Dag lieve

Het was altijd onschuldig, een flirt, een lach,
Een knuffel, soms zachtjes strelen, net iets meer dan mag
Praten over gevoelens maar handelen er niet naar
Niet verliefd, maar raken toch een snaar

Op een avond, vlak bij jouw huis
We stonden te praten, natuurlijk bracht ik je thuis
De nodige opmerkingen, gegrapt, dat wel
Voor mij werd het vanaf die avond meer dan een spel

Elke dag ineens een nieuwe strijd
Om me in te houden, de hele tijd
Beiden immers gebonden
Geen zin in pijnlijke wonden

Maar het is moeilijk, ik hou dit niet vol
Ik kan het spel niet meer spelen alleen om de lol
Ik kan niet meer malen om wat slim is, om niets te doen,
Niet malen om je vriend, ook al kan hij er niets aan doen

Ik wil je aanraken, nee meer
Ik wil je vastpakken, je zoenen, je strelen telkens weer
Ik wil met je vrijen, teder, mild
Je de mijne maken, nachten lang, bruut, wild

Loop de hele dag te fantaseren over hoe je lacht, je ruikt, je smaakt
Mijn verdediging met de grond gelijk gemaakt.
Ik kon niet anders dan deze stap nemen, hoeveel pijn het me ook doet
Je gewoon nergens meer zien of tegenkomen is wat ik moet

Daarom vlucht ik weg, zonder knuffel, zonder dag,
Maar met in mijn oog een traan, in mijn herinnering aan jou een lach
Ik draag je bij me, als deel van de liefde die in mij is,
Je houdt me warm terwijl ik je nu al zo hard mis

isufiyel vluchten spel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 51 stemmen 4.908