inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 17.723):

Reïncarnatie

De huizen slapen op een rij,
de stad droomt oude dromen.
Zwakke lichtschijnsels dwalen voorbij
in langzaam voortgolvende stromen.

Eén van die lichtbundels komt tot staan,
aarzelt nog, maar kan niet meer terug.
Ik koers recht op het schijnsel aan
en loop verwonderd over een brug.

Achter mij ligt nu het heden,
vóór mij de contouren van een stad.
Ik beklim de uitgesleten treden
van een steil, slingerend pad

naar een met koper beslagen poort;
daar klop ik driemaal aan en wacht.
Een lansknecht, in zijn slaap gestoord,
opent een luik, spiedt door de nacht.

Hij ziet een vertrouwde gestalte staan,
de roestige deur zwaait knarsend open.
Hij knikt, beduidt mij verder te gaan
en de slapende stad binnen te lopen.

Plotseling is het alsof ik alles weer herken:
de nauwe steegjes, het schuttershuis,
de basiliek, het Goudkantoor, ik ben
terug, in dit verre verleden kom ik thuis!

En zij, die ooit mijn geliefde was
hoort mij als vanouds de trap opkomen,
maar onder ’t gaan vertraagt mijn pas,
vervaagt dit wakend dromen.

De stad die nu geen stad meer is
lost langzaam op in mijn tegenwoordigheid;
mijn vroeger ik, die hier gestorven is,
wijkt langzaam terug in nevelen van vergetelheid.

Slaapdronken vlucht ik weerom,
door de poort, langs het steile pad,
en vlak vóór de brug zie ik nog éénmaal om;
ik werp een laatste blik op deze stad.

Waar, wanneer zag ik haar voor ’t laatst?
Mijn herinnering vervaagt, koortsachtig probeer
ik me dit in te prenten, maar veel te gehaast
keren de omtrekken van mijn kamer weer.

Schrijver: Hendrik Klaassens, 8 augustus 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.353

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Francine
Datum:
19 december 2006
Ik ben nog eens komen lezen, Hendrik... prachtige gedichten.:))

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)