als het mistig is weet ik dat jij er bent ren tussen flarden door schuif gordijnen mist opzij en dan sta jij daar als ik mijn armen om je sla verdwijn je met de wind jij hebt grijze ogen rent over de velden slaapt in bomen en als de zon verschijnt verdwijn je weer je bent mijn vluchtig kind…

mijn schaduw heeft een naam gekregen zij is mijn kleurloos ik, meestal in mij in het zonlicht stapt zij buiten mij is voor, achter, naast mij volgt, zal mij nooit verlaten ze heeft wat rare vormen toch hoort ze echt bij mij zonder mij, is zij er niet zonder haar, zou ik niet zijn soms wil ik wel bij haar vandaan vlucht in de diepe slaap…

Hij sprak.. laat de kinderen tot mij komen broodje x broodje voor het volk zes vissen tot pi vermenigvuldigd het leven is drijven op een wolk over water lopen beheerste hij men ervoer het als wonderlijk de Waddenzee ligt dichterbij is het niet uitzonderlijk... Houdini verdronk door zijn truck was hij benéveld door die wijn ook…

Hee HEERE, hee Boeddha, hee Allah, zeg God insha'Allah, zo de HEERE wil gaat alles kapot en wil Hij dat niet dan blijft alles heel wat is het met God er zijn er teveel…

het was geen stroom van bloed maar meer van uitvallen het leven trok nu het kortste eind de dood leerde me lopen in vervaging van het nieuwe naar onopgemerkt in elders het spel van spelen doordrongen in verse lichaamslijnen op ieder perron onderweg stapten silhouetten op op zoek naar een hoger baken niet in zee…

Sommige mensen reizen heel ver anderen sterven dichterbij…

Als je zegt; ik geloof in jou in tegenwoordige tijd zou het verleden dan meespelen……

Angst is altijd relatief maar ook altijd aanwezig het ontkennen van dit bijzijn is als het ontkennen van leven Oordeel niet over het onbekende maar leer het eerst kennen laat dan je gevoel spreken in plaats van het te ontkennen Revolutie is soms nodig maar vecht met woorden en wijsheid en niet tegen je vijand maar voor je vrijheid…

Denk jij ook veel over leven maar ook zo vaak aan de dood als je alles hebt gegeven is de wereld dan nog groot ben jij ook zo vaak bedrogen keer je weer die andere zij als het leven is vervlogen ligt de waarheid in jou en mij…

In de vlucht van je gedachten trek ik door tot aan de lijn mijn taal geef ik je aan de conclusies zijn voor jou, maak ervan wat jij erbij denkt schrik niet, oordeel voor jezelf het leven van een ander stuurt makkelijker dan van jezelf. Ik zie gedachten in jouw hoofd ze komen er niet uit onvoorspelbaar, het gedrag van mij, tekenend trek…

ze nam een duik in troebel water niet dat ze het wist ging zoeken om te vinden het antwoord op haar vraag maar ze zag niets tastte in het duister vond geen weg terug toen besefte ze ik kan onder water leven de mist trok op en in het heldere water zweefde het antwoord op haar vraag ’s morgens is haar lichaam aangedreven…

het zijn slechts schetsen van papieren dromen of verbeelde avonturen uit een grijs verleden -opgefrist in kleur- laag voor laag worden gekunstelde kleuren in vormvaste lijsten gegoten om ze te modelleren naar de wens van de gedachte toch vervagen ze weer doordat fantasie nooit raakt aan het natuurlijke prisma van de feitelijke beleving…

willen mijn handen grijpen naar touw en klimmen naar hoogten vluchten voor de bodem die in fusie met boven einde onbegonnen laat waar links en rechts in remise het gemiddelde dualisme op het nulpunt vereeuwigt en surplus zich verliest in uitgetelde statistieken of wil ik liever de extremiteiten waar het pijnlijk lachen uit balans…

Verlangen is een missie met de heimwee naar vroeger maar door die gehechtheid problemen schept en het huidige moment als een vlucht wordt ontkend.…

en dan hoor ik bloemen als de wind het leven leidt open stuifmeelmonden en ze fluisteren zacht leef... ik luister, maar draai me om…

In categorieëngedeelde habitat, Je creëert een onbeseft blokjespatroon. Ik ben die niet-reële waarneming zat, Ik wil niet zien als een icoon. Ik zoek met aanduiding van taal naar object, Naar een juiste bewoording van mijn aspect. Maar mijn zogenaamd apriori taalvermogen Heeft mijn objectivatie alleen maar voorgelogen. Patroon, jouw voorgeprogrammeerd…

Zoek ik te ver en mis ik zo wat onder handbereik lang voor het grijpen ligt Kijk ik er over heen omdat het beter kan nog mooier moet Ben ik eenvoudig niet gauw tevreden of doe ik veelvuldig toch te moeilijk…

op het pad van verlichting komen nachten vaak met raad als de twijfel haar nagels slaat in het hart verbeten voorwaarts om recht van onrecht te scheiden tussen kaf volkoren te vinden onder het zingen van luide hymnen tegen de achtergrond van Olympia waar verdwaalde schapen schuld bekennen blatend dat zij zichzelf zullen vergeven voor…

Stel dat je de dag plukt Heb je dan ook tijd voor anderen Reageer je overal op als ben je verrukt Kan de tijd die je hebt je veranderen Als de levensrivier niets anders doet dan meanderen Geen stroom die volgt en niets lukt Ga je dan onder de dag gebukt En heb je geen tijd voor anderen In welk geval ben je klaar voor elke dag Sta je op…

Een filosoof is iets wat ik niet ben, zeg simpelweg de dingen, zoals ik alleen ze ken, doe dat soms met harde, dan weer met zachte stem, dus zet me dan in vredesnaam niet op de handrem, wanneer ik aan het praten ben. Het zijn doodgewone dingen, ze overkomen jou en mij en kunnen zomaar tot je doordringen. Daar maak ik dan een gedichtje…