De oude binnenstad is winterig en nat Mannen op weg naar huis of een kroeg, weggekropen in hun opgeslagen kragen. De oude hoer achter haar beregende raam, geen gretige klant te zien, het is te vroeg Dit is een van die winternatte dagen met de natte geur van bejaarde scheve stenen. De vermoeide haringman sluit zijn kraam een dronken vent, wankelend…

De storm komt langzaam tot bedaren, de storm die tijden woedde in mijn altijd zware trieste hoofd. Nu zie ik jullie behoedzaam naderen, steeds verder vanuit de mist die mij omgaf... Ik had er bíjna niet meer in geloofd. Ik hou van jullie, maar nu ook van mezélf! Mamma…

De eenzame man loopt langs de kille kade op de kade waait het en meeuwen schreeuwen langs de straat staan de gesloten restaurants en hij voelt de eenzaamheid in zijn jas en om hem heen en hij loopt op het water af en springt. Niemand die hem ziet. De stroom neemt hem mee en dan...hij wordt nooit meer gevonden. Dat is gek maar nog gekker…

De nachten zijn vaak zo eenzaam zodat ik mijn eigen adem hoor net of ik alleen op de wereld ben met soms het treingeluid op het spoor En dan opnieuw is het weer donker lijkt het of de dag niet komen wil dan kijk ik even naar alle foto's en nog steeds is het stiller dan stil De eenzaamheid, soms niet te harden het maakt me moe en vaak…

Heel alleen diepe eenzaamheid intense stilte gevuld met lieflijke geluiden tsjilpen, zoemen, kwetteren geestverruimend lichaam vergetend uitzweven over het veld ontmoetingen uitgekristalliseerd door eeuwen geduldig wachten in het licht dat stralen van energie uitdraagt om bewust, het onderbewuste te verheffen tot een krachtveld…

Alleen op de wereld gesteund in alles intense rust diepe gedachten ontspanning kloven krijgen bruggen watervallen ladders hemelen komen dichterbij afstanden vervagen sterren worden tastbaar dromen worden werkelijkheid aanraking wordt liefde woorden blijken strelende gedachten leven wordt voortbestaan eeuwigheid wordt overbrugd…

De blauwe lucht komt op me af vogelgeluiden knallen in mijn oren mijn hartritme versnelt kon ik maar anders denken Ben ik nog van deze tijd? Kan het licht weer gaan branden? penseelt het leven zich in zwart rouwt mijn innerlijk wordt het zwarte gat als maar groter Ben ik nog van deze tijd? Wegzakken in de as van het heden is mijn vinger…

Dag na dag, jaar na jaar blijf ik in afwachting van wat ooit toch komen zou. In eeuwig wachten en verdraaide gedachten, hersenspinsels over wat zou kunnen en wat is. Morgen doet pijn zoals gisteren smaakte naar oude wijn. Vandaag is nog een dag zo leeg als de leegte maar kan zijn. Wanneer komt dat turning point, wanneer verschijnt aan het…

eens / blies ik de harmonica eens / streek ik de viool vandaag in opgewonden verbijstering mompel ik Madromadé magische aanwezigheid jij bestaat… nevel / mist kneedbaar verlangen betovering tot diep in mijn ziel toch hoe onmachtig jou werkelijk te betrekken in dit sprookjesspel…

Jas aangetrokken, sjaal omgehangen. De wind waait door de deuren heen. Ik heb mijn raam met touw gebonden, en mijn stoelen op het vuur gesmeten. Bij een lucifer droomde ik van onze allereerste ontmoeting. Het was koud en jij vroeg of ik een flyer wilde. Mijn handen trilden. Toen moest ik al beter weten. Jij ging mij en ik ging jou…

Zo dichtbij Maar ook zo ver weg Sluit me niet buiten Laat me hier niet staan Door deze eenzaamheid zal ik uiteindelijk vergaan…

Je loopt door de nacht, een eindeloze, propvol met sterren: in een hoed probeer je ze te vangen. Je gedraagt je als een zwerver voor een winkel. En je bedankt als je iets van hoop ontvangt. (je doet een diepe buiging) Dan ga je weer verder of er niks aan de hand is. De wind waait hard. Keihard. Hou je vast! Man, hou je hoed…

In een onmeetlijk heelal Ontsprong een ster. Een ster, die voor ieder een licht in de duisternis is. Wij hopen dat hij ook uw pad mag verlichten.…

Liefde is een heldentocht en een held bewandelt een edel maar moeilijk pad…

Hallo, dit zijn mijn laatste woorden ik heb geen zin meer in leven Er is geen plezier hier meer voor mij ik kan dingen uit het verleden niet vergeven Laat geen traan om deze keuze van mij ik hield zielensveel van het leven Part daarom nu met mij ik kon niks meer geven…

Ik bewandel zonder benen Alle bomen En de ruimte eromheen Ik bewandel zonder benen Alle ruimte En de bomen eromheen Mijn hoofd is zonder lichaam En de vogels zijn van steen…

soms is alles donker en stil donkergrijs en kil niets dat nog wil alleen en stil in huis geen geluiden te horen niemand gaat me storen in dit donker en stil hoe hard ik ook gil hoe graag ik ook wil niemand zegt sst stil ze slaapt straks is het weer licht het einde in zicht zal het duidelijk zijn rauw en bezeerd van deze pijn…

hoor die stemmen. ze galmen in mijn hoofd. zie ze kijken. ze trippen in mijn hoofd. waar ben ik. waar zijn zij. ik snap er niks meer van. adem in en ontspan. ineens uit het niets zijn ze weg. heerlijk, ik vind alles best…

Jehovah God is waarheid. Leef naar die waarheid en U zult uzelf in HEM verliezen,... Leef zonder die waarheid en... U verliest Hem.…

Op de schrale vlakte schuurt de wind langs halmen, het is beter buigen dan breken en massaal raken ze de grond met de toppen van hun ranken schraperige lijf. De zompige koude grond dempt het geklik, hij luistert aandachtig en geconcentreerd. Hoor de brullende zee, zijn krullen schuimen in de wind, meeuwen worden papiersnippers. De jas om zijn schouders…