mij in jou verliezen
tussen donkere haren schemert vrolijkheid uit ogen
een staalblauw kijken ondoorgrondelijk diep
als barrière eenzaamheid blikt zonder erbarmen
tot in mijn ziel niet wetend dat ook de mijne
slagbomen van mijn ego zijn
zachtmoedigheid straalt van je huid
en zorgeloos kijken lachend rode lippen
omrand door ’t wit van sneeuw in ‘t diepste
van mijn hart waar onbevredigd en onmachtig
mijn wens om jou nabij te zijn en ‘k klappertandend ril
melodieus als windgespeel breekt dan jouw lachen
door kilte van mijn lijf en laat de gletsjers smelten
in een ziel waar ’t ijswater drupt vanuit mijn hart
in spleetjes tussen tenen; ik voel hoe jij gelukkig huivert
als dan mijn glimlach zich in jou verliest.
sunset 16-08-2007
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 16 augustus 2007
Geplaatst in de categorie: liefde