Gedichten

gedicht (nr. 353):

In de witte kamer

In de witte kamer
der verbeelding
spelen wij het spel
zonder begin of einde.
In iedere hoek
slaat weer een klok
en aan de zoldering
gloeien duizend witte lampen.
Geen deur, geen venster
sluit ons in
alleen de witte spin
van allerzuiverste verbeelding.
Toch heb ik je nog lief
maar doorheen de witte schittering
doorheen de witte kamer
der verbittering.

---------------------------------------------
Uit: 'Omgekeerde volgorde', 1961.

Schrijver: Clara Haesaert
Inzender: FM, 6 december 2004

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ex-liefde

emoties

2.8 met 35 stemmen

22.752

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Lupa, 20 jaar geleden

Heeft Cream dit gejat (White Room)? Dit gedicht was er in elk geval eerder (1961) dan het nummer van Cream. Of was 'witte kamer' een bekende metafoor uit die dagen?

Maria Vansteenbeeck, 21 jaar geleden

echt, mooi en zuiver, diep doorvoeld
ik kan me bij jou thuis voelen.

Geef je reactie op deze inzending: