar…