inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.086):

Vrij

Hier is het donker, lawine, golf, grot.
Sinds een week of twee heb ik mij met de grootst mogelijke
concentratie naar de stad toe bewogen en nu lig ik hier voor een
uit steen gehouwen kade waarop illuminiserend licht valt.
Naast mij een dier, zo weinig opmerkzaam, zijn hartslag rilt
obsceen tegen mij aan. In die korte momenten waarin ik helder
ben vraag ik mij af: ben ik een wezenlijk deel van de rivier?
Wanneer ik ontsnap zal zij dan sterven? Is het de bedoeling dat ik
ontsnap? Zijn er daar soortgenoten? Kan ik daar leven en ben ik
daar eerder geweest?
Ik word korzelig van al die vragen –
terugzinken in de diepte tussen de makaziplanten of eruit kruipen?
Iets moet gebeuren, zodat ik mijn nek, wervels, tong
schrap zet alles doordrenk van mijn wilskracht uit het zwart te
geraken, ik zing wanneer ik door de buis door de adem door
de vlijmscherpe haken alles zo nauw en gevaarlijk maar ik zing
en gevaarlijk vrij op de grond stort

----------------------------
uit: 'De schuur in', 2009.

Schrijver: Marije Langelaar
Inzender: lr, 8 maart 2020


Geplaatst in de categorie: vrijheid

2.0 met 35 stemmen aantal keer bekeken 12.579

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)