Eleanor
Op zoek naar liefde zwerft ze over straat,
Ze heeft niemand, alleen haar hart van goud.
Ze draagt het met zich mee, ze is alleen,
Iedereen heeft haar de rug toe gekeerd.
Ze weet niet waar haar leven heen gaat,
Maar met elke ademhaling wordt ze oud.
Nee, haar hart is nog net niet van steen,
Maar ze heeft van al haar fouten geleerd.
Ooit, zegt ze, zal haar prins gaan komen,
Haar prins komt zéker op het witte paard.
En zij zal dan meegaan, dat staat vast,
Hij zal haar meenemen naar zijn kasteel.
Maar misschien blijft het bij dromen,
En dromen zijn nu eenmaal niets waard.
Maar zij droomt omdat het bij haar past,
Het is al wat ze heeft, het is niet veel.
Zo slijt ze haar leven in eenzaamheid,
Ze weet niet waar de weg heen leidt,
Er is zelfs niemand die op haar wacht.
Zo is haar leven dag na dag na nacht.
De mist trekt op, alweer een nieuwe dag,
Uren die grijs zijn, grijzer nog dan lood.
En de agent die haar gisteren nog zag,
Weet nog helemaal niets van haar dood.
Geplaatst in de categorie: afscheid