Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.212):

Een stille getuige

we spraken over het leven
over de dood en alles er tussen
naar de lijn
waar niemand naar toe wil gaan
als we konden
deden we alles nog eens over

nu rest ons alleen
wachten op het sterven
als afscheid komt
kijk ik over mijn schouder
het voelt alsof je valt
ver uit het zicht
en zweeft tussen
deze wereld en een andere
zo stap je uit mijn daglicht

ga je de nacht in
nog eenmaal vaarwel
aan de wereld
waar je in leefde
een laatste kus op je wang
het eindigt met jouw
laatste groet
het gaat jou goed