Tijd.
In mijn hoofd is alles tomeloos
terwijl ik luister naar de wind
van zeven wereldzeeën
Onvast schrijf ik in ’t zand
hoeveel ik voor je voel, lief kind
had ik maar hier met jou gevreeën
Leeg nu het strand, de zee schreeuwt eb
Zacht fluister ik, de tijd die stond niet stil
O tijd! Wat heb je ons aangedaan!
Ik geef je mijn bezit, ik schenk je alles wat ik heb
Geef mij dat stukje terug, van jong en ook van pril!
En ik laat haar nooit meer gaan.
Geplaatst in de categorie: tijd
gedicht. Van mij een 10!