Hun kind heeft geschoten: zij zijn ten einde raad want nu zijn zij degenen die opdraaien voor zijn daad. Ogen zijn op hen gericht: dat zijn zij... zij worden nu gestraft en hij? Hij..is vrij! Hun kind heeft geschoten, zij schamen zich vast dood, weten niet wat te doen, want ook hun leed is groot. Weet, ik leef ook met hen mee, ik begrijp…

Waarom? Wat is het doel van hem die zonder gevoel, van geweten, medeleven en verstand de eerste schutter wilde zijn van het land. Wilde hij beroemd zijn, berucht tot na de dood, schoot hij daarom al die mensen dood? Wilde hij stralen in de eeuwigheid zonder geweten, zonder spijt? Waarom bleef hij niet in leven zodat wij hem zijn verdiende straf…

Ik was in Japan, voelde de aarde beven, vreesde tsunami. We holden omlaag van de elfde verdieping, hotel was weer stil. Overal voel ik de aarde steeds weer beven, de dood heel nabij. Ook Noord-Afrika beefde maar nu van vechten, hoe redden we ons?…

Wring je iemands nek om, direct in de doos Pest en tergt men je dag en nacht, niets loos. In gezelschap, best een aardige knul en wat joviaal Je slachtoffer vernederen en kwetsen, meestal verbaal. 't Laat geen bewijzen na, voor de dader erg handig Een bloedend hart, dat nog amper klopt, 't is moord!…

Toen straks zonder licht Je fietste en wandelde en omkeek en je toen Verstopte in het donker Toen hij snel licht Gedoofd toch vond wat hij zocht en Je zomaar sloeg en andere dingen Toen hij je pakte en ook Het licht uit je bestaan als een dief of erger Is toen altijd in het donker In je hoofd…

Vanwaar die lust tot cijfermoorden? Het is te infantiel voor woorden. Ik zie het aan met lede ogen en met steeds minder mededogen. (Gister was het weer zover. Het gedichtje Angstvallig/Valangstig was het weerloze slachtoffer. Vierengever gaf het een vier, zoals uit het scoreverloop was af te lezen. Het heeft iets lugubers. Je waant je op een onschuldige…

Ik ging verhuizen, Ik vond Nederland maar niets. Ik dacht in Nederland blijven is voor bange muizen, in Nederland gebeurt nooit iets. Was ik maar gebleven, Dan had ik het niet meegemaakt. We hadden het samen veroorzaakt. Ik had geluk dat ik bleef leven. Ik ben nooit zo erg geschrokken, Opeens boem, aah en beng, beng. Ik was net als de…

in het schemerlicht tussen mist en dauw loopt daar geruisloos iets met een touw zo stil dat het hier lijkt, plots zie ik iemand met een grote vuilniszak, angstig weet ik niet wat ik moet doen, moet ik het ontwijken of pak ik die klootzak. is dit de echte dader van de afgelopen tijd die mensen vermoordde en ze dumpte in alle koelheid…

Ja, haar leven was verpest ze liep niet in 't gareel verloederde in onze maatschappij nooit enige liefde drank, drugs en geweld hadden het oordeel al geveld haar bestaan was hakkelend door het leven gaan hier een greep en daar een duw proberen te overleven collecte ging aan haar voorbij niet opgenomen in het systeem stierf zij reeds…

ik kon er niks aan doen ik werd zo plots erg boos ik kon er niks aan doen dat die jongen daarvoor koos hij begon me hard te slaan en heel hard te schoppen die jongen echt waar hij was niet te stoppen ik schreeuwde om hulp maar het leek of niemand luisterde tot mijn engeltje achter mij fluisterde hij bleef maar roepen vecht nou eens terug…

donkere herinneringen verdreven door de wind duiken soms nog eens op als 't heden ertoe dwingt…

De nacht dat het allemaal is gebeurd. Iets wat ik tot op de dag van vandaag steeds heb betreurd. Met 10 tegen 1. Nee, dan blijft niemand op de been. Messen kwamen er aan te pas die nacht. Met 8 messteken ben je naar het ziekenhuis gebracht. Geluk bij een ongeluk ben je niet in je buik geraakt, anders had je de dag van vandaag niet meer…

lag in bed te gapen echt bijna te slapen toen werd ik gebeld het was zinloos geweld ze zei ik kon het niet laten ik moest met je praten jouw luisterend oor daar word ik rustig door ik hoorde haar aan liet ook mijn tranen gaan zoveel pijn en verdriet voor mij stopt het niet ze is bang en verward haar stem zo apart ik ken haar…

Vrede is maar een woord al zo vaak gehoord. Nog steeds is er oorlog en geweld waarbij een mensenleven niet meer telt. Wat zou de wereld mooier zijn als de mensen vreemdzaam zouden leven met elkaar. Geen strijd meer of verschil tussen blank en zwart, arm of rijk, ieder mens is toch gelijk! Vrede, is dus maar een woord al te vaak gehoord…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

Genegeerd, gekleineerd zonder veel woorden liefde doodgemaakt diep in mij, is mij vermoorden. Gedachten overlopend voel ik mij in mijn ziel bevrijd gedachtenindex staat voor hartverwarmende strijd. Dagelijks treft het, raakt vreemden heel bitter poëtisch vertekend gezicht, vals nostalgiegeglitter. Genegeerd, gekleineerd stil en zonder woorden…

vergeef mij dat ik even droomde en mijn gedachten wat liet zweven weg van alles om mij heen al duurde het maar even, even weg van het geweld van honger dorst maar vooral de kilte, vergeef mij dat ik even droomde en genoot van deze stilte.…

Elke dag zie je het Dat zinloos geweld levens verwoest Elke dag voel je Hoe de wereld In elkaar zit Elke dag hoor je Dat geschreeuw om Je heen voor hulp Maar elke dag lees je het Dat er weer iemand Vermoord is voor niets…

Ze stond te trillen op haar benen Haar oog kleurde langzaam blauw Collega’s probeerden haar moed in te spreken en haar te troosten. Maar dit had niet mogen gebeuren Het was haar eigen stomme schuld Ze was altijd lief en open naar haar groep patiënten. Ze had zoveel geduld. Nu was ze onvoorzichtig geweest en had het meisje de rug toegekeerd…

terug naar mijn oude ik stik maar geen lucht geen blauw of rood geen lucht dood Voel het branden diep in mijn ziel machtig dan maar macht jullie macht maar? geweld is niet de weg of toch elf de helft nog niet verteld held manier ik geef maar krijg niet veel het kookpunt is bereikt de soldaat in oneindigheid als je voor me…