Venetië
onttroond nu de eens fiere golvenbruid
die ‘t trotse hoofd niet boog voor zee
nooit komen meer de prachtgaljoenen
haar blik is leeg en ’t lijf verrot en wee
de lente als met nachtelijk geluid
de donder op de springvloed rijdt;
zelfs de verhevene weerloos aan het element
waarop zij in de dag afwijzend op neerkijkt
hoog over de Piazzetta zwelt de vloed
bruist wild naar binnen, verdrinkend alle steegjes
en om San Marco plonst een riemenslag
waar water haar het hof maakt met een liefdesgloed
mag hij haar voeten enkel nog heel stil omvatten
en sluipt beschamend weg lang voor de dag.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 3 juni 2008
Geplaatst in de categorie: liefde