inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.038):

Voor het vergeten

Zolang we niets vergeten, gaat niets verloren.

Laten we dus vergeten, maar alleen
zoals we door te praten iets uiterst traag kunnen laten verdwijnen - daar,
zie je het, zie je het nog nauwelijks, tegen de zon in?

Zolang we niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk -

zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm is van zingen
dat een vorm is van dragen, een lichaam zo te dragen
dat het door ons heen, alsof het uiterst traag voorover valt, iets als glas
onder vel, broos glas, misschien is dat het lichaam
dat als een wijnglas zingend
zwijgend gedragen wil worden, dat wij het zo in de lucht heffen
dat het almaar lichter wordt - daar, zie je het nog, nauwelijks,
tegen de zon in?

- brengen de kleuren waarin het breekt ons misschien naar huis terug.

-----------------------------------
uit: 'Wij totale vlam', 2014.

Schrijver: Peter Verhelst
Inzender: fl, 13 november 2022


Geplaatst in de categorie: lichaam

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 7.853

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)