inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.862):

Ik dus

Op school was ik geen al te vlotte prater,
Er school in mij een introverte solipsist;
Ik wist dat ik als enige iets werk'lijk wist
En viste liefst in 't allerdiepste water.

De medemens, voelde ik diep, was geen confrater
Maar slechts een favel, aan mij opgedist;
Het levend wezen was aan mijn persoon verkwist.
Zo werd ik bij mijn klas per ademtocht gehater,

En die bestond wel niet - dat was geen punt -
Maar 't filmpje was van een beroerde kwaliteit
Zwaar onvoldoende voor privé vermaaklijkheid.

Ik heb mij toen het aangenamer beeld gegund
Van u, geboeide lezer, aan wie ik mag berichten:
U bent er niet al leest u mijn gedichten.

----------------------------
uit: 'Vuil Goed', 2011.

*) solipsist: het universum met alles daarin en daaromheen bestaat slechts in het bewustzijn van de waarnemer.

Schrijver: Rob Schouten
Inzender: mk, 7 juli 2011


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

2.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 7.702

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)