inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.526):

Een zoon van niemendal

Sterven was het snelste wat je deed:
van zoveel vlees had ik verwacht
dat het kilo per kilo overleed
met veel vertoon en variété.
Een stuip volstond en dat was dat.

Je lichaam was je lievelingsplek.
Het kon heel stijlvol vadsig zijn.
Je ging alleen om te bewijzen
hoe het gelijk van vaders is
en hoe het ongelijk van lijken.

Voor afscheid had je geen talent.
Nog pest je mij vanuit je kist
met al je trots, verkeerd belegd
in mij, een zoon van niemendal:
een ziekte met vier poten en een kop.

Ik moest het altijd beter doen,
nooit goed in woede en in moed,
zelfs onderdanig aan je lijk:
dat waardig lijk dat vader bleef
en waar geen gram van rest.

-----------------------------------------------------
uit: 'Bandeloze gedichten 1977-1990', 1996.

Schrijver: Luuk Gruwez
Inzender: dd, 18 juni 2021


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 84 stemmen aantal keer bekeken 29.565

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ivette Bens
Datum:
18 juni 2021
Een trauma prachtig vertaald. Zwaar van inhoud in zinnen die beklijven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)