De duistere reis

Voor het eerst voel ik de tijd als een hartslag.
De seconden tikken weg in mijn borstkas.
De goddelijke geheimen die altijd zo ver weg leken.
De klaarheid van een waarheid die je niet bezighoudt in je jeugd,maar bij het ouder worden.
Het is alsof er met deze woorden een last van me afvalt.
Ik weet dat als je dit leest, je deze last met me zult dragen.
Het besef dat jij in mijn hart zult kijken, en daar herinneringen en ervaringen zult vinden die van jou zijn, is een troost voor me.
Ik voel dat de trossen los zijn, zodat de duistere reis kan doorgaan.
Die nog niet zolang geleden begon, en die opnieuw begon met het door jou geschokte en gestrekte vertrouwen.
Anders zou ik niet zo sterk zijn geweest nu ik onvolledig tegenover je kom te staan, hopend dat je het me vergeeft, dat ik de rest van de reis niet met jou durf te maken.

Schrijver: Benny Ramstijn, 20 september 2008

hardegabberhotmail.com

De duistere reis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 18 stemmen 1.034