De accordeon

Je lippen tintelen van roomijs
er staat een accordeon te liften.
Alles heet naar streken,
twee donkere kinderen
trekken blij een straat uiteen.

We leggen onze harten niet op tafel,
slapen onder velaren*.
Kijkend naar twee handen
lopen we terug van de overeenkomst, en heen.
Daarna zijn we ingepakt, nog nat.

Een vuilniswagen rijdt voorbij.

-------------------------------------------------------
uit: 'Het wasgoed van een onbekende jongen', 1999.

* velaren: klanken die bij het zachte verhemelte gevormd worden

Biografie van deze schrijver

afspraak aarzeling reis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 12 stemmen 232