Beelden van losbandigheid, moord, verlies. Onmacht, verdriet, strijd. Zijn zij zichzelf kwijt? Of is dit het gevoel van verslagen zijn. Het laatste restje van Gods licht. Hoop, Geloof, Liefdesvuur. Dan treft het noodlot henzelf. Een kogel, het mes, genadeloos uur. Worden zij opgevangen in Gods aanwezigheid. Mogen zij rusten, zichzelf bezien…

de rijke veelkleurigheid van Nederland niet gratuit ontstaan in de loop der jaren met recht en reden alom hooglijk geprezen komt in de knel nu zelfs van hogerhand steeds meer nuanceverlies is te vrezen de zwart-wit standaard rukt dreigend op cultuurverworvenheden als verdraagzaamheid vreedzaam samen leven wederzijds begrip worden razendsnel…

de oorlog trekt een macaber gezicht vileiner dan hij ooit eerder vertoonde in de geschiedenis van het geweld vrouwen en meisjes worden strategisch verkracht opstandelingen royaal beloond met jonge kinderen als speeltuig de rebel vergrijpt zich brengt het voortbestaan van complete gemeenschappen in gevaar plaatselijke milities of VN-vredesmacht…

Gesnoerd is de mond Die sprak Durft U nog Na Theo van Gogh Ik brak Héél even Nu Sta ik weer recht Vecht Voor het leven…

Aan de oever van het Tjeukemeer Stortte een ooievaar dodelijk neer Wat de oorzaak was Zag men later pas 'n Babyterrorist met een geweer…

vechtend rollen de cellen over de straat die leidt naar het bewustwordingsplein kleine en grote wijze en idiote grijs gekrioel hersenvat vol venijn de dienstdoende hermandad staat passief met zijn gummistok in de hand geschikt voorwerp tot zelfkastijding in deze wirwar allerminst een probaat middel om effectief erop los te slaan plotseling…

langzaam loop ik terug naar huis deze keer was hij sneller klaar voor de laatste keer geen reden voor een leugen voor deze laatste keer ben ik vroeger thuis hij deed me pijn elke keer weer het kon hem niet schelen wie had dat van hem gedacht hij bezorgt vele meisjes hartezeer ik ben nu van hem af nooit meer zal ik daar komen maar wat als…

Ze woont niet meer in haar eigen flat Ze is zoals dat mooi heet: opgenomen Verdwaasd vonden ze haar op het parket Haar begrip was haar even ontnomen Sporen van inbraak alom zichtbaar Alles lag overhoop op de grond En zij lag daartussen, zo breekbaar Verwarde klanken uit haar mond Zelfstandig wonen zal niet meer gaan Haar trauma is daarvoor…

Ik schaam me dat ik mens ben iemand van hetzelfde soort die met sadistisch genoegen kinderen angst aanjaagt en meedogenloos moordt. Terroristen met idealen?? psychopaten zonder geweten beesten met een baard deze barbaarse gedrochten zijn het mens-zijn niet waard!…

ogen die teveel weten gedrag dat niet "past" ze kan het verleden niet vergeten het is voor eeuwig in haar ziel gekrast pas 6 jaar oud en al een leven geleefd geen man meer die ze nog vertrouwt ze heeft teveel beleefd haar lichaampje niet meer ongerept nooit meer "heel" door een man die ook haar moeder mept het grijpt me naar de keel…

sla de kluit met een zweep als het nodig is en lik zijn wonden, spuug slijm op de striemen in zijn huid sprenkel zout water neem weg de diepe pijn met vriendelijke woorden die vertellen waarom en vul de leegte met zachte handen en loop veel op eigen benen van teugels bevrijd huiver, wees bang en laat het beest gillend in u los…

Hij zou graag ontzichtbaar willen zijn. Op een knopje kunnen drukken of een toverspreuk weten en voor hun roofdierogen in rook opgaan. Maar is het weer zover, dan blijft hij als aan de grond genageld staan. De grijzende gezichten, het getreiter en tot slot de vuisten... Er is geen ontkomen aan.…

We horen paardenhoeven Galopperen door de bossen Waarop de stroper vlucht Met zijn gevangen vossen Eén stuurbeweging fout Het knotsen tegen hout Een buil voorop het hoofd En daarbij compleet verdoofd De jager is gevangen Wordt gefolterd in het hol Verblind door het duister En de maag meer leeg dan vol Vier verkenners op het pad Vonden hem…

sereen als de gieren die vinden in stilte gegeten, verzadigd verlaten hun prooi zo niet de jacht op het leed door de med-man beter gekend als de media-maan genadeloos speurend en junkend naar shots verlangend naar snel-scorend media-dope zo krijgt het bloed nooit meer tijd om te stollen kleurt keer op keer alles nog roder dan…

toen zij in stilte uitbrak schreeuwde zonder woorden sloten zijn vingers om haar nek drukten haar strijd weg haar ogen rolden angst en alsof bevrijd een wereld zonder gevoel een nacht voor blinden toen lag zij stil zoëven streed zij nog sloeg heel haar lichaam bruut zocht hij zijn weg geen hartstocht, geen liefde een idioot gevoel…

tweehonderd onschuldigen vermoord gesmoord in bloed hun kreten door hen zonder geweten gestoord laten zij weten dat hun gebeden zijn verhoord.…

Hier sta ik met mijn handen in de lucht een stil protest tegen alles wat haat wie voedt jou steeds weer met wreedheid dat je het menselijk leven niet in zijn waarde laat Ik dood je niet ik verneder je niet maar blijf je voor altijd strak in de ogen kijken om je daarmee te laten zien dat ik voor jouw terreur nooit en te nimmer zal wijken…

De straten zijn onveilig ik zit hier als versteend voel mijn tranen niet meer druppen nimmer heb ik zo zacht geweend mijn gebroken hart is warm maar vandaag stierf er bars een stukje leven van mij af ze bliezen hard de kraaienmars…

Met een kronkel in het hoofd 18 jaar en op sensatie belust altijd sterk in zichzelf geloofd een leven vol onrust Aangekomen in de binnenstad alles en iedereen irriteert altijd een grote mond gehad in zijn ogen gaat alles verkeerd De druppel van de uitdaging een explosie van agressie bij de politie ondervraging het blijkt een…

Water kent haar grenzen niet krachtige en woeste golven dat de bemanning het schip verliet voor ze met storm werden bedolven Grootschalige redddingsactie een paar overlevenden ze leefden nog maar een fractie verankerd in al die regen In een moment van stilte stormgeruis in verandering de oceaan in luwe kilte tot haar wederopstanding…