Gisteren
Ik denk aan gisteren.
Ik denk aan vannacht.
De hele dag heb ik aan dat moment van 12 uur en 43 minuten geleden gedacht.
Het lukt niet meer om dit gevoel te negeren.
Jij bent niet van mij.
Ik mocht van je genieten voor heel even.
In jouw armen liet je me wegzweven.
We wisten het, binnen een paar uur is het voorbij.
Ik ben niet van jou.
Vanuit hier tel ik de uren.
De dagen lijken eeuwen te duren.
Je moest alweer gaan, voor dag en dauw.
Ik denk aan je zachte mond.
Ik denk aan je sterke lichaam.
De hele dag voel ik me al eenzaam
Het zal moeten wachten tot de volgende donkere avond.
Wachten totdat jij weer hier
Binnen komt sluipen als een dief.
Ben ik dan toch zo naïef?
Ik wil bij je zijn op de een of andere manier.
Ik voel meer dan ik wil toegeven.
Eigenlijk mag je dit niet weten.
Waarom kan ik jou niet vergeten?
Kan ik ook zonder jou overleven?
Geplaatst in de categorie: afscheid