inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 774):

Stom als een steen

Ik was op een keer
verliefd op een
meisje

Al hadden wij
de enorme hoeveelheid
seks,
typisch voor
beginnende minnaars,

Toch ging het
niet zo best
tussen ons

We lagen elkaar niet,
we waren te verschillend,
we hadden nooit eens
'een goed gesprek'

Op een dag
verloor ik
- puur van de zenuwn
om onze slechte relatie -
mijn stem

Ik kan niks meer zeggen
ik kon niks meer uitdrukken,
ik was
zo stom als een steen

'Psychosomatisch,'
zei de dokter
Ik sprak hem niet tegen

Mijn ongeluk was
voor het meisje
een reden om onze verhouding
op te blazen

Ze wilde niet samen zijn
met iemand die
- ondanks de verliefheid
en de seks -
niks kon zeggen, niks kon uitdrukken,
zo stom was als een steen

Maar na een paar weken
kreeg ik, ineens,
mijn stem terug

Ik kon weer alles zeggen,
kon weer alles uitdrukken,
was niet zo stom meer
als een steen

Ik belde het meisje op
'Schat,'zei ik tegen haar,
ík heb mijn stem terug'

'Ik geloof je niet,'zei zij,
en ze verbrak
het gesprek

Sindsdien praten wij niet meer
met elkaar
---------------------------------
Uit: 'Bloemen op mijn graf', 1998.

Schrijver: Herman Brusselmans
Inzender: gh, 6 september 2005


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 15.764

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)