Voor mezelf...
Zit soms wezenloos
voor me uit te staren,
niemand weet, hoe ik
me voel...
wil zo graag jou
in m'n hart bewaren,
maar wordt bedolven
door een angstgevoel...
Zit soms urenlang
voor me uit te dromen,
een ieder ziet, dat ik
mezelf niet ben...
heb jou zó diep
in m'n hart genomen,
dat ik eigenlijk
mezelf niet meer ken...
Zit soms veel te lang
voor me uit te denken,
en iedereen kijkt mij
verwachtend aan...
ik moet eens stoppen
mijn eigen hart te krenken,
en maar eens écht
voor mezelf gaan...
Geplaatst in de categorie: verdriet