we blijven hakketakken dat drijft ons in het slop en lost dit bakkeleien ooit wel een donder op? dat durf ik te betwijfelen, want we blijven op ons stuk. daardoor zakken we al maar dieper weg in 't moeras van ons eigen ongeluk!…

Als je kijkt uit je raam, zie je niets staan Als je iets hebt, laat je het gaan Als je vraagt, komt er een antwoord Als je spreekt, wordt het niet gehoord Als je dit doet, dan doe je dat Als je iets moet, valt daar het gat Hoe zeer je alles lief hebt en alles haat, Alles kan alleen maar zijn Als alles niet bestaat…

Leven en laten leven Zeggen ze altijd Maar hoe moet je dan echt leven? En wat is laten leven? Is dat iets niet zeggen Ook al wil je het kwijt? Is dat braaf overleggen? Midden in een strijd? Wat is leven dan? En laten leven al helemaal Alles doen omdat het kan? Midden in de nacht pissen tegen een lantaarnpaal? Mij hoe je het niet te vragen…

leven is hopen het komt wel terecht want ik maak alles nieuw heeft ooit iemand gezegd. door jullie hoofd, je handen en hart bouw ik een toekomst waar vrede steeds lacht. leven is dromen dit alles wordt waar als we van harte delen steeds met elkaar vreugde verdubbelt verdriet wordt verkleind mensen helpen mensen overeind…

grenzen en grensverleggers ze zeggen dat ze bestaan. onbeweeglijk en rotsvast, zonder brokken of barsten sterker dan het ijzeren gordijn van weleer of de onverzettelijke muur van berlijn. en je ziet wel, niet alles verloopt zoals je dat plant! daarom wil ik mijn grenzen verleggen, niet één keer, maar elke dag opnieuw als het moet , of…

als mensen het noorden verliezen, zijn ze zichzelf niet meer en geraken dan tot alles in staat. ze kunnen niet redelijk meer kiezen, doen dan buiten hun wil om 't meest beestachtige kwaad! ze slaan dan, totaal buiten westen, zonder remmen en nog minder verweer, aan 't moorden en branden. ploffen totaal onverwacht een mes in je rug…

een doodshemd heeft geen zakken! waarom zijn wij er dan altijd zo op uit om ongevraagd iets van de anderen te pakken, terwijl we juist daardoor nog meer vergroten onze aardse buit?…

er zijn kerels, ook bij mijn vrienden, die altijd zorgvuldig naar liefde en geluk blijven zoeken. jammer genoeg dikwijls op de verkeerde plaats. liefde en geluk kan je moeilijk alleen in nieuwe boeken vinden... soms geeft een oude wijze man meer tastbaar en voelbaar zijn warme goede raad. kobe…

wie nooit de tourmalet per fiets heeft beklommen moet zwijgen over gemakkelijk als een fluitje van een cent! wie nooit het kanaal overzwom om in dover aan land te gaan zwijgt best over ;klein bier voor een echte vent! wie nooit de ten miles heeft gelopen weet niet hoe diep je daarin soms moet gaan. maar... wie altijd nog één…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

wat een verrassing! jongen, kom binnen! wat ben ik blij dat ik je eindelijk nog eens springlevend zie. ik hoor je af en toe wel aan de telefoon, maar zien en voelen en kussen is toch veel warmer nog! bloed van mijn bloed wat doet dat me goed! je komt als geroepen, mijn jongen. al is het dan totaal onverwacht. je bent hier, dat weet…

Toen opeens dat herfstblad viel zag ik hoe kort het had bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde…

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij. eens dat vertrouwen geschonden krijgt die vriendschap een formidabele deuk die is dan nog moeilijk te herstellen ik hoef je zeker niet vertellen dat dit uiteindelijk leidt…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

Vruchtbare akkers, de oogst van aangewaaid zaaigoed. We hebben van alles veel teveel. Het rijke land brengt geluk en overvloed. Hoog in de hemel huizen sterren en God. Er is geen eeuwigheid tussen oerknal en laatste oordeel. In de pan verdwijnen we, dat is ons lot.…

horen we niet liever overal en altijd de loftrompet weerklinken, dan: je hebt twee linkerhanden! met jou wordt het weer niks! wanneer word jij nu eens eindelijk wakker! altijd bakt jij het bruin! zoals jij er één bent vind je er dertien in een dozijn!?…

levenservaring leert mij dat er nooit op aarde een definitief eindpunt is. nergens sta je voor eeuwig tegen de muur. niemand kan je voor goed kisten, hoe hij ook probeert. geen mens kan je voor altijd monddood maken. overal is er een uitweg,hoe smal of moeilijk ook. ieder, zo gezien of verwacht, eindpunt wordt dan het beginpunt van een…

nooit brandmerkte mijn vader mensen noch zette hij iemand ooit tegen de muur. hij kleefde geen etiketten maakte niemand het leven zuur. hij bleef met anderen dromen: ooit groeit alles wel goed als wij maar blijven geloven en hopen dat echte liefde door hartelijk samenwerken, soms, nu nog, wonderen doet.…

alles verandert maar verbetert daarom nog niet in die goede oude tijd waren de mensen nog gelukkig met een iets en een niets. mijn grootvader was dronken van geluk als hij voor vermoeide wandelaars in de toen nog hete zomers een koel glas water mocht serveren uit zijn eigen gegraven welput. mijn grootmoeder voelde zich de koningin…