Vannacht dansten wij weer onder de sterren, lachten samen naar de maan. Ik hoor het jou nu nog zeggen, kom lekker dichter tegen mij aan. Wij sloten onze ogen, vertrouwend op elkaar. Onze hoofden iets gebogen, voorzichtig streelde ik door je haar. Mijn mond voelde je warme adem, jouw handen gleden over mijn rug. Woorden als zoete balsem…

Woorden van liefde verspreid door de wind uitgestrooid over het land hopend dat iemand ze vindt Verlossende woorden zo lang op gewacht toen kwamen ze eindelijk zelfs eerder dan gedacht Woorden van begrip toch nog gekregen ernaar gehunkerd, zonder kon je er niet meer tegen Woorden van spijt zo warm als zonnestralen vallen in dorpen…

ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Dag dokter De enige echte troost die ik deze dagen heb zijn de vogels des velds Hun klanken en levenslied is mooi om aan horen Van mensen word je ziek Van mensen hou ik niet Buiten enkele echte vrienden. De troost die ik vind In de geluiden van de natuur Zijn echte vrienden Vogels die fluiten Bewegingen van wat natuurlijk leeft Daar hou…

In de leegte Daar is de stilte Het lijkt mij aan: Wat een gezicht Waardeloos wicht! Wat denk jij wel niet? Met je domme woorden En miezerig verstand! Als een mes door het hart Ingesloten door pijn Kijkt het mij aan: Waardeloos wicht! Stel je niet aan! Terug gekropen in mijn schulp Huiverend van angst Kijkt het mij aan:…

gisteravond laat las ik jouw ondoorgrondelijk gedicht het kon me vooralsnog niet echt bekoren vandaag nogmaals gelezen de woorden geproefd met haar verfijnde smaken en met frisse wakkere oren hoor ik nu de boodschap tot mij gericht herkende haar ware wezen die me nu wel in m’n hart wist te raken net zoiets als dat achter een perfect…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…

ik word soms zo moe van het vechten moe van de rechten de plichten en de idealen moe van alle talen die van het verstand en van het gevoel moe van al dat gedraai en gewoel ik word soms zo moe van de anderen moe van het veranderen moe van het leren en het steeds weer proberen om te leven en te geven en je eigen falen te beleven…

waar was je toen ik je nodig had waar was je toen je zou me altijd helpen, zei je ik hoefde het alleen maar te vragen toen ik je om hulp vroeg gaf je geen antwoord waar was je toen mijn jaren voorbijgingen en het leven moeilijk was waarom verdween je weer toen ik dacht dat ik je eindelijk gevonden had ik zal blijven zoeken…

het gevoel van welbevinden heeft het koud tot op het bot unheimisch koud hij trekt zijn lange afgedragen jas aan een vale jas vol gaten het helpt niet rillerig roept hij uren later dat zijn unheimisch gevoel moet vertrekken de laatste trein staat klaar om alle ongewenste unheimische gevoelens naar hun plaats van bestemming…

In mijn hoofd zijn heel veel kamers Enkele deuren zijn op slot Die kamers blijven meestal dicht Ze komen niet aan bod De kamer met verdriet van vroeger Die gaat maar even open Er moet nog wat verdriet bij in En dan heel snel weer verder lopen De kamer met de vele angsten Daar kan bijna niets meer bij Soms ontsnapt er eentje Die is dan…

Regendruppels glijden langzaam van het raam, weemoedig kijk ik naar buiten. In mijn hoofd schreeuw ik wanhopig je naam, kom toch weer in mijn armen schuilen. Vogels die wegduiken in beschutting biedende struiken, een blaf van een hond die verloren gaat. Ik kan je liefelijke geur nog steeds ruiken, het is net alsof je naast mij staat.…

in de coupé zes mensen zwijgend lezend slapend ogen kijken rond kijken weg het treinraam een wereld vliegt voorbij boerderijen weilanden een dorp een stad piepende remmen verbazing schrik wat is er aan de hand wat is er gebeurd een lichaam op de rails bewegingloos ambulance politie vreselijk vreselijk ze praten vertellen hun…

Vandaag heb ik weer aan jou gedacht, Zoals gisteren, zoals morgen. Het sluiten van mijn ogen heeft wel de pijn verzacht, Maar neemt niet weg die knagende zorgen. Dat ik je nooit meer in mijn armen zal mogen nemen, Om te verdrinken in jouw sterrenlicht. En dat ik je ook nooit meer zal kunnen geven, Wat nu nog dieper staat geschreven in mijn…

een bloem twee drie vier of vijf zelfs een heel boeket het maakt niet uit hoe groot hoeveel maar dat weeë zachte en zo warme gevoel erbij van voor en door de gever aan mij maakt ons allebei ook al is het eventjes toch maar weer een beetje blij…

Het voelt alsof een nieuwe twijg ontspringt in de nerven van mijn oude ziel een leeuwerik luid gebekt fluit zijn zomerlied met veel respect opgetogen strooi ik een handvol vlinders over het gazon laat ze dansen in de zomerzon van bloem tot bloem het raakt mijn gemoed dat warm, minzaam als zwoele wind langs mijn dagen trekt ontspruit…

ik voelde een steen diep in mezelf ze smeedde een verharding in en om me heen en drukte op mijn gemoed een zacht ijl stemmetje zei: weet je wat je daar tegen doet pak een houweel en delf naar je diepste zelf heb toen de steen in duizend stukjes kapot geslagen maakte mijn hart weer helemaal vrij zie je nu wel weer zei de heldere stem…

Je vraagt aan mij Een vraag voor een ander Geen vraag voor mij. Je kijkt naar mij Een blik voor een ander Geen blik voor mij. Je wenkt naar mij Een wenk naar een ander Geen wenk naar mij. Je lacht naar mij Een lach voor een ander Geen lach voor mij Je geeft een hart Mijn hart voor jou Jouw hart voor een ander Je geeft mij minuten…

in elke handpalm leiden vele lijnen en vele wegen naar dat ene doel niet alleen het grijpen niet alleen het krijgen maar naar misschien het belangrijkste in het leven dat fijne gevoel iets te kunnen geven…