Op zee

Voor H.C. ten Berge

Dat de veerboot langs de kustlijn kruipt,
tussen zeeen door wij het einde van de dag

betreuren. Zwak gestommel, middernacht
reeds lang voorbij, ruw het oppervlak -

en niemand het merkt. We zijn al weg,
denken ons een haven in. Het past zo nauw:

de auto in het ruim. Valleien van water, oneindig
glijdend, en wij daarboven gaan en komen.

Achter ons de brand die over de wereld gaat,
alle luiken open, in pluimen boven zee.

Wij, naar de einder toe, onze ogen geduldig
over het water, de kust verlangen die ons reikt.

---------------------------------------------------------------
Uit: 'De trein loopt prachtig binnen', 2003.

Biografie van deze schrijver

reis verlangen afstand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 18 stemmen 8.946