Gedichten

gedicht (nr. 324):

Strijk en zet

Ze perst zijn nek,
blaast hete stoom
het bovenste knoopsgat in;
de bout sist maximaal.

Ze legt gewicht in zijn oksels,
boven de plank broeit
een melange van gewassen zweet,
leugens en hitsige smoezen.

Ze glijdt van zijn buik
langs draden zonder knoop,
over vlees en volle darmen,
plet breeduit zijn krampen.

Ze strijkt zijn schouders
achter de ellebogen
-zijn gekreukte imago glad-
en hangt hem in de kast.

Ze trekt haar jurk uit,
vouwt zichzelf
open, stijft haar minnaar
en bevochtigt de lakens.

-----------------------------------------------
Uit: 'Naastenparade', 2002.