Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen
Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen
en honden door de tralies blaffen
joelt de wind in onze holle ogen.
Er zijn zo van die dingen
een vogel in de hand
het zingen van een zeilend kind
het trillen van een lamp
in kale huizen waar we sterven zullen
een hond die aan een ketting rukt.
We dromen zand in onze ogen.
-------------------------------
uit: 'Krassen in de was', 2001.
Inzender: rm, 31 januari 2006
Geplaatst in de categorie: tijd