inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 3.952):

Gedicht met stilte geschreven

Hoor de stilte kraait. De minnaars dolen
in de nieuwe wouden van de winterslaap
en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden.

Met een weefsel van regen en moeheid heeft
de stilte ons bekleed en onze lippen gericht
naar het van koude biddend noorden.

Zo stil is het nu dat men huivert en vreest
dat iemand plots op een gong zou slaan
en van de leegte zou scheuren het oorzichtig vlies.

Tot in de vingertoppen eenzaam is het hart
en zo benauwend stil, als het huis dat instort
bij het nauwelijkse rinkelen der sleutels.

----------------------------------
uit: 'Dingen die niet overgaan'.

Schrijver: Paul Snoek
Inzender: jvs, 29 oktober 2019


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 124 stemmen aantal keer bekeken 27.404

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)