Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.430):

Ooit zat ik in de put

Ik zit in de put
Ik kan er niet uit
Help

Ik klaag en
Klaag en roep
Aan een ieder die voorbij komt
Ik zit in de put

Mijn eigen ik
had ik al
vereenzelvigd met het
in de put zitten
en te klagen

Dus dacht ik toen,
als ik eruit kom,
dan verlies ik mijn eigen ik
mijn eigen waarde.
Tenminste dat dacht ik.

Hoe langer ik in de put bleef
hoe moeilijker het werd
om eruit te komen
want mijn eigenwaarde
was nu volledig afhankelijk
van het in de put zitten,
het Zelfmedelijden
en Zelfbeklag.

Als ik eruit zou komen,
zou ik ten gronde gaan.

Zo bleef ik gevrijwaard van verantwoordelijkheid nemen
Iets waar ik vroeger een broertje aan dood had.

Op een dag kreeg ik plots het inzicht
Dat ik mezelf aan het beliegen was
En dat ik enkel dan terug zou leven
Als ik uit de put zou komen
Door iets drastisch te veranderen in mijn leven
En mijn leven in eigen handen te nemen.

Eindelijk kon ik van echte vrijheid genieten
En nu pas drong het tot me door
Dat ik een marjonet was geweest
In de handen van manipulatieve
Mensen die zich mij volledig
Hadden toegeëigend, ook
Al had ik het toen niet in de gaten.

Uit de put klimmen was het beste
wat ik ooit voor mezelf heb gedaan!