inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 243):

Elegie van de varkens

Er is zoiets droefs in de wijze ogen van varkens
dat zij wel profeten lijken voor de slachttijd.
(Ik heb het niet erg op profeten en jij? Nee
meer houd ik van het klimop dat omhoog klimt)
Hun slagtand uitgerukt als zij op de lopende band
het moederlijf uittrekken, exodus uit heet Egypte,
de rode zee door van hun verlossing, stro tegemoet
en de messenrijke afgodsbeelden van de mens.
Soms staat er een, een oude beer onder de oude
boom van de kennis, oud uitstervend appelras,
doodstil en kijkt naar de wind op de horizon,
door inzicht blinder dan van nature bijna.

Bijna zie je, in de bruidsachtige herfstsluiers
in de lispelende wind, in de kruidigheid, de gedachte-
wolk op zijn topzware kop: Gestreept rende ik, ever
eenmaal, en wat ben ik nu! O jammer van de getemde
varkens, zij zijn de dichters onder de dieren,
melankoliek en van weinig nut totdat aan de muur
afgebrand, hun speklaan openklapt als een elegie.

-------------------------------------------------
Gisteren ontving Herman ter Balkt de P.C.Hooftprijs voor zijn hele werk. Dit gedicht schreef hij in 1972 voor de bundel 'De gloeilampen. De varkens.' Hij gebruikte toen het pseudoniem Habakuk II de Balker.

Schrijver: H.H. ter Balkt
Inzender: R.d.H, 22 mei 2003


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 18.569

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
herodin
Datum:
22 mei 2003
Email:
herodin4netscape.net
Pigs know: space! the final fronteer.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)