Verdronken

Zo rond het middaguur rol ik geradbraakt uit mijn bed
en neem me voor -nee zweer ik!- dat het uit is met de pret.
Maar amper één uur later spreekt koning Alcohol
mij sussend toe: Toe, ééntje maar, en giet mijn glas weer vol.

Ik drink nu moederziel alleen tot rond een uur of vier.
Dan stromen de kantoren leeg en ga ik mee op zwier.
Want drank smaakt zoveel lekkerder als anderen betalen
in ruil voor al mijn vrolijkheid en stoere toogverhalen.

De klok telt ongenadig af, tot rond een uur of acht.
Dan snelt het klootjesvolk naar huis en wisselt hier de wacht.
Nu druppelen de lotgenoten een voor een naar binnen.
Het tempo gaat alras omhoog, het zuipen kan beginnen.

Ergens dreigt een zwakke stem: dit zal je je berouwen.
Maar iemand anders overstemt: we gaan een feestje bouwen!
Nog vóór die iemand mij iets vraagt, is mijn glas weer vol.
Dan gaan plots alle remmen los en slaat de boel op hol.

De dorst is nu meedogenloos en krijst om sterker spul.
Van falderie en faldara, jenever uit een pul!
Of laat die mok maar zitten man, en geef hier die fles.
Ik weet dat ik zonder zo’n glas mijn dorst veel sneller les!

Zo rond een uur of vijf, het feest bloedt langzaam dood.
Mijn tong is dik, mijn benen slap, mijn ogen zwaar en rood.
De nieuwe dag kruipt uit zijn ei en schemert door de ruiten.
Een laatste toast - op wie, op wat? - dan sleep ik me naar buiten.

Heel zacht open ik thuis de deur en trek mijn schoenen uit,
sluip als een dief de keuken door, muisstil, zonder geluid,
de trap op naar die kamer van duizend-min-één-nachten
die nog leeg is en waar jij niet langer ligt te wachten.

Marianne, ik weet hoe laat het is, je bent al lang niet meer.
Maar tegen beter weten in, hoop ik je nog één keer,
alsof er niets gebeurd is lief, te vinden onder ‘t laken.
Daarom ben ik zo stil Marianne. ‘k Wil je niet wakker maken.

Drank Verdronken Liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 14 stemmen 1.597