Vertrouwen. De nachten dwalen in een donker paradijs, als dan het zwart zijn gloed verliest, is daar het onbestemde grijs, treurend aan de horizon. De nevel gaat niet weg, ze ligt omsloten in een waas van ijle lucht die nu en dan weer vlucht naar stil verlangen van horizon tot horizon. Als ik dan aan de kim mijn onvermogen zie,…

Heel ver van huis had ik een thuis met vrouw en kind, maar het bewind vertelde mij je denkt niet zoals wij en dus mag jij niet vrij. Heel ver van huis had ik geen thuis met vrouw en kind vluchtte ik voor het bewind. En in een land kreeg ik een toegestoken hand, kom maar bij mij hier ben je vrij. Hier kon ik huilen, lachen,…

Er zijn letters die zo vaak in gedachten zijn geschreven en als roersels van het hart falen in het leven omdat ze niet zijn uitgeschreven. Er zijn woorden die zo vaak aan papier zijn toevertrouwd maar als een schreeuw het hart dan raakt juist omdat ze werden geschouwd. Leer steeds met de weegschaal van zachtmoedigheid je woorden…

Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste tegen het zachte van m’n borst vergeet voor eventjes je zorgen voor ‘n moment ben je geborgen verlost van de lasten die je torst Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste mijn hart klopt in dezelfde maat gelijk het ritme van jouw pijn laat dit ’n gevoel van vrede zijn voor…

Toen zee en land en luchten, geschapen werden uit het niet, en zon en maan en sterren, naar hemelbogen vluchtten, omdat God hen op hun plaatsen riep. Toen de vogels en de vissen, de dieren op het land, het jonge woud, de bloemenpracht, door God zelf tot stand gebracht, en vast lag in zijn hand. Toen de mens als kroon der schepping, het…

De toekomst ligt aan banden, gesmeed, aan heden en verleden, omgord, met gouden randen, versierd, met paar’len tranen maar veilig als een weg, omsloten door Gods Vaderhanden. De toekomst ligt verborgen, in de holte van het nu. Wanneer hij neemt de vlucht naar morgen, draagt hij u en uw daden mee. De toekomst ligt ook…

Vroeger is geweest die wil ik vergeten en een nieuwe toekomst in mijn leven welkom heten. Vroeger is geweest die is voorgoed voorbij toekomst voor nieuwe dingen voor jou en voor mij. Vroeger is voorbij sta er niet meer bij stil toekomst ligt open ik maak ervan wat ik wil. Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan…

Ik rond Kaap de Goede Hoop, voor niets meer op de loop. Maar wel op zoek naar jou, ver weg van de bittere kou. De kou die de wereld regeert, en van de mens die niet leert, maar die wel een oorlog voert. De dichter wordt de mond gesnoerd. Ik rond Kaap de Goede Hoop, en of ik er iets voor koop? Ik blijf het antwoord schuldig, ook al denk…

Je zat aan mijn bed als ik ziek was nam altijd een breiwerkje mee, veel werd er niet gesproken want jij breide en ik keek t.v. 't Belangrijkste was altijd gewoon je aanwezigheid vlak naast m'n bed, of m'n tranen afdrogen soms en in diepe stilte een gebed. Als ik me wat beter voelde ging je met me mee naar benee, samen de rokerskamer…

triller moet een grote beurt hij zeurt aan alle kanten een slippertje was snel gemaakt de monteureuze met die roze suikerspin deed er oude onderdelen in…

waar het antwoord vaag schuilt in mijn vragen de oplossing zoek problemen breekt mijn omgekeerde wereld zwerft door zichzelf zoekt in de vraag het probleem van vandaag…

Een mens heeft soms een duwtje nodig, een duwtje in de rug, een stimulans om door te gaan: ga verder, niet terug! Een mens kan soms zo twijfelen. ‘Heb ik dat goed gedaan?’ Een schouderklopje zegt zoveel: Bravo, zo verdergaan!…

Op welke weg je ook zal lopen en waar deze ooit eindigen zal het vallen zul je niet ontlopen, maar, raak dan niet aan lagerwal. Houdt altijd toch je doel voor ogen, behoudt je goede moed! Struikelen hoort echt bij dit leven en ook een beetje tegenspoed. Het zal niet altijd rozengeur wezen en strijd zal het ook zeker zijn…

De regels in dit land ze worden nimmer nageleefd, ze nemen je hele hand ook als je maar een vinger geeft. De regels van dit land lapt ieder aan zijn laars, ieder vecht voor het zijne en is zijn eigen baas. Dan denk ik toch; het moet toch anders kunnen zodat we met z'n allen het land goed kunnen runnen. Maar ach, het zijn maar…

De zee De schorre zeilen, de sneeuwende zee met De vinkenslag der baren : haar bladeren En het doornaveld verlangen : haar golven Rijden tegen het land waar de vlag der bronst uithangt, Monsteren de muren aan, Lokken het mos en de mensen, de merries en het zand, Laten de stenen als sterrenbeelden achter En bevrijden - zij, de zee en haar…

Ook vandaag zullen mensen sterven, zal er nieuw leven worden geboren. Vandaag zullen veel mensen genezen en gezonden bij de zieken horen. Vandaag draait de wereld gewoon door, waar ze voor sommigen even stilstaat, doordat er één van hen sterft en de ander alleen achter laat. Wij allen hebben elkaar nodig in ziekte, gezonheid en verdriet…

En de trommels op het 'veld van eer', weerklinken luid en duidelijk vandaag. Men wacht gelaten af op het eerste schot, tot het, na lang wachten, wordt gelost. De wereldleiders verwachten steeds meer, maar ooit, ooit vallen ze naar omlaag, als ze verantwoording afleggen voor God. Omdat het zoveel levens heeft gekost. De soldaten zullen…

De zon zal mijn gids zijn op paden die ik zal gaan, en gaat hij 's avonds onder dan zal ik stil blijven staan. Een plek om te slapen, die zal ik zoeken. En de volgende reis zal de zon voor mij boeken. ik zal worden beschut door de bladeren van de bomen, daar zal ik rust vinden in nacht'lijke dromen. De dauw zal mij wekken…

Ik zag de schrik in de ogen van die kleine kruimeldief. Hij stal voor z'n moeder een brood want hij had z'n moesje zo lief. Haar man had haar verlaten liet haar achter met een groot gezin ze wilde niet gaan bedelen want dat was haar te min. Toen is het ventje gaan stelen want zijn buikje deed zo zeer heeft het brood naar huis gebracht…

Ik herkende je niet dat stuk verdriet wat er van jou is geworden sinds we elkaar zijn verloren Je was mooi nee, nog mooier veel mooier dan mooi, dan mooi zou kunnen zijn Je prachtige gezicht leek onoverwinnelijk maar het is nu geen gezicht je uitdrukking is verloren Waar zijn die ogen die zo glommen als een zomerdag op rustige zee…